บทที่ 1395 พระราชวังสวรรค์

“ฉันจะพูดซ้ำไปทำไม” เย่ห่าวซวนเยาะเย้ย “คุณไม่คิดว่าแผนของคุณเด็กเกินไปเหรอ คุณกำลังล้อเลียนฉันให้ทำตัวเป็นอันธพาลกับคุณ แล้วเมื่อฉันทำตัวเป็นอันธพาลแล้ว คุณก็สามารถรายงานเรื่องนี้ให้ผู้บังคับบัญชาทราบ หรือตะโกนที่นี่และเรียกพวกแก่ๆ ที่นี่มารุมกระทืบฉัน ฉันโง่ขนาดนั้นเลยเหรอ” “อย่างที่คาดไว้ …

บทที่ 1395 พระราชวังสวรรค์ Read More

บทที่ 1394 คุณต้องคอยจับตาดูเขา

“ตกลงครับ คุณเย่ ผมจะส่งคนไปดูแลเขา” หยูเฟิงพยักหน้า “คุณเย่เป็นคนระมัดระวังเสมอมา” ฮวาเย่กล่าวด้วยรอยยิ้ม “ไม่ใช่ว่าฉันระมัดระวัง แต่มีคนมากเกินไปในโลกนี้ที่เกลียดฉัน” เย่ห่าวซวนยิ้มเยาะ จากนั้นก็หันหลังแล้วจากไป …

บทที่ 1394 คุณต้องคอยจับตาดูเขา Read More

บทที่ 1393 นี่มันเป็นไปไม่ได้

“ฮ่าๆ ฉันไม่ได้ทรยศคุณ แต่ฉันมีจุดจบที่ดีไหม ฉันเป็นหมาของคุณที่กัดคน แล้วฉันก็โดนตี แต่คุณไม่พูดอะไรเลย จากนั้นฉันก็ถูกตระกูลหยานทอดทิ้งเพราะปัญหาภาพลักษณ์ ฉันไม่มีอะไรเลย ฉันไม่มีประโยชน์กับคุณอีกต่อไป ดังนั้นคุณจึงทอดทิ้งฉันโดยไม่ลังเล …

บทที่ 1393 นี่มันเป็นไปไม่ได้ Read More

บทที่ 1392 ปัญหาภายในครอบครัวเย่

ในที่สุดสองพี่น้องก็หยุดพูดคุยกัน พวกเขามองหน้ากันแล้วหันหน้าหนี “ปู่ ฉันคิดว่าเราต้องสงบสติอารมณ์ก่อน ประการแรก เราไม่สามารถปล่อยให้คนนอกหัวเราะเยาะเราได้ และประการที่สอง เราไม่สามารถปล่อยให้คนนอกเอาเปรียบเราได้” เย่เหลียนเฉิงที่เงียบมาตลอดพูดขึ้น “ท่านพูดถูก” …

บทที่ 1392 ปัญหาภายในครอบครัวเย่ Read More

บทที่ 1391 ความกลัว

“ขอบคุณคุณและเย่เหลียนเฉิงมากในครั้งนี้ คุณเองที่ทำให้ฉันรู้ว่าสิ่งที่เรียกว่าความเมตตาไม่ได้ผลในโลกนี้” เย่ห่าวซวนส่ายหัว “ฉันอยากให้คุณปล่อยฉันไปยังไงล่ะ ฉัน… ฉันจะเป็นหมาของคุณตั้งแต่นี้เป็นต้นไป และครอบครัวหยานของเราจะเป็นกำลังใจของคุณ เข้าใจไหม” หยานซื่อซานร้องไห้ด้วยความสยองขวัญ “ฉันไม่ต้องการมัน… …

บทที่ 1391 ความกลัว Read More

บทที่ 1390 ตระกูลหยานในปักกิ่ง

“ฮ่าๆ เด็กน้อย เจ้าพูดเสียงดังไปนะ ข้าหยาน ไม่ได้เกี่ยวข้องกับเรื่องของโลกใต้ดินมาหลายสิบปีแล้ว หากข้ายังมีอารมณ์ร้ายเช่นนี้ ข้าคงฉีกเจ้าเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยไปนานแล้ว แม้ว่าเจ้าจะมาที่นี่เพื่อแก้แค้น เจ้าก็ต้องให้เหตุผลมาบ้าง ตระกูลหยานของเรามีความเกลียดชังเจ้าตรงไหน” …

บทที่ 1390 ตระกูลหยานในปักกิ่ง Read More

บทที่ 1389 คืนที่นอนไม่หลับ

“ใช่แล้ว นั่นคือสิ่งที่เจ้านายของฉันบอก” เหมียวซานกล่าว “อาจารย์ของคุณต้องเป็นผู้เชี่ยวชาญจากต่างโลกแน่ๆ” เสว่หงหยุนกล่าว “แน่นอนว่าอาจารย์ของฉันเป็นปราชญ์จากต่างโลก” เหมี่ยวซานพูดด้วยความภาคภูมิใจ “ฉันจะไปเยี่ยมอาจารย์ของคุณหากมีโอกาส” เสว่หงหยุนกล่าว “ไม่ …

บทที่ 1389 คืนที่นอนไม่หลับ Read More

บทที่ 1388 ฉันอยากเป็นอาจารย์

ฮวาเยว่ยิ้ม และสีหน้าหวาดกลัวของเขาในตอนแรกก็เปลี่ยนเป็นเฉยเมยเล็กน้อย เขาพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ท่านชายชรา ท่านเป็นจิ้งจอกแก่จริงๆ นะ ท่านเดาทุกอย่างได้” “คุณ…” ฮวาหมิงต้าโกรธจนตัวสั่นไปทั้งตัว เขาไม่คาดคิดว่าฮวาเยว่จะดุเขาต่อหน้าเขา …

บทที่ 1388 ฉันอยากเป็นอาจารย์ Read More

บทที่ 1387 การล่มสลาย

สิ่งที่สำคัญกว่าคือมือของฮัวเหลียงหายไปแล้ว เขาจะไม่สามารถหยิบอะไรได้เลยในชีวิตนี้ ยิ่งไปกว่านั้น เขายังถูกวางยาสลบที่ร้ายแรงมากจนพูดไม่ได้เลย แม้ว่าตอนนี้เขาจะพยายามอย่างเต็มที่แล้วก็ตาม เขาทำได้แค่ส่งเสียงแหบพร่าในลำคอเท่านั้น สรุปเขาคือคนล้มละลายสิ้นดี เขาล้มละลายสิ้นเชิง และเขาไม่สามารถสื่อสารกับคนอื่นได้ดีอีกต่อไป หลังจากพยาบาลสาวแกะผ้าพันแผลออกแล้ว …

บทที่ 1387 การล่มสลาย Read More

บทที่ 1386 เมา

ถังปิงและคนอื่นๆ เมาแล้วและละทิ้งความสงวนตัวที่เคยมีไปหมดแล้ว พวกเขาอยากจะลุกขึ้นยืนแต่มือและเท้าของพวกเขาไม่ยอมเชื่อฟังพวกเขาเลย “ทุกคน โปรดนั่งลงและปฏิบัติกับฉันเหมือนกับพวกคุณ ตอนนี้ก็เหมือนกัน และในอนาคตก็จะเหมือนกัน” เฉินรั่วซีกล่าว “ดื่มอะไรหน่อยสิ…” เซียวไห่เหมยหยิบถ้วยมาให้เธอ …

บทที่ 1386 เมา Read More
error: Content is protected !!