นิยายแอ็คชั่น อ่านนิยาย นิยายจีน นิยายแปล นิยายออนไลน์
หลังจากฉันแต่งงานได้สามปี ทุกคนคิดว่าพวกเขาสามารถขี่หัวฉันได้ และฉันเพียงแค่รอให้เธอจับมือของฉันก็สามารถมอบโลกทั้งใบให้เธอได้
จู่ๆ จิตใจของหานซานเฉียนก็ผุดร่างอันสมบูรณ์แบบข้างน้ำพุในคืนนั้น และเขาก็รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย “ทำไมคุณยังยืนอยู่นั่นอีก คุณจะใส่ชุดนี้เหรอ?” ฉินซวงกล่าวอย่างเย็นชาและไม่พอใจเมื่อเห็นว่าฮันซานเฉียนไม่รู้สึกอะไร แล้วฉันต้องถอดเสื้อผ้าทั้งหมดเลยมั้ย? – ฮันซานเฉียนเกือบจะเผลอพูดประโยคนี้ออกไป แต่เหตุผลบอกเขาว่ามันเป็นไปไม่ได้ …
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ความโกรธของเจ๋อซือจื่อก็ถูกจุดขึ้นอีกครั้ง และเขาก็รีบวิ่งไปหาตงหยวน หานซานเฉียนกำลังเทปุ๋ยคอกลงบนผัก ซึ่งกลิ่นเหม็นรุนแรงมาก เจ้อซู่ซื่อรีบวิ่งเข้าไป เล็งเท้าใหญ่ของเขาไปที่ฮันซานเฉียนและเตะเขาโดยตรง แม้ว่าฮันซานเฉียนจะเตรียมตัวมาแล้ว แต่เขาก็ยังเลือกที่จะอดทนเมื่อต้องเผชิญหน้ากับเจ๋อซู่จื่อ ด้วยการเตะครั้งนี้ …
เดิมที Qin Shuang คิดว่า Han Sanqian จะเชื่อฟังคำสั่งของเขาอย่างเชื่อฟังหลังจากที่เขาลุกขึ้น แต่เขาไม่คาดคิดว่าผู้ชายคนนี้จะหันกลับมาและปฏิเสธที่จะไป นางคือหญิงสาวที่สวยที่สุดในนิกายแห่งความว่างเปล่า และเธอมักทำเช่นนั้นด้วยการโบกมือแบบไม่เป็นทางการ …
ก่อนที่ฮันซานเชียนจะพูดอะไร ศิษย์คนหนึ่งก็หัวเราะเยาะและพูดว่า “ข้ารู้แล้ว ทาสที่มูลค่าเพียงครึ่งเซ็นต์จะสามารถอยู่รอดในสถานที่อย่างถ้ำฉีหยูได้อย่างไร ปรากฏว่าสถานะของเขายังต่ำเกินไป แม้แต่สัตว์ประหลาดยังดูถูกเขา” “ใช่แล้ว คนอย่างเขา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการจัดการกับสัตว์ประหลาดในถ้ำฉีหยุน พวกเรายังฆ่าเขาได้ด้วยนิ้วเพียงนิ้วเดียว” …
เมื่อจู่ๆ นางก็ตะโกนขึ้น เหล่าศิษย์ที่ขี้ขลาดก็ทิ้งดาบและวิ่งกลับไป ทั้ง Ruoyu และ Qin Shuang ก็ดึงดาบออกมาเตรียมที่จะโจมตี ในขณะนี้ …
“รายงานท่านอาจารย์ว่ามีเสียงระเบิดดังประหลาดเกิดขึ้นในทิศทางยอดเขาตะวันออก!” เมื่อเห็นหลินเหมิงซี ศิษย์ที่กำลังลาดตระเวนก็คุกเข่าลงอย่างรวดเร็ว เนื่องจากเขาอยู่ในภาวะรีบเร่ง ใบหน้าเขาจึงซีด และหายใจถี่ “ระเบิดเหรอ?!” หลินเหมิงซีขมวดคิ้วด้วยความประหลาดใจ นิกายแห่งความว่างเปล่าทั้งหมดตั้งอยู่ในอาณาจักรแห่งความว่างเปล่า เป็นเรื่องยากสำหรับคนนอกที่จะบุกรุกรูปแบบการป้องกันที่สร้างขึ้นโดยผู้ก่อตั้งลัทธิแห่งความว่างเปล่า …
ฉินซวงถอนหายใจและหันกลับไป ในห้องโถงหลัก หลินเหมิงซีกำลังจิบชา เมื่อเห็นว่า Qin Shuang กลับมาเร็ว เธอก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย: “Shuang’er ดูเหมือนว่าคุณไม่ควรกลับมาเร็วนักใช่มั้ย?” …
หานซานเฉียนตกใจและตัวสั่น โดยไม่รู้ตัว เขาถอยหลังไปสองสามก้าว ระหว่างนั้นเขาก็คว้าสิ่งของแปลกๆ บางอย่างด้วยมือของเขา เมื่อเขามองลงไปก็พบว่ามันเป็นกระดูก หานซานเฉียนโยนกระดูกทิ้งด้วยความตื่นตระหนกและมองไปที่สัตว์ประหลาดนั้นด้วยดวงตาที่น่าสะพรึงกลัวตรงหน้าเขาด้วยความหวาดกลัว แต่ยิ่งดูก็ยิ่งคุ้นเคยมากขึ้น ยิ่งดูก็ยิ่งดูแปลกตา เขาไม่ตาย! …
หานซานเฉียนส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้: “เจ้าคิดว่าข้าอยากมาที่นี่หรือไม่ ข้าถูกขายให้กับซื่อเฟิงเป็นทาส” “ทาส? ใช้ลูกศิษย์ของชิงเฟิงเป็นทาสงั้นเหรอ? เย่เหมิงซี นังนั่นจะต้องไม่ตายดีแน่” คำสาปอันโกรธเกรี้ยวดังออกมาจากภายใน หานซานเฉียนไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงเกลียดหลินเหมิงซี: “หลินเหมิงซีเป็นใคร?” …
“หาน…หานซานเฉียนเหรอ โอ้ เขาไปทำงานในสวนน่ะ” เจ้อซู่จื่อรู้สึกประหม่าเล็กน้อย และจึงปกปิดมันไว้ด้วยความอับอายและตื่นตระหนก ฉินซวงไม่สงสัยเรื่องนี้เลย เพราะนี่คือสิ่งที่ทาสควรทำ “ไปเรียกเขากลับมา” “โทรกลับมาหาฉันตอนนี้เลยเหรอ?” ใบหน้าของฉินซวงเปลี่ยนเป็นเย็นชา: …
by