นิยายแอ็คชั่น อ่านนิยาย นิยายจีน นิยายแปล นิยายออนไลน์
“มรดกการแพทย์นักบุญ ฉบับสมบูรณ์ Ye Haoxuan อ่านได้ฟรี ตัวเอก: Ye Haoxuan บทสรุปฉบับเต็มของนวนิยายแท้เรื่อง “The Inheritance of the Medical Saint Ye Haoxuan”: นักศึกษาฝึกงาน Ye Haoxuan ได้รับมรดกทางเวทย์มนต์และความรู้ทางการแพทย์ จากหนังสือโบราณโดยไม่ได้ตั้งใจ จากนั้นเป็นต้นมา เขาเริ่มต้นชีวิตใหม่ เขาช่วยชีวิตผู้คนโดยใช้เข็มเงินช่วยชีวิตผู้คน และเวทย์มนตร์เพื่อช่วยผี , ความสำเร็จในด้านความเมตตากรุณาต่อโลกและชีวิตในเมืองนั้นฟรีและง่ายดาย มาดูกันว่าตัวเอกส่งเสริมวัฒนธรรมจีนดั้งเดิมอย่างไร
“ก่อนหน้านี้ในหมู่บ้านของคุณมีคนป่วยเพียงไม่กี่คนหรือ?” เย่ห่าวซวนทำการฝังเข็มให้เขาเสร็จเรียบร้อยแล้ว “ใช่ ไม่มีเลย” ทั้งสองพยักหน้า “ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่คนไข้กลับมามากขึ้นเรื่อยๆ” เย่ห่าวซวนจับชีพจรของชายคนนั้น เขารู้สึกว่าชีพจรของเขาค่อนข้างอ่อน ซึ่งเป็นสัญญาณของความอ่อนแอทางร่างกาย “เรื่องเกิดขึ้นเมื่อประมาณครึ่งปีที่แล้วค่ะ …
“ฮ่าๆ แล้วบ้านตัวเองจะดูโดดเด่นได้ยังไงล่ะ ฉันคิดว่าบ้านทุกหลังที่นี่ดูเหมือนกันหมดเลยนะ” เย่ห่าวซวนพูดพร้อมรอยยิ้ม “คุณไม่จำเป็นต้องจำบ้านตัวเองได้หรอก ความรู้สึกคุ้นเคยนั้นชัดเจนอยู่แล้ว คุณไม่คิดอย่างนั้นเหรอ ฮุ่ยฮุ่ย” หยวนซินพูดพร้อมรอยยิ้ม “ใช่ค่ะ …
“ดังนั้น ฉันจึงอยากใช้ความแข็งแกร่งของฉันทำบางอย่างเพื่อพวกเขา เช่น… ฉันสามารถทำให้พวกเขาคงความเยาว์วัยตลอดไป ฉันสามารถทำให้พวกเขาเป็นอมตะ นี่คือการแสวงหาของฉัน” เหลียงหยุนเซิงมีสีหน้าหมกมุ่น “ถ้าคุณแค่ดูแลสุขภาพตัวเอง ฉันอาจจะยังเคารพคุณอยู่บ้าง แต่ตอนนี้ฉันค่อนข้างผิดหวัง” …
“นี่เป็นคำอธิบายปัญหาที่ดี แสดงให้เห็นว่าหมู่บ้านของเรากำลังเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ วิธีที่ดีที่สุดตอนนี้คือให้พวกเราทุกคนย้ายไปอยู่ที่อื่น ห่างไกลจากสารอันตรายเหล่านั้น แต่คงไม่มีใครอยากทำแบบนั้นหรอก จริงไหม?” เพราะนี่คือที่ที่บรรพบุรุษของเราอาศัยอยู่มาหลายชั่วอายุคน และยังเป็นบ้านหลังสุดท้ายที่บรรพบุรุษทิ้งไว้ให้พวกเราด้วย ดังนั้นพวกเราจึงไม่มีใครอยากจากที่นี่ไป ตอนนี้มีคนกำลังแก้ไขปัญหาเหล่านี้ให้กับหมู่บ้านของเรา …
ขณะที่เธอพูดอย่างนั้นเธอก็วิ่งไปข้างหน้าและยื่นมือออกไป เหมียวฮุยลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเธอก็ยื่นมือออกไปและวางไว้บนมือเล็กๆ ของฮุยฮุย ฮุยฮุ่ยไม่รู้สึกถึงการมีอยู่ของมือขวาของเหมียวฮุ่ยเลย แต่เธอยังคงยกมือขึ้นอย่างเลือนลางและแสร้งทำเป็นจับมือกับเหมียวฮุ่ย “ดูสิ ตอนนี้เรากำลังจับมือกันอยู่ใช่มั้ย” ฮุยฮุ่ยยิ้มเล็กน้อย “ไปกันเถอะ …
หญิงชราผู้นี้มีอายุอย่างน้อยเก้าสิบปี ผมสีเงิน แม้เธอจะแก่ชรา แต่เธอก็เดินอย่างแข็งแรงและมั่นคง ใบหน้าของเธอไม่มีริ้วรอยใดๆ เลย หากไม่ใช่เพราะร่างกายที่งอเล็กน้อยของเธอ คงไม่มีใครสามารถบอกอายุที่แท้จริงของเธอได้ “สวัสดีค่ะ คุณตา …
จนถึงตอนนี้ เขาก็ยังไม่รู้จักตัวตนของเย่ห่าวซวนเลย ที่จริงแล้ว เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าการยื่นขอสร้างทางหลวงมันยากลำบากขนาดไหน ถ้าไม่ได้เย่ห่าวซวนมาช่วย คงต้องรอนานมาก กว่าจะได้รับการอนุมัติ แต่ด้วยคำทักทายของเย่ห่าวซวน เรื่องนี้ก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไร และเขาก็ผ่านฉลุยไปได้ด้วยดี …
“ไม่” เย่ห่าวซวนส่ายหัวและกล่าวว่า “สิ่งที่ปกป้องวัตถุทางจิตวิญญาณนั้นถือว่ามีจิตวิญญาณอยู่แล้ว วัตถุทางจิตวิญญาณก็เหมือนกับมนุษย์ การฆ่าพวกมันก็เหมือนกับการฆ่าคน” “เข้าใจแล้ว” น้องสาวคนที่เก้าพยักหน้าอย่างครุ่นคิด “แต่ถ้าเป็นอย่างนั้น มันก็เหมือนกับการปล้นไม่ใช่เหรอถ้าคุณขโมยสิ่งของของมันไป?” “เจ้าพูดแบบนั้นไม่ได้” …
“ใช่ เขาเป็นหมอที่เก่งมาก แต่น่าเสียดายที่เขาเสียชีวิตเร็ว ถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องนั้น ฉันคงรับมือกับวิกฤตในหมู่บ้านได้” พี่สาวเก้าถอนหายใจ “ดีแล้ว เรื่องที่เกิดขึ้นในหมู่บ้านไม่ใช่เรื่องของคุณ” เย่ห่าวซวนยิ้ม ชายทั้งสองหลบหมาป่าได้อย่างรวดเร็วและเข้าใกล้ขอบป่าทึบในช่วงเที่ยงวัน …
ขณะที่พวกเขากำลังเดินอยู่ พี่สาวเก้าก็แนะนำสถานที่ใกล้เคียงให้เย่ห่าวซวนฟัง “ข้าไม่รู้ว่าเจ้าเจอหมู่บ้านของเราได้ยังไง เพราะหน้าหมู่บ้านมีป่าอยู่ ตามตำนานเล่าว่ามันคือป่าสาบสูญ หลายคนหลงทางในป่านี้ การจะไปถึงหมู่บ้านของเราได้ เจ้าต้องผ่านป่านั้นไป” “ข้ามาจากป่านั่น” เย่ห่าวซวนยิ้มอย่างขมขื่น …
by