บทที่ 1427 สีเทาแห่งความตาย
เย่เหลียนเฉิงกัดฟันและบังคับตัวเองไม่ให้มองกลับไป เพราะเขาเกรงว่าหากมองกลับไป เขาก็จะไม่สามารถช่วยอะไรนอกจากออกจากเมืองหลวงได้ แต่ตอนนี้เย่ห่าวซวนกลับก้าวร้าว หากเขาต้องการใช้ชีวิตที่ดีที่นี่โดยไม่ต้องออกจากเมืองหลวง เขาก็ต้องคุกเข่าลงและกราบขอการให้อภัยจากเย่ห่าวซวน ซึ่งเย่เหลียนเฉิงไม่สามารถทำได้ เขาคิดว่าตัวเองเป็นคนภาคภูมิใจ เขาจะไม่มีวันโค้งคำนับให้เย่ห่าวซวนและจะไม่ยอมให้ตัวเองโค้งคำนับให้กับไอ้สารเลวนั่นด้วย เย่เหลียนเฉิงกลั้นหายใจจนกระทั่งเขาขึ้นเครื่องบิน …