นิยายแอ็คชั่น อ่านนิยาย นิยายจีน นิยายแปล นิยายออนไลน์
“มรดกการแพทย์นักบุญ ฉบับสมบูรณ์ Ye Haoxuan อ่านได้ฟรี ตัวเอก: Ye Haoxuan บทสรุปฉบับเต็มของนวนิยายแท้เรื่อง “The Inheritance of the Medical Saint Ye Haoxuan”: นักศึกษาฝึกงาน Ye Haoxuan ได้รับมรดกทางเวทย์มนต์และความรู้ทางการแพทย์ จากหนังสือโบราณโดยไม่ได้ตั้งใจ จากนั้นเป็นต้นมา เขาเริ่มต้นชีวิตใหม่ เขาช่วยชีวิตผู้คนโดยใช้เข็มเงินช่วยชีวิตผู้คน และเวทย์มนตร์เพื่อช่วยผี , ความสำเร็จในด้านความเมตตากรุณาต่อโลกและชีวิตในเมืองนั้นฟรีและง่ายดาย มาดูกันว่าตัวเอกส่งเสริมวัฒนธรรมจีนดั้งเดิมอย่างไร
“ยังมีอีกหลายสิ่งที่เจ้านึกไม่ถึง” ซูเจ๋อลืมตาขึ้นและยิ้มเล็กน้อย “จื้อชิว ข้าบอกได้เพียงเท่านี้ ต่อไปนี้เจ้าจะดูแลตัวเองให้ดี” “ฮ่าๆ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะ แต่ตอนนี้คุณควรจะใส่ใจตัวเองให้มากกว่านี้นะ” จื่อชิวยิ้มเยาะและหันหลังเดินจากไป เพียงพริบตาก็สายไปแล้ว …
“ซู่เจ๋อ เจ้าหมาแก่ ถ้าเจ้ากล้าก็ฆ่าข้าซะสิ ฆ่าข้าซะ…” จื้อชิวกรีดร้องและคำราม “ฆ่าข้า ฆ่าข้า” ซู่เจ๋อเตะเขาลงพื้นและพูดอย่างเย็นชา “เจ้าคิดจริงๆ เหรอว่าฉันจะไม่ฆ่าเจ้า?” …
จื่อชิวเยาะเย้ยพลางกล่าวว่า “ข้ามีดาบอยู่ในมือ แต่เจ้ากลับไม่มีอะไรเลย เจ้าบาดเจ็บสาหัส และข้าก็อยู่ในช่วงรุ่งเรือง หากข้าไม่สามารถทำอะไรเจ้าได้ในสถานการณ์เช่นนี้ ข้าจะอยู่รอดที่นี่ต่อไปได้อย่างไร ข้าจะพูดถึงชีวิตแบบไหนกัน” “งั้นเรามาลองดูกันเถอะ” ซูเจ๋อยิ้มจางๆ …
“ฉันรู้จักเหลียงเฟิง เขาไม่ได้ใจร้ายเท่าคุณ” ซูเจ๋อเยาะเย้ย “ถึงเขาจะโง่ แต่เขาก็มีบางอย่างที่คุณไม่มี… และนั่นก็คือความจริงใจ” “ฮ่าๆ แกพูดถึงไอ้โง่นี่เหรอ?” จื่อชิวชี้ไปที่เหลียงเฟิงที่หมดสติอยู่บนพื้น เขาเยาะเย้ย …
“นายแอบฟังอยู่หน้าประตูมาตลอดเลย” ซูเจ๋อเงียบลง “แล้วนายก็แอบฟังมากกว่าหนึ่งครั้งด้วย ฮ่าๆ จริงๆ แล้วฉันไว้ใจนายมานานมากเลยนะ คงตาบอดไปแล้วล่ะ” “ใช่แล้ว เจ้าตาบอด เจ้าตาบอดจริงๆ” …
“ฮ่าๆ อย่ามาทำเป็นเล่นไปสิ เราเองก็เป็นหมอ เข้าใจไหม? เราควรไปโรงพยาบาลหาใครดีล่ะ? หมอฝรั่งพวกนั้นน่ะ?” ซูเจ๋อยิ้มบางๆ แล้วส่ายหัว “ผมเองก็เป็นหมอแผนจีน ถ้าผมไปโรงพยาบาล …
การร้องไห้เป็นวิธีที่ดีที่สุดในการระบาย แต่ความเศร้าโศกและความกังวลทั้งหมดในช่วงนี้ก็ไหลทะลักออกมา และเมื่อมันเริ่มเกิดขึ้น ก็ไม่มีทางหยุดได้ ภาพลักษณ์ของชายคนนั้นในความทรงจำค่อยๆ ปรากฏขึ้นในใจ เธอยังคงจำได้เลือนลางว่าชายคนนั้นมีหน้าตาเป็นอย่างไร เธอยังจำได้ว่าชายคนนั้นเรียกเธอว่า “แม่ยายไทแรนโนซอรัส” เพราะอารมณ์ฉุนเฉียวของเขา …
ยิ่งนึกก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้เข้าใจผิด คนในวันนั้นก็คือเย่ห่าวเซวียน… แต่เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเย่ห่าวเซวียนถึงต้องหลบซ่อนตัวอยู่ ไอ้สารเลวนี่ เขาบอกว่ามาหาฉันที่แมกนีเซียม ฉันรอมาทั้งวันทั้งคืนเกือบสองปีแล้ว แต่เธอคาดหวังอะไรกันแน่ สิ่งที่เธอคาดหวังคือการหายตัวไปอย่างอธิบายไม่ถูกของเย่ห่าวซวน “หยู่ถง ดูเหมือนนายจะยังฟุ้งซ่านอยู่นะ” …
“พี่ห่าว เราจะทำอย่างไรดี” ลูกน้องคนหนึ่งเดินเข้ามา “ขอฉันเงียบสักพักนะ” สีหน้าของพี่ห่าวดูไม่ดีเอาเสียเลย เขาอารมณ์ไม่ดี ไม่มีความสุขเอาเสียเลย เขารู้สึกว่าถึงเวลาที่ต้องคุยกับเย่ห่าวซวนเสียที เย่ห่าวซวนบอกว่าจะช่วยเขาให้ไปถึงจุดสูงสุด แต่เขาก็ต้องแสดงความจริงใจให้คนอื่นเห็นด้วย …
แต่เธอก็แอบรู้สึกสงสารหลินอวี้ถงอยู่ลึกๆ เธอเป็นผู้หญิงที่ร่ำรวย แล้วทำไมเธอถึงกลัวว่าจะหาแฟนไม่ได้ ทำไมเธอต้องทุ่มเทให้กับผู้ชายคนนั้นขนาดนี้ มีอะไรในตัวเขาที่คู่ควรกับความรักของเธอ “ไม่ ฉันจะไม่ออกไปจากที่นี่จนกว่าเรื่องนี้จะชัดเจน” หลิน ยู่ถง กล่าวอย่างหนักแน่น …
by