นิยายแอ็คชั่น อ่านนิยาย นิยายจีน นิยายแปล นิยายออนไลน์
“เอาล่ะ อย่ามัวแต่ยืนอยู่ตรงนั้น เริ่มกันเลย!” หานซานเฉียนพูดพลางหลับตาลงและเข้าสู่สภาวะสมาธิ สัตว์ร้ายทั้งสามมองหน้ากันและบินกลับเข้าไปในร่างของหานซานเฉียนพร้อมกัน แทนที่จะหลับใหล พวกมันกลับเริ่มดูดซับพลังงานภายในร่างของหานซานเฉียน หลินหลงเป็นคนสุดท้ายที่เดินออกไป ถือไข่ไว้ด้วยสีหน้าสำนึกผิด แม้เขาจะลังเลเมื่อเห็นว่าหานซานเฉียนเข้าสู่ภาวะสมาธิแล้ว …
ซูหยิงเซียจ้องมองหานซานเฉียนด้วยความโกรธและพูดว่า “ถ้าคุณไม่ใช่สามีของฉัน ฉันจะตีคุณจนตายเพราะพูดจาเช่นนั้นและมองฉันด้วยสายตาที่ไร้เดียงสาเช่นนี้!” ฮันซานเฉียนยังบริสุทธิ์ยิ่งกว่า นั่นคือข้อเท็จจริง ซูหยิงเซียโกรธจัดจนตาเบิกโพลง แม้จะตกตะลึงกับการต่อสู้เทียนหลงของหานซานเฉียน แต่เธอก็ไม่คิดว่าพลังการฝึกฝนของหานซานเฉียนจะต่ำขนาดนี้ ไม่ใช่แค่เธอ แม้แต่ฟู่มู่ …
“ใช่ เมื่อกี้ยังดีอยู่เลย ทำไมจู่ๆ ถึงฝนตกได้ล่ะ” ซูหยิงเซียก็สับสนเช่นกัน เธอจึงอุ้มหานเหนียนขึ้นมาเพื่อป้องกันไม่ให้เธอเปียก มีเพียงฮันซานเฉียนเท่านั้นที่มองไปยังที่ไหนสักแห่งในอากาศอย่างหมดหนทางและยิ้มอย่างขมขื่น ลมหนาวในยามค่ำคืน ฮั่นซานเฉียนจึงก่อไฟและดูแลแม่และลูกสาว เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น …
เย่เป่ยเฉินหยุดลงด้วยความประหลาดใจ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นหอคอยคุกเฉียนคุนที่ดูเคร่งขรึมเช่นนี้: “เกิดอะไรขึ้น?” หอคอยเรือนจำเฉียนคุนกล่าวอย่างเย็นชา: “คุณสามารถรู้สึกได้ด้วยตัวเอง มันอยู่ใกล้กับหอการค้าตระกูลหวู่เป็นหลัก!” คนหนึ่ง หอคอยหนึ่ง แบ่งปันจิตสำนึก เมืองคุนหลุนเป็นเมืองที่มีขนาดใหญ่มาก …
จักรวาลไร้ขอบเขต และเรากำลังไล่ตามคุณเป็นระยะทางนับพันไมล์! อีกสักครู่ต่อมา เสียงจากหอคอยคุกเฉียนคุนดังขึ้น: “ออร่าของเธอถูกปิดกั้น และเราไม่สามารถพบเธอได้!” “นอกจากนี้ ฉันไม่สามารถรู้สึกถึงการมีอยู่ของเธอเลย” เย่เป่ยเฉินขมวดคิ้ว: “ไม่รู้สึกเลยเหรอ?” …
เย่ไป๋เฉินยิ้มและกล่าวว่า “ฉันขอโทษที่เข้าไปในห้องนอนของคุณโดยไม่ได้รับอนุญาต” “อ๊ะ!” หวู่ชิงหยวนกระทืบเท้าด้วยสีหน้าชื่นชม: “คุณเย่ แม้ว่าคุณจะอาศัยอยู่ในห้องแต่งตัวของฉัน ฉันก็จะไม่พูดอะไร” “ถ้าคุณชอบ คุณก็แค่พักที่นี่ถาวรได้เลย” สาวสังคมคนนี้มองเย่เป่ยเฉินด้วยสายตาไม่พอใจ …
ความรู้สึกนี้ทำให้ชาโดว์ตกใจอย่างมาก เพราะเขาเคยรู้สึกแบบนี้ตอนเผชิญหน้ากับปรมาจารย์หลี่เทียนเต๋าเท่านั้น! อย่างไรก็ตาม เมื่อได้ยินคำถามของเย่หวู่เชอ ชาโดว์ก็พูดออกมาตรงๆ ว่า “เพราะปรมาจารย์เต๋าที่อยู่ข้างหลังข้าก็อยากรู้เหมือนกันว่าผู้อาวุโสทั้งสามกำลังทำอะไรอยู่กันแน่ เพราะสุดท้ายแล้ว พวกเขาหลับใหลมานาน การตื่นขึ้นมาอย่างกะทันหันนั้นเป็นเรื่องผิดปกติอย่างยิ่ง” …
บูม! ทันใดนั้น คลื่นเล็กๆ ก็ซัดขึ้นมาจากหุบเขาอันกว้างใหญ่เบื้องหน้าเหมียวฮั่ว พุ่งเข้าหาเขาอย่างช้าๆ! เหมียวฮั่วรู้สึกถึงรัศมีนี้ จึงรีบตั้งสติทันที ใบหน้าสว่างไสวด้วยความตื่นเต้น รอคอยการมาถึงของใครบางคน เขาเชื่อว่าเป็นเจ้าแห่งการสังหาร …
“วิชาบินไร้เงาของข้านั้นสมบูรณ์แบบสำหรับการซ่อนตัวในพื้นที่ที่พลุกพล่าน แม้ว่าเย่หวู่เชอจะมีพลังที่หาตัวจับยาก แต่เขาไม่สามารถตามข้าทัน ดังนั้นเขาจึงเหมือนแมลงวันไร้หัว ไม่ว่าจะเคลื่อนไหวเร็วแค่ไหน! แต่ยังคงต้องใช้ความระมัดระวัง และเราต้องมั่นคงเมื่อเผชิญกับการเปลี่ยนแปลง เราจะอยู่ที่นี่สักพักก่อนออกเดินทาง” นิ้วมือซีดเซียวลูบไล้แก้วไวน์ ดวงตาของเขาเป็นประกาย …
“แปดเข็มทองคำลึกลับที่สืบทอดกันมาในตระกูลซูของเจ้านั้นมีประโยชน์จริง ๆ” เย่ห่าวซวนกล่าวพลางหยิบเข็มทองคำออกมา เขาใช้เข็มทองคำแทงร่างของเหลียงเฟิงหลายครั้ง เข็มทองคำอันอ่อนนุ่มราวกับกำลังสั่นไหวในยามค่ำคืน “คุณ…ตอนนี้คุณจำจุดฝังเข็มได้แล้วเหรอ? ตอนนี้มันมืดแล้ว” ซูรั่วหมิงมองเย่ห่าวซวนด้วยความกลัวและวิตกกังวล แม้แสงจันทร์จะงดงามในตอนนี้ แต่มันก็สายเกินไปแล้ว …
by 
