นิยายแอ็คชั่น อ่านนิยาย นิยายจีน นิยายแปล นิยายออนไลน์
เสียงพิณอันไพเราะและท่วงทำนองอันไพเราะบรรเลงประกอบกันอย่างแผ่วเบา ก่อกำเนิดบทเพลงอันไพเราะจับใจ แม้สองสาวงามจะไม่ได้ร้องเนื้อร้อง แต่เสียงฮัมอันแผ่วเบาประกอบกับทำนองเพลง ทำให้รู้สึกราวกับอยู่ในดินแดนแห่งเทพนิยาย หญิงสาวสวยในชุดกี่เพ้า ถือขวดไวน์หยกชั้นดี เดินช้าๆ ไปที่โต๊ะอาหาร ยืนอยู่ข้างหลังหานซานเฉียน …
ระหว่างทางไปจุ่ยเซียนโหลว ฟู่เหมยและหานซานเฉียนเดินนำหน้าไป ฟู่เหมยดีใจมาก การได้ใกล้ชิดกับบุคคลลึกลับเช่นนี้ถือเป็นโอกาสที่ดีที่สุดสำหรับเธอ ระหว่างทาง ฟู่เหมยตั้งใจหรือไม่ได้ตั้งใจขยับเข้าใกล้ฮั่นซานเฉียน พยายามสร้างการสัมผัสทางกายภาพบางอย่าง มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีร่างกาย เมื่อมนุษย์ถูกดึงดูดด้วยสายตาและการสัมผัส แม้แต่พระเจ้าก็ไม่สามารถต้านทานแรงกระตุ้นในหัวใจของพวกเขาได้ …
“พวกเจ้ายืนทำบ้าอะไรอยู่ตรงนั้น? ไม่เห็นรึไงว่าแม่นางฟู่เหมยของเรามาถึงแล้ว? ไปให้พ้น!” ผู้ที่มาถึงไม่ใช่ใครอื่นนอกจากฟูเหมย! เมื่อได้ยินว่าเป็นฟู่เหมย และเห็นกลุ่มคนรับใช้ที่เก่งกาจและโหดร้ายอยู่ข้างหลังเธอ กลุ่มนั้นก็หลีกทางให้นางอย่างรวดเร็วและเชื่อฟัง ใบหน้าของฟูเหมยเย็นชาราวกับน้ำแข็ง ขณะที่เธอมองดู “ขยะ” …
ฟู่เทียนถอนหายใจอีกครั้ง “ฉันตรวจสอบที่โรงเตี๊ยมแล้ว ฟู่เหยา… เธอยังมีชีวิตอยู่!” “เป็นไปไม่ได้!” ฟู่เหมยทุบมือลงบนเตียง ทำให้สาวใช้ที่อยู่ข้างหลังสะดุ้งตกใจวิ่งหนีไป สีหน้าของเธอดุร้ายอย่างเหลือเชื่อ เธอกัดฟันตะโกน “เป็นไปไม่ได้! …
เย่เป่ยเฉินพาจูฮวงไปที่โรงแรมแห่งหนึ่งเพื่อเข้าพัก เจ้าของโรงเตี๊ยมรีบอพยพแขกทั้งหมดออกไป: “คุณเย่ จากนี้ไปคุณสามารถพักได้นานเท่าที่คุณต้องการ!” “มันจะไม่เสียค่าใช้จ่ายใดๆ ทั้งสิ้น เพียงแค่บอกฉันว่าคุณต้องการอะไร” “ฉันจะพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อให้คุณพอใจ!” หลังจากพูดอย่างนั้นแล้ว เขาก็สั่งให้พนักงานเสิร์ฟพาเย่เป่ยเฉินไปที่ห้องที่ดีที่สุด …
ท่ามกลางสายตาอันหวาดกลัวของฝูงชน เอ่าจื้อฟานเอียงศีรษะไปด้านข้าง! หัวกลิ้ง! “อ๊า!” ร่างกายของจูหวงสั่นเทา นางตกใจและเห็นเย่เป่ยเฉินจากไปและรีบไล่ตามเขาไป ทั้งสถานที่เงียบสงบราวกับความตาย ผู้คนนับไม่ถ้วนจ้องมองตาโต แข็งค้างอยู่กับที่ราวกับรูปปั้น! เอ่า …
หลังจากหญิงสาวสวยสะดุดตาจากไป เย่เป่ยเฉินก็เข้าสู่ดินแดนแห่งพระอาทิตย์ตกดิน จูหวงเดินตามหลังมาด้วยความกังวลอย่างมาก นางตั้งใจจะเข้าไปในแดนอาทิตย์อัสดงอย่างเงียบๆ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะเป็นไปไม่ได้ ไม่นาน ดินแดนพระอาทิตย์ตกดินทั้งหมดก็จะรู้จักชื่อของเย่เป่ยเฉิน เสียงจากหอคอยคุกเฉียนคุนดังขึ้น: “หนุ่มน้อย เจ้ารู้สึกถึงอะไรที่แตกต่างจากสถานที่นี้เมื่อเทียบกับโลกภายนอกบ้างไหม?” …
แม้หัตถ์ปราบดาวปีศาจวิญญาณจะไม่ใช่พลังศักดิ์สิทธิ์ที่แข็งแกร่งที่สุดของเขา แต่พลังของมันเพียงพอที่จะเอาชนะปรมาจารย์ระดับเดียวกันที่เปิดบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ทั้งห้าแห่งได้ แต่เขาก็ยังไม่คู่ควร! ทันใดนั้น ความตกตะลึงในดวงตาของฮุยหมิงก็ถูกแทนที่ด้วยรัศมีแห่งความหนาวเหน็บและอานุภาพแห่งการสังหาร! เขาไม่อาจยอมรับทั้งหมดนี้ได้! *เสียงหวือหวา!* ก่อนที่ฮุยหมิงจะได้ทันตั้งตัว รัศมีหยวนฉีที่พวยพุ่งและพันกันในระยะไกลก็แตกสลายลงอย่างกะทันหัน ร่างในเสื้อคลุมสีดำก็กระโดดออกมา …
ผู้พิทักษ์คางุยะยี่สิบเอ็ดคนสิ้นชีพในความว่างเปล่า ส่วนที่เหลืออีกสามคนได้รับบาดเจ็บสาหัสและใกล้ตาย! ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขายังถูกบดขยี้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวอันรุนแรง! หากเหล่าผู้ฝึกฝนแห่งดาวจันทราสีเงินได้เห็นเหตุการณ์นี้ มันคงก่อให้เกิดพายุที่ไม่อาจจินตนาการได้ สั่นสะเทือนไปทั่วทั้งดวงดาว! แม้แต่แววตาของฮุยหมิงที่ครั้งหนึ่งเคยเฉยเมย ตอนนี้กลับสะท้อนภาพร่างของชายในชุดคลุมสีดำ ใบหน้าของเขาเย็นชาดุจน้ำแข็ง …
ระหว่างการไล่ล่า ครึ่งชั่วโมงผ่านไปอย่างรวดเร็ว “กล้าบินไปบนท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวโดยปราศจากแก่นแท้หยวนที่เพียงพอ ไม่เพียงแต่เป็นการเสียเปล่า แต่ยังโง่เขลาอีกด้วย!” ฮุยหมิงเยาะเย้ยอย่างต่อเนื่อง มือขวากำแก่นแท้หยวนระดับต่ำหลายชิ้นไว้ คอยเติมพลังหยวนที่หมดลงอย่างต่อเนื่องเพื่อรักษาสภาพร่างกายให้แข็งแรง ทันใดนั้น ดวงตาของฮุยหมิงก็วาบขึ้น …
by 
