บทที่ 1230 ไฟ
“คุณได้มันมายังไง” ซู่หยาถามพร้อมรอยยิ้ม หลี่ฮั่นเซว่ยื่นมือออกไป พื้นที่ของท่านลอร์ดศักดิ์สิทธิ์เปิดออก และเขาโยนเซ่อหลงและกุยซุนปิงออกไปโดยตรง เต่าซันปิงตะโกนว่า “นายท่าน ทำไมท่านถึงทิ้งข้าไป?” ลอร์ดผู้คัดเลือกมังกรยิ้มและกล่าวว่า “ท่านอาจารย์ ท่านต้องมีจุดประสงค์ในการทำเช่นนี้ พวกเราจะจากไปอย่างเชื่อฟัง” หลังจากไล่คนทั้งสองออกไปแล้ว หลี่ฮั่นเสว่ก็ค่อยๆ ยื่นมือขวาออกไป พลังสายฟ้า เพลิง และรัศมีสังหารทั้งสามแผ่กระจายออกไป หลี่ฮั่นเสว่ควบคุมพลังของพวกมันให้อยู่ในระดับต่ำสุด เพื่อไม่ให้ทำร้ายใคร มีเพียงสีสันอันเจิดจ้าที่พร่างพราว เสียงฟ้าร้องสีเขียวแปรเปลี่ยนเป็นหญ้าเขียวขจีทั่วพื้น ทันใดนั้นเปลวเพลิงหลากสีก็สาดส่องลงมาบนหญ้าเขียวขจีราวกับดอกไม้บานสะพรั่ง กลีบดอกคริสตัลร่วงโรยจากดอกไม้ แต่กลับไม่ร่วงหล่น ลอยขึ้นและลอยอยู่ในอากาศ ส่องสว่างป่าไผ่ด้วยแสงสว่างเจิดจ้า ส่องประกายดุจแดนแห่งเทพนิยาย ดอกไม้ค่อยๆ โตขึ้นเรื่อยๆ…