บทที่ 1752 เสือในยามทุกข์ยากถูกสุนัขรังแก
ฟู่เหมยยิ้มอย่างอ่อนโยนและโบกมือ จากนั้นสาวใช้ที่สวยงามทั้งสี่คนก็เดินเข้ามาจากนอกประตูวังอย่างช้าๆ ผู้หญิงทั้งสี่คนนี้ต่างก็มีความงามและสไตล์เป็นของตัวเอง บางคนก็บอบบาง บางคนก็อ่อนโยน บางคนก็เซ็กซี่ และบางคนก็น่ารัก ดวงตาของอ้าวอีเป็นประกายสีทอง และเขาถูมือใหญ่ ๆ ของเขาเข้าด้วยกันตลอดเวลา ดูวิตกกังวลมาก “ชุน เซีย ชิว และตง เจ้าส่งคุณชายน้อยคนที่สามกลับห้องของเขาเสียก่อน” ฟู่เหมยสั่งเบาๆ อ้ออีตกตะลึงและผิดหวังอย่างเห็นได้ชัด แต่ความผิดหวังนี้คงอยู่เพียงช่วงสั้นๆ เท่านั้น เพราะดอกไม้สีทองทั้งสี่ของตระกูลฟู่สมกับชื่อจริงๆ แต่ละดอกล้วนสวยงามและมีเสน่ห์มากจนอ้ออีไม่อาจควบคุมตัวเองได้ ฟู่เหมยเข้าใจธรรมชาติของมนุษย์เป็นอย่างดีและพยายามกระตุ้นความอยากอาหารของอ้าวอีโดยตั้งใจ เธอรู้ว่ายิ่งเขาไม่สามารถได้สิ่งใดมาเลย เขาก็ยิ่งต้องการสิ่งนั้นมากขึ้น และเธอจะต้องต่อรองมากขึ้น ยิ่งเขาสามารถได้สิ่งนั้นมาได้ง่ายเท่าไร เธอก็จะยิ่งถูกทิ้งเร็วเท่านั้น หลังจากที่…