บทที่ 762 ก่อนจากไป
ในท้ายที่สุด Tianjia ไม่ได้วางโคลงที่ Han Sanqian เขียนเอง แต่วางกรอบและวางไว้ในที่ที่เห็นได้ชัดเจนในห้องนั่งเล่น ในมุมมองของ Tian Changsheng คุณค่าของโคลงสั้น ๆ นี้ถือว่าไม่ธรรมดา เป็นเรื่องน่าเสียดายที่ต้องโดนแสงแดดและฝน และ Tian Changsheng มีความรู้สึกว่ามูลค่าของสิ่งที่เกือบจะพิมพ์ไม่ออกนี้จะสูงขึ้นในอนาคต สามารถสะสมเป็นมรดกสืบทอดของครอบครัวได้อย่างแน่นอน ในวันส่งท้ายปีเก่า ทุกคนในครอบครัวมีส่วนร่วมในการทำอาหารเย็นวันส่งท้ายปีเก่า แม้แต่ซู่ หยิงเซีย ผู้หญิงที่ทำอาหารไม่เป็นก็ยังช่วยในครัว ในขณะที่ผู้ชายหลายคนดูทีวีและดื่มชาในห้องนั่งเล่นอย่างเพลิดเพลิน ความผ่อนคลายและความสบายที่มีมาเพียงปีละครั้งเท่านั้น Mo Yang, Lin Yong…
บทที่ 761 การเขียนโคลงกลอน
เมื่อถึงวันตรุษจีน หยุนเฉิงตัวน้อยก็มีชีวิตชีวามาก คนงานจากที่อื่นกลับมาที่บ้านเกิดและซื้อสินค้าปีใหม่อย่างล้นหลาม ตามท้องถนนและตรอกซอกซอยจะแน่นไปด้วยผู้คนในช่วงเวลานี้ของปีเท่านั้น ฉาก ทุกครัวเรือนต่างซื้อสินค้าปีใหม่และโพสต์โคลงกลอน และวิลล่าริมภูเขาก็เช่นเดียวกัน Tian Ling’er มาเยี่ยมวิลล่าบนภูเขาเกือบทุกวันตั้งแต่เขากลับมาจากการต่อสู้กับ Han Sanqian ราวกับว่าเขาถือว่าวิลล่าริมภูเขาเป็นบ้านของเขา ซู หยิงเซีย และ ซือจิง กลับบ้านจากช้อปปิ้งและกำลังนับสิ่งของของพวกเขา ลูกอมถั่วทุกชนิดจะถูกจัดเตรียมไว้รับประทานหลังอาหารค่ำวันส่งท้ายปีเก่าเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการชมงานกาล่าดินเนอร์ “ซานเฉียน คุณเขียนโคลงสั้น ๆ ปีนี้ดีไหม” ในเวลานี้ หยานจุนพูดกับฮั่นซานเชียนด้วยรอยยิ้ม ซู หยิงเซีย ซึ่งกำลังนับสิ่งต่าง ๆ ได้ยินสิ่งนี้จึงถามเหยียนจุนด้วยความประหลาดใจ:…
บทที่ 760 รำลึกถึงอดีต
ขณะที่ทุกคนใน Yanjing กำลังรอคอยการเคลื่อนไหวครั้งต่อไปของ Han Sanqian ก็มีข่าวระเบิดอีกเรื่องหนึ่งที่แพร่กระจายใน Yanjing Han Sanqian ออกจาก Yanjing และกลับไปที่ Yuncheng การจากไปอย่างกะทันหันทำให้ทุกคนใน Yanjing ไม่ทันได้ตั้งตัว ในมุมมองของพวกเขา หลังจากที่ Han Sanqian ก่อตั้งอำนาจขึ้น เขาควรปรับปรุงสถานะและความแข็งแกร่งของตระกูล Han ในโลกธุรกิจ เพื่อให้บรรลุเป้าหมายนี้ อิทธิพลในปัจจุบันและพลังในการยับยั้งของเขาก็คือ เป็นเรื่องง่ายๆ แต่เขาจากไป ทำให้ผู้คนสับสน ต่อมาก็มีข่าวไม่น่าเชื่อออกมา…
บทที่ 627 ชายผู้ชั่วร้าย
“คุณมองอะไรอยู่ ใครกำลังพูดไร้สาระ อย่าปล่อยให้ฉันแยกปากเขาออก คุณรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร ฉันสามารถให้คุณเก็บของและออกไปได้ตลอดเวลา นอกจากนี้นามสกุลของฉันคือ Xue” ชายคนนั้นพูดอย่างดุเดือด เมื่อเห็นสถานการณ์นี้ ทุกคนก็หยุดพูดเพราะคนที่มาโรงพยาบาลเขตทหารปักกิ่งได้ไม่ใช่คนธรรมดา นอกจากนี้ ในเมืองหลวงมีกี่คนที่มีนามสกุล Xue? “ไปเร็วเข้า ดึงผมของเธอออกก่อน แม่ ไปเร็วเข้า” ใบหน้าของ Qiqi เผยให้เห็นร่องรอยของความดุร้ายที่ไม่สอดคล้องกับอายุของเขา “โอเค ฉันจะไป ฉันจะไปเดี๋ยวนี้” หญิงสาวพูดแล้วเดินไปข้างหน้า เอื้อมมือไปดึงผมสีทองของแอนน์ “อา ปล่อยนะ มันเจ็บมากพี่สาว เย่ มันเจ็บมาก…”…
บทที่ 626 จุดฝังเข็ม
เขาหยิบเข็มทองออกมาแทงที่มือขวาของเนลสัน จู่ๆ ร่างกายแข็งทื่อของเนลสันก็ขยับ และขาขวาของเขาก็กระโดดไปมาโดยไม่ตั้งใจ เย่ ฮาวซวนหยิบเข็มอีกเล่มออกมาแทงที่มือซ้าย และขาซ้ายของเขาก็เริ่มกระแทก ตอนนี้ร่างกายส่วนบนของเนลสันไม่เคลื่อนไหวและขาของเขาเต้นเป็นจังหวะราวกับว่าเขากำลังเต้นอย่างมีกลไก “อ่า สนุกมาก สนุกมาก ขอฉันดูหน่อยได้ไหม” แอนนี่พูดอย่างตื่นเต้น “นี่ใช้ไม่ได้ผล คุณไม่เข้าใจการแพทย์แผนจีน ในการแพทย์แผนจีนมีการฝังเข็มหลายร้อยจุดในร่างกายมนุษย์ บางส่วนไม่สามารถสัมผัสได้โดยไม่ได้ตั้งใจ ถ้าไม่ระวัง คุณจะตาย เราเรียก มันเป็นจุดอันตรายหรืออีกนัยหนึ่งก็คือจุดอันตราย” เย่ ฮาวซวนกล่าวอย่างจริงจัง “อา ถ้าอย่างนั้น ฉันควรหยุดเล่นดีกว่า เย่ ออกไปข้างนอกกันเถอะ” แอนนี่พูดอย่างตื่นเต้น “ตกลง…
บทที่ 625 อาการป่วยเริ่มดีขึ้น
เพราะเธอรู้ถึงสถานการณ์ของพี่สาวเธอเคยกินอาหารที่อร่อยมากแต่ผ่านไปครึ่งชั่วโมงเธอเริ่มรู้สึกไม่สบายท้องแทบจะอาเจียนออกมาทุกอย่างที่กินเข้าไป หากเธอสามารถกินโดยไม่อาเจียนในครั้งนี้ นั่นหมายความว่าการรักษาของเย่ ฮ่าวซวนได้ผล มิฉะนั้น แสดงว่ามันไม่ได้ผล ดังนั้นเธอจึงกังวล แม้ว่าอาหารยาที่ทำโดย Ye Haoxuan จะมีรสชาติดีมาก แต่เธอก็แทบจะไม่สามารถลิ้มรสมันได้ ในที่สุดแอนนี่ก็อิ่มแล้ว เธอกินผักไปเยอะ โจ๊กเพื่อสุขภาพหนึ่งชาม และซุปไก่ดำชามเล็ก เธอลูบท้องกลมๆ และน้ำลายสอด้วยความพึงพอใจ ไม่เคยอิ่มขนาดนี้มาก่อน “เจ้าหญิงน้อยที่รัก คุณรู้สึกไม่สบายใจบ้างไหม?” เนลสันก้าวไปข้างหน้าและถาม “ไม่ ฉันสบายดี” แอนนี่ส่ายหัว เนลสันขมวดคิ้ว เป็นไปได้ไหมว่าชายหนุ่มผู้จู้จี้จุกจิกคนนี้สามารถใช้ยาจีนที่เรียกว่าเชื่อโชคลางเพื่อทำให้อาการป่วยของเจ้าหญิงตัวน้อยดีขึ้นได้จริงๆ ไม่ เป็นไปไม่ได้ เขาไม่เชื่อว่านี่เป็นเรื่องจริง…
บทที่ 624 นี่มันอร่อยนะ
“แล้วฉันจะกินอะไรได้ล่ะ? ฉันหิวมากแล้ว ตราบใดที่ยังกินได้ อะไรก็ดี” แอนนี่กระพริบตา “ฉันจะทำอาหารอร่อยๆ ให้คุณเอง ในทางยาจีนเรียกว่าอาหารที่เป็นยา” เย่ ฮาวซวนพูดด้วยรอยยิ้ม “ยาลดความอ้วนเหรอ? ไม่เคยได้ยินมาก่อน มันเป็นยาเหรอ?” ไม่เพียงแต่แอนนี่เท่านั้น แต่แองเจล่าที่อยู่ข้างๆ ก็เริ่มสนใจด้วย เธอเงี่ยหูฟังอย่างเงียบๆ และฟังคำอธิบายของเย่ ฮ่าวซวน “มันอร่อย แต่ก็เป็นยาด้วย ในระดับหนึ่ง มันสามารถทดแทนยาจีนโบราณที่คุณเพิ่งดื่ม และมีผลเสริมและแม้กระทั่งการรักษา” เย่ Haoxuan อธิบายด้วยรอยยิ้ม “จริงเหรอ? น่าทึ่งมาก ยาจีนโบราณมีฤทธิ์วิเศษขนาดนี้…
บทที่ 623 เขา เขาเป็นคนโกหก
หลังจากอยู่นาน ในที่สุดอนิสันก็กรีดร้องราวกับลูกสะใภ้ตัวน้อยที่ถูกทำผิด เขารู้สึกว่าถ้าเขาพูดสองสามคำกับเย่ ฮ่าวซวน มันจะเป็นการดูถูกสติปัญญาของเขาเอง “ในความเห็นของคุณ เราควรปฏิบัติต่อมันอย่างไร” เย่ ฮาวซวน ถามอย่างใจเย็น “มะเร็งเม็ดเลือดขาวชนิดเฉียบพลันคือการเปลี่ยนแปลงที่ร้ายกาจของเซลล์ต้นกำเนิดเม็ดเลือดและเซลล์ต้นกำเนิดตั้งแต่หนึ่งเซลล์ขึ้นไป โดยสูญเสียความสามารถในการเพิ่มจำนวน การสร้างความแตกต่าง และการสุกเต็มที่ตามปกติ ยังคงเพิ่มจำนวนต่อไปอย่างควบคุมไม่ได้ ค่อย ๆ เข้ามาแทนที่ไขกระดูก และแทรกซึมเข้าไปในเนื้อเยื่อและอวัยวะที่เป็นระบบผ่านทางเลือด หลักการรักษาทั่วไป คือ การกำจัดจำนวนเซลล์มะเร็งเม็ดเลือดขาวและควบคุมการแพร่กระจายของเซลล์มะเร็งเม็ดเลือดขาวจำนวนมาก บรรเทาอาการทางคลินิกต่างๆ ที่เกิดจากการแทรกซึมของเซลล์มะเร็งเม็ดเลือดขาว ใช้แผนการรักษาในเด็กทั้งหมดสำหรับการบำบัดด้วยการชักนำการบรรเทาอาการ เพิ่มความไวของเคมีบำบัด และป้องกันความรุนแรง การปราบปรามไขกระดูกที่เกิดจากยาเคมีบำบัด…” อนิสันพูดพล่ามดังๆ และผู้แปลก็มีปัญหาในการฟัง…
บทที่ 78 การต่อสู้ที่ยากลำบาก
เมื่อเผชิญหน้ากับเถาวัลย์ปีศาจตัวเล็ก ๆ ที่กระหายเลือดนี้ Zhao Ning ก็ไม่สามารถนึกถึงการต่อต้านใด ๆ อีกต่อไป เถาวัลย์ปีศาจหลายสิบสายทำให้เขาเหนื่อยล้าและยากที่จะต้านทาน ไม่ต้องพูดถึงเถาวัลย์ปีศาจที่รุนแรงที่มาจากท้องฟ้า ตอนที่ Zhao Ning หมดหวัง Li Hanxue, Su Xiaoya และ Zheng Wutong ก็ได้ตัดเถาวัลย์เวทมนตร์จำนวนมากแล้ว และรีบวิ่งไปที่ด้านข้างของ Zhao Ning Li Hanxue สนับสนุน Zhao Ning…
บทที่ 77 เถาวัลย์ปีศาจกระหายเลือด
พวกเขาสี่คนเดินบนถนนในป่าที่กระหายเลือด ถนนเต็มไปด้วยหนาม และมีแมลงและสัตว์บินน้อยมาก พวกเขาทั้งสี่เดินอย่างรวดเร็ว แต่ทันใดนั้นก็มีเสียงผิวปากอันรุนแรงดังมาจากเหนือหัวของพวกเขา “มีคนบินมาหาเรา” ซู่เซียวหยากล่าว “นั่นคือโจวไห่!” จ้าวหนิงเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าและจำเสียงของโจวไห่ได้ทันที “เขามาทำอะไรที่นี่?” เจิ้งหวู่ตงแสดงท่าทีเป็นศัตรู “ดูเหมือนเขาจะอยู่ที่นี่คนเดียว คุณอยากจับเขาไหม?” “เรามาดูกันว่าเขาต้องการทำอะไรก่อน แล้วค่อยตัดสินใจ” หลี่ฮั่นเซว่กล่าว โจวไห่บินมาจากกลางอากาศและร่อนลงด้วยเสียงคำราม ทำให้เกิดลมกระโชกแรง โจวไห่ดูไม่ใจดี จ้องไปที่จ้าวหนิงและพูดด้วยความโกรธ: “จ้าว โปรดส่งหมิง หลานยู่เร็วๆ ฉันรู้ว่าหมิง หลานยู่ต้องอยู่กับคุณ!” Zhao Ning โกรธมาก: “คุณกำลังพูดถึงเรื่องไร้สาระอะไร? ฉันเอาหยกหมิงหลานของคุณไปตั้งแต่เมื่อไหร่?”…