คุณรู้ไหมว่านี่คือหิมะที่ตกหนักซึ่งเกิดขึ้นเพียงครั้งเดียวในรอบ 10 ปีเท่านั้น
“คุณกำลังคิดถึงใครอยู่อีกครั้ง?” จู่ๆ เสียงของเฉินรั่วซีก็ดังออกมาจากด้านหลังเขา
เย่ห่าวซวนรู้สึกดีใจและหันกลับไป แล้วพบเพียงเฉินรั่วซีที่ยืนอยู่ข้างหลังเขาในเสื้อคลุมสีขาวราวกับหิมะ
“ฉันคิดถึงคุณอยู่แน่นอน” เย่ห่าวซวนหัวเราะสองสามครั้ง จากนั้นก็วิ่งไปหาเธอ หยิบเธอขึ้นมาและหมุนตัวเธอสองสามครั้ง
“เฮ้ พูดจริงนะ นี่เป็นสถานที่สาธารณะ และมีคนกำลังมองเราอยู่” Chen Ruoxi พูดอย่างตระการตาขณะตบไหล่ Ye Haoxuan
“คุณกลัวอะไร ฉันมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับภรรยาของฉัน พวกเขารู้สึกยังไงบ้าง” เย่ห่าวซวนกล่าวอย่างไม่ใส่ใจ
“ไปให้พ้น และอย่าเรียกฉันแบบนั้นก่อนที่เราจะแต่งงาน” เฉินรั่วซีกัดฟันและจ้องมองเย่ห่าวซวนอย่างโกรธจัด
“ฉันชอบเรียกคุณแบบนั้น” เย่ห่าวซวนยิ้มอย่างเฉยเมยแล้วถามว่า “คุณคงยุ่งมากในช่วงนี้”
“ไม่เป็นไร พวกเราไปหลายที่แล้วแต่ก็ยังหาที่ซ่อนของมุรามาสะ ซูโอฟุไม่เจอ” เฉินรั่วซีจับแขนเย่ห่าวซวนและพูดเบาๆ “นอกจากนี้ เราไม่คุ้นเคยกับสถานที่นี้ด้วย การจะดึงมูรามาสะ ซัวฟู่ออกจากเกาะนับพันเกาะนั้นอาจไม่ใช่เรื่องง่าย”
“ลืมมันไปเถอะ อย่าคิดถึงเขาเลย มุรามาสะ ซูโอฟุกำลังทำสิ่งที่ขัดต่อพระประสงค์ของสวรรค์ และการกระทำของเขาเป็นสิ่งที่สวรรค์และโลกไม่อาจยอมรับได้ ไม่ช้าก็เร็ว เขาจะต้องรับผลที่ตามมาจากการกระทำของเขา ดูเหมือนว่าถ้าเราต้องการพบเขา เราก็ต้องเริ่มจากทานิงาวะ มาโย” เย่ห่าวซวนกล่าว
“ฉันได้ค้นพบข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับทานิกาวะ มาซาโยะ ชายคนนี้เป็นทหารผ่านศึกและเขามักจะเก็บซ่อนการกระทำของตัวเองเอาไว้ ดังนั้น สิ่งที่เราพบจึงไม่สามารถนำมาเป็นหลักฐานได้ในตอนนี้ แต่สิ่งหนึ่งที่แน่ชัดก็คือ เขาเป็นผู้ทดลองให้กับมูรามาสะ ซาสึเกะ” เฉินรั่วซีกล่าว
“ดูเหมือนว่าฉันต้องหาทางเข้าใกล้เขาและได้รับความไว้วางใจจากเขาพรุ่งนี้” เย่ห่าวซวนหยุดและคิด
“ฉันกลัวว่ามันจะไม่ง่าย มุรามาสะ ซาสึเกะคงไม่รู้ว่าคุณมาญี่ปุ่น และเขาคงเตือนทานิกาวะ มาซาโยะว่า คุณคือศัตรูหมายเลขหนึ่งของเขา” เฉินรั่วซีกล่าว
“นั่นอาจจะไม่เป็นเช่นนั้น” เย่ห่าวซวนยิ้มและกล่าวว่า “ทานิงาวะ มาซาชินั้นคล้ายกับโจโฉผู้ทรยศเล็กน้อย เขาเชื่อใจผู้คนเมื่อเขาจ้างพวกเขา และจะไม่จ้างผู้คนหากเขาสงสัย ฉันพยายามทุกวิถีทางที่จะเข้าใกล้เขา หวังว่าจะได้เบาะแสของมูรามาสะ ซัวฟูจากเขา และเขาใช้ประโยชน์จากจิตวิทยาของฉันเพื่อให้ฉันช่วยรักษาอาการป่วยของเขาได้ เราทั้งคู่มีความคิดที่แตกต่างกัน ส่วนใครจะเอาชนะใครได้นั้น ขึ้นอยู่กับว่าใครในพวกเราที่ฉลาดกว่ากัน”
เฉินรั่วซีจ้องมองเย่ห่าวซวนอย่างว่างเปล่าเป็นเวลานานโดยไม่พูดอะไรสักคำ
“เกิดอะไรขึ้น? ฉันผิดเหรอ?” เย่ห่าวซวนกล่าว
“มันไม่ผิด มันสมเหตุสมผล” เฉินรั่วซีส่ายหัว เธอจับแขนของเย่ห่าวซวนแล้วเดินต่อไป ขณะที่เธอกำลังเดิน เธอกล่าวว่า “ฉันคิดว่าคุณดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นตั้งแต่ได้ไปเที่ยวภูเขาหิมะ คุณทำอะไรๆ ก็ดูไร้ที่ติมากขึ้น”
“ก็พูดได้ว่าฉันฉลาดและคำนวณเก่งกว่า” เย่ห่าวซวนแตะจมูกของเขาและพูดว่า “ฉันต้องขอบคุณชายชราที่ช่วยให้ฉันเติบโต และฉันยังต้องขอบคุณเย่เหลียนเฉิงที่จัดการฆ่าให้ฉันได้อย่างแน่นอน ถ้าไม่มีพวกเขาทั้งสองคน ฉันคงไม่สามารถเติบโตได้ในเวลาอันสั้นเช่นนี้”
“ฮ่าๆ ฉันแค่รู้สึกว่าสามีของฉันดีขึ้นเรื่อยๆ” เฉินรั่วซียิ้มและพิงศีรษะลงบนไหล่ของเย่ห่าวซวน และทั้งสองก็เดินไปข้างหน้าด้วยกัน
“แล้วคุณดีใจไหม?
– “เย่ Haoxuan ยิ้มอย่างชั่วร้าย
“คุณขอบคุณเรื่องอะไร?” เฉินรั่วซีถามโดยมองขึ้นไป
“ดีใจนะที่…เธอสามารถเปลี่ยนการเล่นปลอมๆ ของเธอให้กลายเป็นความจริงได้” เย่ห่าวซวนกระซิบที่หูของเธอ
“เกลียดจังที่ต้องเอาเรื่องนี้มาพูดอีกแล้ว” ใบหน้าของเฉินรั่วซีเปลี่ยนเป็นสีแดงเล็กน้อย และเธอเหยียดหมัดสีชมพูของเธอออกไปและต่อยเย่ห่าวซวน
“ฉันก็ดีใจเหมือนกันที่ตอนนั้นฉันกล้าขนาดนั้นและกล้าที่จะท้าทายหัวหน้าตระกูลเฉิน… ตอนนี้ที่ฉันคิดดูแล้ว ตอนนั้นฉันเป็นคนโง่เขลาและไร้ความกลัวมาก” เย่ห่าวซวนกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“ฉันก็ดีใจเหมือนกันที่เจอคนที่ใช่ ถ้าให้คนอื่นมาแกล้งเป็นแฟนฉัน ฉันกลัวว่าเขาคงช่วยอะไรไม่ได้” เฉินรั่วซีถอนหายใจ “ลูกๆ จากครอบครัวใหญ่ไม่มีคุณสมบัติที่จะพูดถึงความรักของตัวเอง ส่วนใหญ่แล้วพวกเขาเป็นเหยื่อของผลประโยชน์”
“แต่คุณแตกต่างออกไป เพราะคุณคือผู้หญิงของฉัน ฉันจะไม่ยอมให้คุณกลายเป็นเหยื่อ ดังนั้น แม้ว่าฉันจะเป็นศัตรูกับตระกูลเซว่… ตระกูลเซว่ก็ยิ่งใหญ่สำหรับฉันในตอนนั้น ฉันยังคงกำหมัดและต่อสู้กับพวกเขาจนกระทั่งฉันคว้าตัวคุณกลับมาจากพิธีหมั้นหมาย” เย่ห่าวซวนกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“ฉันจะติดตามคุณไปตลอดชีวิต” เฉินรั่วซียิ้ม
“เอาล่ะ อย่าพูดเรื่องนี้อีกเลย หิมะที่ตงจิงพิเศษมาก” เย่ห่าวซวนพาเฉินรั่วซีเดินไปตามถนน ถนนถูกปกคลุมไปด้วยสีเงินหลังจากหิมะตกหนัก ในเวลาแบบนี้ของวันจะมืด แต่เพราะหิมะในวันนี้ ทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาจึงยังคงเป็นสีขาว
“ปีที่แล้วที่ปักกิ่งไม่หิมะตก แต่ปีนี้น่าจะมีหิมะตก” เฉินรั่วซีกล่าว
“ฝนเริ่มตกแล้ว ฉันคอยดูสภาพอากาศที่ปักกิ่ง ฉันเพิ่งโทรหาพ่อแม่และคนอื่นๆ เพื่อขอให้พวกเขาดูแลตัวเอง” เย่ห่าวซวนกล่าว
“มาปั้นตุ๊กตาหิมะกันเถอะ ดูสิ มีคนทำกันเยอะมากที่นั่น” เฉินรั่วซีมองไปที่ช่องสี่เหลี่ยมตรงหน้าเธอและเห็นคู่รักหนุ่มสาวหลายคู่กำลังปั้นตุ๊กตาหิมะด้วยเครื่องมือ มีตุ๊กตาหิมะหลากหลายแบบ ทั้งสูง เตี้ย อ้วน และผอม
บางคนที่มีความคิดพิเศษจะเลือกใช้เสาหรือแครอทเพื่อตกแต่งตุ๊กตาหิมะ
“โอเค ฉันรับประกันว่าคุณจะต้องประหลาดใจ” เย่ห่าวซวนยิ้มและวิ่งไปที่แผงขายของที่อยู่ด้านหนึ่งของจัตุรัส พ่อค้าแม่ค้าบางคนนำเน็กไทเหล็กและสิ่งของอื่น ๆ มาวางขายแล้ว พวกเขาเห็นว่าสถานที่นี้จะต้องคึกคักมากแน่นอน
หลังจากซื้อพลั่วสองอันแล้ว เย่ห่าวซวนก็พาเฉินรั่วซีไปหาสถานที่สะอาดที่มีหิมะหนาและเริ่มทำงาน เฉินรั่วซีตักหิมะรอบตัวเขาพร้อมกัน ขณะที่เย่ห่าวซวนก็ตักหิมะรอบตัวเขาและทำตุ๊กตาหิมะต่อไป
“มันเกือบถึงแล้ว” เฉินรั่วซีมองดูตุ๊กตาหิมะที่สูงเกือบครึ่งหนึ่งของคนแล้ว เธอหันมองไปรอบๆ และเห็นว่าตุ๊กตาหิมะที่อยู่รอบๆ เธอสูงเพียงเท่านี้เอง
“ไม่เพียงพอ” เย่ห่าวซวนยิ้มและดำเนินการตักหิมะต่อไปเพื่อวางตุ๊กตาหิมะให้เป็นกอง เขาหยุดเมื่อตุ๊กตาหิมะมีความสูงเท่ากับคนแล้ว จากนั้นเขาก็ตัดตุ๊กตาหิมะด้วยมืออย่างระมัดระวัง เขาค่อนข้างระมัดระวังและเขายังตัดผ้าออกด้วยมืออีกด้วย แม้แต่ขอบทุกด้านและริ้วรอยทุกประการก็มองเห็นได้ชัดเจน และมันดูสมจริงมาก
ด้วยการปรับแต่งอย่างระมัดระวังของ Ye Haoxuan ใบหน้าของตุ๊กตาหิมะค่อยๆ ชัดเจนจากที่เบลอ เฉินรั่วซีมองดูใบหน้าของมนุษย์หิมะด้วยความไม่เชื่อ เนื่องจากใบหน้าของมนุษย์หิมะนั้นเหมือนกับใบหน้าของเธอทุกประการ
Haoran Qi ของ Ye Haoxuan มาถึงระดับที่ห้าแล้ว สรรพสิ่งในโลกทั้งมวล ไม่ว่าจะเคลื่อนไหวหรือหยุดนิ่ง ก็ล้วนอยู่ในใจของพระองค์ รูปตุ๊กตาหิมะที่เขาแกะสลักได้รับแรงบันดาลใจมาจากใบหน้าของเฉินรั่วซี ทุกรายละเอียดบนใบหน้าและริ้วรอยบนเสื้อผ้าของเธอชัดเจนและดูสมจริงมาก
“นี่ฉันเหรอ?” เฉินรั่วซีปิดปากและมองดูตุ๊กตาหิมะตรงหน้าเธอด้วยความไม่เชื่อ
“แน่นอนว่าเป็นคุณ นี่คือคุณในใจของฉัน และนี่คือคุณที่แท้จริง” เย่ห่าวซวนยิ้มและกล่าวว่า “พวกคุณแต่ละคนถูกจารึกไว้ในหัวใจของฉัน ฉันสามารถวาดและแกะสลักคุณออกมาได้ตามที่คุณสลักไว้ในหัวใจของฉัน…”
“ไอ้เวร…ทำไมแกต้องทำให้คนอื่นหวั่นไหวด้วย” ดวงตาของเฉินรั่วซีมีสีแดงเล็กน้อย นางจับมือของเย่ห่าวซวนที่แดงจากความหนาวไว้แน่น ขณะนี้เธอรู้สึกมีความสุขในใจ
“อ๋อ ดูสิ ตุ๊กตาหิมะนี่คือเด็กผู้หญิงคนนี้…” คู่รักชาวญี่ปุ่นเดินผ่านพวกเขาไปโดยไม่ได้ตั้งใจ และพวกเขาก็ประหลาดใจเมื่อพบว่าตุ๊กตาหิมะที่เย่ห่าวซวนสร้างขึ้นนั้นมีลักษณะเหมือนกับเด็กผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขาทุกประการ
“โอ้ จริงเหรอ สวยจังเลยนะ…ดูเหมือนอย่างนั้นนะ”
“ซาบซึ้งจังเลยที่รัก…”
“สร้างตุ๊กตาหิมะที่ดูเหมือนฉันให้ฉันหน่อย แล้วฉันจะแต่งงานกับคุณทันที…”
กลุ่มคนจำนวนมากล้อมรอบตุ๊กตาหิมะและเย่ห่าวซวน พลางร้องอุทานออกมาเป็นระยะ ๆ และบางคนยังหยิบกล้องถ่ายรูปออกมาเพื่อถ่ายรูปตุ๊กตาหิมะอีกด้วย
“ดูสิ คุณดึงดูดคนมาได้มากมายขนาดนี้” เฉินรั่วซีกล่าวด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย แม้เธอจะพูดเช่นนั้น แต่เธอก็ไม่อาจระงับความยินดีในหัวใจได้
“พวกเขาอิจฉาคุณนะ 555” เย่ ฮาวซวน ยิ้มและกอดเฉิน รัวซี…
“จูบเธอ…” หญิงสาวตะโกนเป็นภาษาญี่ปุ่น
“ใช่ จูบเธอ… จูบเธอ…”
บรรดาคนดูต่างซาบซึ้งใจกับคู่รักคู่นี้ และตะโกนคำสองคำนี้ออกมาพร้อมกัน…
“ฉันคิดว่าฉันไม่สามารถขัดกับความต้องการของคู่รักหลายๆ คู่ได้ เราควรเป็นตัวอย่างให้กันและกัน บางทีเราอาจจะทำให้คู่รักหลายๆ คู่มาอยู่ด้วยกันได้” เย่ห่าวซวนกล่าว
“คุณเข้าใจสิ่งที่พวกเขาตะโกนไหม?” เฉินรั่วซีกลอกตาไปที่เย่ห่าวซวน
“ฉันไม่เข้าใจอะไรเลย แต่ฉันเข้าใจสิ่งนี้ได้อย่างแน่นอน” เย่ห่าวซวนยิ้มอย่างร้ายกาจ เขาโอบกอดเฉินรั่วซีและจูบเธออย่างดุเดือด…
“ดี…ทำได้ดีมาก”
เสียงปรบมืออันอบอุ่นดังขึ้นจากฝูงชน ล้อมรอบทั้งสองคนไว้และคงอยู่เป็นเวลานาน…
หลังจากจูบแล้ว เฉินรั่วซีมีภารกิจที่ต้องทำให้สำเร็จ นางผลักเย่ห่าวซวนออกไปและรีบออกไป ใบหน้าของเธอร้อนผ่าวเมื่อเธอจากไป ท้ายที่สุดแล้ว เธอยังคงมีจิตใจที่ค่อนข้างยึดถือประเพณี และการจูบต่อหน้าคนจำนวนมากทำให้เธอดูเขินอายเล็กน้อย
แม้ว่าพวกเขาจะไม่เข้าใจว่าเหตุใดหญิงสาวจึงจากไปอย่างกะทันหัน แต่เมื่อมองไปที่การแสดงออกของเธอ เธอก็ดูเขินอายเล็กน้อย บางคนแสดงความยินดีกับ Ye Haoxuan แม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจสิ่งที่พวกเขาพูด แต่เย่ห่าวซวนก็ยังพยักหน้าและยิ้มอย่างสุภาพ
ก่อนที่เขาจะรู้ตัว ก็เป็นเวลาดึกแล้วและกระดิ่งเที่ยงคืนก็ดังขึ้นในจัตุรัส เย่ห่าวซวนมองขึ้นไปบนท้องฟ้าและเห็นว่ามันแจ่มใสแล้ว บางครั้งการพยากรณ์อากาศก็ไม่น่าเชื่อถือเลย ไม่ใช่แค่จีนเท่านั้นที่ไม่น่าเชื่อถือ ของญี่ปุ่นก็ไม่น่าเชื่อถือเช่นกัน
เดิมคาดการณ์ว่าจะมีหิมะตกหนักประมาณสามถึงสี่วัน แต่หลังจากผ่านไปเพียงวันเดียว สภาพอากาศก็ดีขึ้น เย่ห่าวซวนมองดูดวงดาวบนท้องฟ้ายามค่ำคืน และจู่ๆ ก็มีเสียงถอนหายใจดังขึ้นในใจของเขาโดยไม่มีเหตุผล
“เจิ้งซวงซวง…คุณอยู่ไหน?” เย่ห่าวซวนพึมพำ
ทันใดนั้น เขาก็เดินไปที่ด้านข้าง หยิบพลั่วขึ้นมา โกยหิมะไปมาพร้อมกัน จากนั้นก็ปั้นตุ๊กตาหิมะต่อไป ในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ก็ได้สร้างตุ๊กตาหิมะอีกตัวหนึ่ง เย่ห่าวซวนวางพลั่วลงและเริ่มปั้นตุ๊กตาหิมะอย่างระมัดระวัง