by เย่หวู่เชออาบไปด้วยไฟอมตะของเทพหงสา ราวกับเทพหงสาอาบเปลวเพลิง ทันใดนั้น เทพหงสาทั้งสิบที่รวมร่างอยู่ด้านหลังก็เปล่งแสงเจิดจ้า กลายเป็นเทพหงสาเพียงตัวเดียว สูงหนึ่งแสนฟุต ปีกกางกว้าง แต่ละปีกยาวหลายหมื่นฟุต พุ่งเข้าใส่ช่องว่าง แผ่พลังงานมหาศาลที่หาที่เปรียบมิได้!
“วิชาเพลิงนิพพาน!”
เย่หวู่เชอคำราม บัดนี้เขายืนอยู่บนศีรษะของเทพหงสา ผมของเขาเปล่งประกายสีแดงเข้มระยิบระยับ เขาร่ายรำอย่างบ้าคลั่ง ร่างกายเปล่งประกายเจิดจรัสไร้ที่สิ้นสุด เมื่อรวมร่างกับเทพหงสาแล้ว เขาก็พุ่งทะยานขึ้นสู่ร่างที่แท้จริงของเทพหงสา!
เทพหงสาทั้งแปดที่รวมร่างเข้ากับร่างที่แท้จริงของเทพหงสา สัมผัสได้ถึงอันตรายอันรุนแรงในทันที ภัยคุกคามแห่งความตายโหมกระหน่ำอยู่ภายในตัวเขา ทำให้เขาคำรามราวกับภูตผี!
“เพลิงพิโรธ!!!”
เพลิงพิโรธที่อยู่อีกฝั่งหนึ่ง ไม่ต้องการคำเตือนจากแปดภูตผี ได้แปรสภาพเป็นลูกไฟนรกพุ่งเข้าใส่เย่หวู่เชอ มุ่งหมายจะรัดคอเขาจากภายนอก!
บูม!
องค์หญิงงูที่เพิ่งโผล่ออกมาจากหลุมอุกกาบาต กำลังอยู่ในสภาพสับสน หอบหายใจอย่างหนัก แต่ในชั่วพริบตา นางก็เห็นดอกไม้สีแดงสดงดงามเบ่งบานในความว่างเปล่า! รัศมี
ศักดิ์สิทธิ์อันสูงส่งปะทุขึ้น เพลิงศักดิ์สิทธิ์สีแดงเข้มอันไร้ขอบเขตพุ่งขึ้น กลืนกินร่างที่แท้จริงของภูตสวรรค์ในทันที เสียงคำรามอันรุนแรงดังก้องมาจากผู้อาวุโสแปดภูตผี!
ในชั่วพริบตาต่อมา เพลิงนรกสีแดงเข้มก็ปะทุขึ้นด้วยพลังอันปั่นป่วน ส่งผลให้ร่างหนึ่งเซถลาลงอย่างรุนแรง สะดุดเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าได้รับบาดเจ็บ เย่หวู่เชอไม่ใช่ใครอื่น!
ทว่าในมือขวาของเย่หวู่เชอ จับคอร่างหนึ่งไว้ ปรากฏว่าไม่ใช่ใครอื่นนอกจากท่านอาจารย์แปดผี บัดนี้อาบไปด้วยเลือดราวกับหมาตาย! ตัด
นิ้วเดียวยังดีกว่าทำร้ายสิบนิ้ว!
ด้วยเหตุนี้ เย่หวู่เชอจึงเพิกเฉยต่อการโจมตีของท่านอาจารย์เพลิงทรมาน และต้านทานมันอย่างไม่ลดละ ตั้งใจจะสังหารท่านอาจารย์แปดผีในคราวเดียว!
“เย่หวู่เชอ! เจ้ากล้าดีอย่างไร! หากเจ้าแตะต้องขนของแปดผีแม้เพียงเส้นเดียว เจ้าจะก่อหายนะมหันต์ เต๋าผ่าสวรรค์จะลงโทษตระกูลทั้งเก้าของเจ้า ไม่เหลือใครรอด!”
ในขณะนี้ ซิงหั่วเจิ้นซุนโกรธจัด สีหน้าเคร่งขรึมขณะเริ่มข่มขู่เย่หวู่เชอ!
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า… ล้อเล่นน่า! เจ้าฆ่าข้าได้ แต่ข้าฆ่าใครไม่ได้? เจ้ายิ่งแก่ตัวลงเท่านั้น!
เลือดไหลรินออกมาจากมุมปากของเย่หวู่เชอ แต่เขาก็เยาะเย้ยพลางยกแปดภูตผีเจิ้นซุนที่เกือบจะตายแล้วขึ้นสู่ท้องฟ้า ใบหน้าเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าที่เย็นชา!
“เจ้าเพิ่งบอกว่าเจ้าอยากจะตัดหัวข้างั้นหรือ? งั้นก็ตายไปซะ!”
แปดภูตผีเจิ้นซุนจ้องมองเย่หวู่เชออย่างตั้งใจ ใบหน้าเต็มไปด้วยความกลัวและสิ้นหวัง เขาอยากจะพูดอะไรสักอย่าง แต่ก็สายเกินไป!
“เจ้า…”
ฟุ่บ!
ใบมีดคมกริบพุ่งออกมาจากมือขวาของเย่หวู่เชอ เลือดสาดกระจาย หัวขนาดใหญ่พุ่งขึ้น พลิกคว่ำกลางอากาศ และถูกเย่หวู่เชอโยนลงพื้นอย่างไม่ใส่ใจพร้อมกับซากศพ!
แปดภูตผีเจิ้นซุนสิ้นชีพลงทันที หัวของเขาถูกตัดขาดโดยเย่หวู่เชอ!
ร่างของเขาร่วงลงสู่พื้นอย่างแรง ศีรษะของเขายังคงหมุนอยู่สามครั้ง ก่อนจะหยุดลงที่เท้าของเจ้าหญิงงูผู้สูงศักดิ์ เงยหน้าขึ้น ใบหน้าเปื้อนเลือด ดวงตาจ้องเขม็งอย่างโกรธจัด เลือดไหลนองพื้นแดงก่ำ ร่องรอยแห่งความสิ้นหวังและความบ้าคลั่งยังคงปรากฏบนใบหน้า ดวงตาเบิกกว้างราวกับความตาย แววตาตกตะลึงราวกับไม่อยากจะเชื่อเลยว่าตนเองตายไปแล้ว
เจ้าหญิงงูผู้สูงศักดิ์ถอยหลังสามก้าวด้วยความตกใจ จ้องมองศีรษะของแปดอสูรผู้สูงศักดิ์ ใบหน้าอันงดงามของเขาค่อยๆ ซีดเผือดลง แววตาแห่งความหวาดกลัวเริ่มฉายชัดขึ้นในที่สุด!
เซียนแห่งเต๋าแยกสวรรค์ เซียนสามภัยพิบัติที่ไม่อาจเอาชนะได้ในอาณาจักรชางหลาน ได้ล้มลงแล้ว!
หากข่าวนี้แพร่สะพัดออกไป คงไม่มีใครในอาณาจักรชางหลานทั้งหมดจะเชื่อ แต่ความจริงแล้วมันก็เกิดขึ้นจริง
เซียนแปดผีผู้ถูกเย่หวู่เชอตัดหัว สิ้นชีพอย่างน่าสยดสยอง ร่างลอยอยู่บนพื้น เลือดยังคงไหลริน
เหนือความว่างเปล่า เย่หวู่เชอยืนอย่างสง่าผ่าเผย ผมสีดำพลิ้วไหว ดวงตาเป็นประกายดุจสายฟ้า เลือดไหลหยดลงมาจากมือขวา รัศมีแห่งการสังหารอันน่าสะพรึงกลัวก่อตัวขึ้นรอบตัวเขา ดุจเทพสงครามผู้ไร้เทียมทานที่พิชิตเก้าสวรรค์สิบปฐพี!
“เจ้า… เอ่อ เอ่อ เอ่อ! เย่หวู่เชอ เจ้าเก่งมาก เจ้าฆ่าผีแปดตนได้จริง ๆ เจ้ากล้าฆ่าเขาจริง ๆ…”
น้ำเสียงของประมุขแท้จริงผู้ลงทัณฑ์เพลิงเย็นชาอย่างหาที่เปรียบมิได้ แฝงไปด้วยความสงบเยือกเย็นน่าขนลุก ซึ่งเกิดขึ้นหลังจากความตกตะลึงและความโกรธเกรี้ยวอย่างรุนแรง ดวงตาของเขาที่ลุกโชนด้วยไฟนรกจ้องมองเย่หวู่เชออย่างตั้งใจ เจตนาสังหารอันน่าสะพรึงกลัวพลุ่งพล่านอยู่ภายใน
ผีแปดตนได้ล้มลงแล้ว!
ศิษย์อาวุโสของสำนักสวรรค์แตกสลายได้เสียชีวิตลงด้วยน้ำมือของเย่หวู่เชอ ใคร ๆ ก็จินตนาการถึงความวุ่นวายที่จะเกิดขึ้นเมื่อได้ยินข่าวนี้!
ทั้งสำนักสวรรค์แตกสลายจะต้องอับอายขายหน้า!
กี่ปีผ่านไปแล้ว?
แม้แต่พันปีก่อน เมื่อมณฑลโลหิตดับสูญ ยังไม่เคยมีประมุขแท้จริงผู้ลงทัณฑ์สามประการใดเลย แต่วันนี้กลับมีประมุขเกิดขึ้น
พายุที่เหตุการณ์นี้กำลังจะปลดปล่อย จะโค่นล้มอาณาจักรคังหลานทั้งหมด!
นี่ยังเป็นลางบอกเหตุถึงความขัดแย้งอันถึงตายระหว่างเย่หวู่เชอและสำนักสวรรค์แตกสลายอีกด้วย!
“ข้าคิดว่าเจ้าอาจเข้าใจผิดไปบ้าง…”
ใบหน้าของเย่หวู่เชอเคร่งขรึมมาแต่ไกล ดวงตาฉายแสงวาววับน่าสะพรึงกลัว เขาจ้องมองไปยังเซียนเซียนซิงฮัวที่อยู่ไกลออกไป รอยยิ้มคมคายผุดขึ้นที่มุมปากอย่างช้าๆ เซียนเซียนซิงฮัว
หรี่ตาลงเล็กน้อย กระตือรือร้นที่จะฟังสิ่งที่เย่หวู่เชอจะพูด
“ปีศาจเฒ่าตนนี้แค่ไปก่อน วันนี้พวกเจ้าทั้งสาม… พวกเจ้าทั้งหมดจะต้องตาย ไม่มีใครรอด!”
เสียงของเย่หวู่เชอดังก้องดังก้องจากฟากฟ้า น้ำเสียงเย็นชาและเย็นชา แต่รัศมีสังหารภายในนั้นน่าสะพรึงกลัวจนสามารถทำลายผืนผ้าแห่งห้วงอวกาศได้!
หลังจากเอาชนะแปดผีไปแล้ว เย่หวู่เชอรู้ดีว่าไม่มีทางหันหลังกลับได้ระหว่างเขากับเต๋าแยกฟ้า ชะตากรรมนี้ต้องจบลงอย่างขมขื่น!
คู่ต่อสู้ปัจจุบันของเขามีเพียงเหล่าผู้มากประสบการณ์อย่างเต๋าแยกฟ้าเท่านั้น แม้แต่ผู้ที่อยู่ในระดับสามเทพแห่งภัยพิบัติก็ยังมีขีดจำกัด และทุกความตายคือความสูญเสีย
เขาตัดสินใจทุ่มสุดตัวและใช้โอกาสนี้กำจัดทั้งซิงหั่วและองค์หญิงงู เพื่อลดกำลังพลที่เหลือสองของเต๋าผ่าฟ้า
นี่คือแผนของเย่หวู่เชอ
เหนือผืนดิน สีหน้าซีดเซียวขององค์หญิงงูก็มืดลงอย่างกะทันหัน เธอจ้องมองร่างสูงผอมเพรียวในความว่างเปล่า สัมผัสได้ถึงรัศมีสังหารและจิตสังหาร จิตใจของเธอพลุ่งพล่าน
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…”
หลังจากได้ยินคำพูดของเย่หวู่เชอ ซิงหั่วเจินซุนก็หัวเราะออกมาทันที ดวงตาของเขาแสดงออกถึงความดูถูกเหยียดหยาม เขามองไปที่เย่หวู่เชอ และในชั่วพริบตาต่อมาเสียงหัวเราะของเขาก็หยุดลง เขาหายใจออกช้าๆ ร่างกายของเขาสงบลงในทันที สงบนิ่งและเย่หวู่เชอสงบลงอย่างมาก เปลวเพลิงที่ลุกโชนไปทั่วร่างก็สงบลงเช่นกัน
ภาพนี้ทำให้หัวใจของเย่หวู่เชอสั่นสะท้านเล็กน้อยทันที ซิงหั่วผู้นี้สมควรได้รับตำแหน่งเจิ้นซุนสามภัยพิบัติ เขาผ่านศึกมามากมาย และสามารถควบคุมอารมณ์ได้อย่างสมบูรณ์แบบ ไม่ปล่อยให้ความโกรธครอบงำจิตใจ