Category: จักรพรรดิ์จิ่วอิน

“เอาล่ะ งั้นเรามาไว้ชีวิตเขาไว้ก่อนดีกว่า” คองกล่าว “สามวันต่อมา ฉันจะส่งโจวปู้เจิ้งไปที่ชั้นแปดเพื่อรับคุณ เมื่อถึงเวลา สิ่งที่คุณต้องทำคือตามเขาออกไป” “โจวปู้เจิ้ง?” คองถามด้วยความประหลาดใจ “เขาไม่ใช่ศัตรูของคุณเหรอ?” …

บูม! ในขณะที่ดาวชีพจรที่สองในร่างของหลี่ฮั่นเสว่สั่นไหว อากาศเย็นสีน้ำเงินที่รุนแรงอย่างยิ่งก็พุ่งออกมาจากร่างของเขา อากาศเย็นยะเยือกรุนแรงนี้พัดผ่านพื้นที่หลายพันไมล์ในทันที ณ ที่ใดที่อากาศเย็นยะเยือกสีน้ำเงินเข้มพัดผ่าน ทุกสิ่งก็กลายเป็นน้ำแข็งไปหมด ทั้งป่าดึกดำบรรพ์อันหนาทึบ แม่น้ำสายยาวที่ไหลเชี่ยวกราก สัตว์ร้ายดุร้ายต่อสู้กัน …

Gu Xiyu ถามว่า: “อาจารย์ ตอนนี้ฉันควรทำอย่างไร?” “ขั้นแรก ทำความเข้าใจระดับที่สองของเทคนิคฝันจันทร์ใหญ่” จากนั้น กู่ซีหยูก็สงบสติอารมณ์ลงและอุทิศตนให้กับการฝึกฝนวิชามนตราจันทร์เสี้ยว ตั้งแต่ที่ภูเขาหลัวซวน …

ใบหน้าของหลงจ้านเย่สว่างไสวด้วยความยินดี “ปรากฏว่าเป็นพี่หลี่ ข้านึกว่าเป็นศัตรูที่หมายปองแก้แค้นเสียอีก” เหล่านักรบที่อยู่รอบๆ ต่างหวาดกลัวเมื่อเห็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์สีดำแห่งนี้ แม้ว่าแรงกดดันจากพระเจ้าผู้ศักดิ์สิทธิ์จะไม่ได้มุ่งเป้ามาที่พวกเขา แม้ว่าพลังที่เหลืออยู่จะถูกปลดปล่อยออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ แต่พวกเขาก็รู้สึกว่าตนเองตกอยู่ในอันตรายถึงชีวิตได้ทุกเมื่อ การโจมตีเพียงครั้งเดียวจากนักบุญโซเวอเรนสามารถทำลายภูเขาทั้งลูกได้ สำหรับนักรบดำและนักรบมืดเหล่านี้ …

ดินแดนศักดิ์สิทธิ์เยว่หวง บนยอดเขาอู่เหมิง นักบุญผู้ไร้ความฝันยืนเท้าเปล่าบนทางเดินเรียบๆ ของบ้านไม้ แสงจันทร์ใสราวคริสตัลสะท้อนเท้าอันบริสุทธิ์ราวคริสตัลของเธอ ซึ่งบอบบางและงดงาม เธอค่อยๆ สะบัดผมสีดำของเธอราวกับน้ำ ทันใดนั้นรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้า ทันใดนั้น …

หลี่ฮั่นเสว่กล่าวว่า “ปีศาจตนนั้น ซือหม่าเฉียนหลง เป็นไอ้สารเลวเต่า ไอ้สารเลวที่เกิดจากลาโง่เขลา เป็นขยะไร้ประโยชน์ เป็นหมูโง่เขลาที่มีหัวงอกขึ้นมาที่ร่างกายส่วนล่าง…” ปกติแล้วหลี่ฮั่นเสว่ไม่ค่อยด่าใคร แต่เวลาด่ากลับมีคู่แข่งน้อยนิด พออ้าปากก็เหมือนสายน้ำไหลเชี่ยวของแม่น้ำเหลือง …

“หลี่ฮั่นเสว่ เจ้ากลับคำพูดของเจ้าซะ!” เทพเจ้าซู่หวู่รีบใช้ชีวิตเพื่อปรับรูปร่างของเขาใหม่ หลี่ฮั่นเสว่กล่าวว่า “ฉันสัญญาว่าจะปล่อยคุณไปเหรอ? ฉันแค่ขอให้คุณเป็นใบ้และเชื่อฟังตลอดไปเท่านั้นเอง” หลี่ฮั่นเสว่ควบคุมท่านเซียนเจ๋อหลงเพื่อเอาชนะร่างของเซียนซู่หวู่อย่างต่อเนื่อง ขณะเดียวกัน รอยประทับวิญญาณสีทองนับพันก็พุ่งเข้าใส่ดวงวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของท่านเซียนซู่หวู่ นักบุญนักรบแห่งความว่างเปล่าตกตะลึงและคำรามด้วยความโกรธ: …

ไม่นานหลังจากนั้น องค์ศักดิ์สิทธิ์ซู่หวู่ก็ออกมาจากอุโมงค์อวกาศและเห็นหลี่ฮั่นเสว่หันหลังให้เขาและยิ้มให้กับกู่ซีหยู เจ้านักบุญซู่หวู่หัวเราะและกล่าวว่า “เจ้านักบุญผี พวกเรากำลังจับกุมคนเพื่อท่านอาจารย์หนุ่ม และเจ้ายังล้อเล่นคุณหญิงนักบุญจันทร์แดงก่อน ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะเป็นหนึ่งในพวกเรา ฮ่าฮ่า!” อย่างไรก็ตาม ในช่วงเวลาที่ …

กาลเวลาผ่านไป ช่องว่างระหว่างสถานะของพวกเขาก็ยิ่งกว้างขึ้นเรื่อยๆ ในที่สุด ผู้คนก็รู้จักเพียงชื่อของชางเยว่เท่านั้น แต่ไม่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของกู่ฉางเต้า อย่างไรก็ตามแม้จะเป็นเช่นนั้น เด็กสาวเชื่อว่าจะไม่มีช่องว่างระหว่างเธอกับพี่ชายของเธอ จนกระทั่งวันนั้น ณ ธารน้ำแข็ง …

จ้าวหยานกล่าวว่า “อาจารย์ ท่านไม่อยากจับนักบุญจันทร์แดงกู่ซีหยูหรือ? มีเพียงที่นี่เท่านั้นที่อาจารย์จะมีโอกาสทำเช่นนั้นได้” ครั้งสุดท้ายที่ข้าพบนักบุญจันทร์แดง มันอยู่ตรงนี้นี่เอง ข้าจึงส่งคนไปเฝ้าศาลาหลังนี้ และได้พบว่าเมื่อใดก็ตามที่ฝนตก นักบุญจันทร์แดงจะปรากฏตัวขึ้นในป่าแอปริคอตแห่งนี้ จ้าวเหยียนชี้ไปยังป่าแอปริคอตสีเขียวชอุ่มเบื้องหน้า …