นิยายแอ็คชั่น อ่านนิยาย นิยายจีน นิยายแปล นิยายออนไลน์
ในทวีปเนบิวลา ศิลปะการต่อสู้จะกำหนดทุกสิ่งและควบคุมชีวิตและความตาย Li Hanxue ซึ่งศิลปะการต่อสู้เหนื่อยล้า ไม่สามารถฝึกฝนได้ แต่ได้รับหนังสือสมบัติท้าทายสวรรค์จากชายลึกลับโดยไม่คาดคิด จากนั้นเป็นต้นมา เขาก็ก้าวเข้าสู่ศิลปะการต่อสู้ เอาชนะอัจฉริยะ ต่อสู้กับชายที่แข็งแกร่ง และค่อยๆ ไปถึงจุดสุดยอดของศิลปะการต่อสู้ ทักษะที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา อาณาจักรลับที่แปลกประหลาดและคาดเดาไม่ได้ อัจฉริยะด้านศิลปะการต่อสู้ที่ทรงพลังอย่างยิ่ง… ความท้าทายทั้งหมดนี้กำลังรอ Li Hanxue เลือดและความภาคภูมิใจที่ไม่มีที่สิ้นสุดจะระเบิดออกมาอย่างดุเดือดในทวีปเนบิวลา
หลังจากที่หลี่ฮานเซว่แยกจากเจี้ยนหวู่เฟิงและคนอื่นๆ แล้ว เธอก็เดินรอบเมืองหงเหลียนทั้งหมดเพื่อรับรู้สถานการณ์ในเมือง ท้ายที่สุดแล้ว ที่นี่คือสถานที่หลักที่เขาจะพักต่อไป หากเขาไม่เข้าใจสถานการณ์ของตัวเองดีพอ เขาก็จะตกอยู่ในสถานะที่นิ่งเฉยได้อย่างง่ายดาย ในขณะเดียวกันการประชุมกษัตริย์ศักดิ์สิทธิ์ก็ดำเนินไปอย่างมีระเบียบ ภายในห้องโถงดอกบัวแดงของเมืองดอกบัวแดง ยักษ์ทั้งห้าองค์ต่างก็ส่งตัวแทนลอร์ดศักดิ์สิทธิ์ออกไปเพื่อหารือแผนการรบครั้งต่อไป …
เจี้ยนหวู่เฟิงพ่ายแพ้ และแน่นอนว่าเขารู้สึกไม่พอใจอย่างมาก “หนูน้อย เจ้าช่างกล้ามากที่กล้าเล่นตลกกับข้า ข้าจะเล่าเรื่องนี้ให้ปู่ฟังและให้เขาสอนบทเรียนแก่เจ้า!” เจี้ยนหวู่เฟิงขู่ หลี่ฮันเซว่ไม่หวั่นไหวและพูดอย่างใจเย็น “ได้โปรดทำตามที่ท่านต้องการ” เจี้ยนหวู่เฟิงรู้สึกประหลาดใจและจ้องมองหลี่ฮั่นเซว่ด้วยความสนใจ “เจ้าหมอนี่ไม่กลัวชื่อเสียงของปู่เลย …
หลี่ฮันเซว่หันศีรษะไปและเห็นว่าผู้หญิงทั้งสามคนมีรูปร่างดีและใบหน้าที่สวยงาม ผู้หญิงคนหนึ่งถือดาบยาวและมีใบหน้าไร้ความรู้สึก ผู้หญิงอีกสองคนนั้นดูคล้ายกันเล็กน้อย มีคิ้วยาวสวย ใบหน้าบอบบาง จมูกโด่ง และฟันเป็นประกาย เสื้อผ้าของพวกเธอแทบจะเหมือนกันหมด และแต่ละคนก็มีมีดสั้นอยู่ที่เอว คู่พี่น้องคู่นี้จะดึงดูดความสนใจของทุกคนเสมอไม่ว่าจะไปที่ไหน …
หลังจากชายหนุ่มถูกไล่ออกไป ประกายแห่งความฉลาดก็ฉายแวบผ่านดวงตาของชายหนุ่มในชุดสีเทา “เพื่อนของฉันที่กำลังซ่อนตัวอยู่ในที่มืด โปรดออกมาด้วยเช่นกัน” “ฉันไม่คาดคิดว่าเขาจะพบฉัน” หลี่ฮันเซว่เดินออกมาจากด้านหลังต้นไม้ใหญ่ ศิษย์ที่ถือประตูมีสีหน้าไม่ดี: “ดูเหมือนว่าจะยังมีคนโง่เขลาบางคนที่ต้องการต่อสู้เพื่อซากศพของเทพเจ้าอยู่” “อย่ากังวลเรื่องไอ้นี่ไปก่อน ไปเอาโครงกระดูกก่อน” …
ตั๊กแตนตำข้าวคอยติดตามจั๊กจั่น โดยไม่รู้ว่ามีนกขมิ้นอยู่ข้างหลัง ศิษย์ที่ถือประตูเดินตามชายหนุ่มไป และหลี่ฮันเซว่ก็เดินตามศิษย์ที่ถือประตูไป ศิษย์ที่ถือประตูเดินผ่านถนนเฉียนจาง เลี้ยวโค้งใหญ่ และเข้าไปในป่าลึกในเมืองหงเหลียน เมืองหงเหลียนเป็นเมืองที่กว้างใหญ่ไพศาลและมีภูมิประเทศที่งดงามตระการตา มีภูเขา แม่น้ำ …
“ฮ่าๆ ในที่สุดเราก็มาถึงเมืองดอกบัวแดงแล้ว!” “หลังจากผ่านเมืองหงเหลียนแล้ว เราจะได้พบกับเทพเจ้าที่เหลืออยู่จริงๆ” ทุกคนต่างตื่นเต้น ขณะที่ทีมค่อยๆ เคลื่อนเข้าใกล้เมืองหงเหลียน ทุกคนก็รู้สึกมากขึ้นเรื่อยๆ ว่าเมืองอันยิ่งใหญ่แห่งนี้น่ากลัวเพียงใด เปลวไฟนั้นไม่ได้เป็นเพียงการแสดงเท่านั้น …
เหล่าปรมาจารย์แห่งอาณาจักรการต่อสู้ผีทั้งห้ายักษ์มารวมตัวกันและหารือกันว่า: “ตอนนี้ทุกคนมาถึงแล้ว ไม่มีเวลาจะเสียแล้ว และเราควรรีบมุ่งหน้าไปยังสนามรบภายนอก” “ทุกคน ปลดปล่อยดินแดนศักดิ์สิทธิ์พร้อมกัน เปิดใช้งานพลังของระบบเทเลพอร์ตของทวีป ทำลายกำแพงอวกาศ และมุ่งหน้าไปยังสนามรบนอกโดเมน!” “ดี!” …
เหล่าขุนนางแห่งนักบุญไม่ได้รีบร้อนที่จะออกเดินทาง พวกเขาทั้งหมดกำลังเผยแพร่ความรู้เกี่ยวกับเทพแห่งเศษซากและสิ่งที่ต้องใส่ใจเมื่อต่อสู้ในสนามรบนอกอาณาเขตให้กับนักรบแห่งป่าคนอื่นๆ เพื่อลดการสูญเสียที่ไม่จำเป็น หนึ่งชั่วโมงต่อมา ได้ยินเสียงหวีดแหลมดังขึ้นในอากาศ และดาบสีเขียวขนาดยักษ์กว้างหนึ่งพันฟุตก็ตกลงมา แรงเสียดทานระหว่างใบดาบกับอากาศก่อให้เกิดเปลวไฟที่น่ากลัว สีแดงของไฟผสมกับสีเขียวของดาบ ก่อให้เกิดภูมิประเทศที่กว้างใหญ่และแปลกประหลาด เหมือนกับดาวตกสองสีที่ตกลงมาจากท้องฟ้า …
แม้ว่านักรบป่าระดับแปดหรือแม้แต่ระดับเจ็ดจะมาทีละคน แต่ก็ชัดเจนว่าผู้คนของซูฮุยกำลังถูกเยาะเย้ย บุตรชายศักดิ์สิทธิ์หัวเราะอย่างชัดเจนกับความจริงที่ว่าไม่มีผู้คนในซูฮุย ในฐานะผู้นำคนใหม่ของซูฮุย หลิวห่าวจึงรู้สึกอายเล็กน้อยเป็นธรรมดา อย่างไรก็ตาม หลิวฮ่าวไม่ได้โกรธ เขาเพียงแต่จ้องมองไปที่บุตรศักดิ์สิทธิ์ด้วยสายตาหม่นหมองและนึกถึงเขาอย่างลึกซึ้งในใจ อย่างไรก็ตาม หลี่ฮันเซว่ยืนหลบไปราวกับว่าไม่มีใครอยู่แถวนั้น …
สามวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว นับตั้งแต่จักรพรรดิ์อู่จงออกคำสั่งโจมตีเทพเจ้าที่เหลืออยู่ จักรพรรดิ์อู่จงระดับที่ 5 ก็เกิดความวุ่นวาย นักรบระดับสูงทุกคนกำลังลับดาบและหอกของพวกเขา พร้อมที่จะโจมตีได้ตลอดเวลา ในส่วนของนักรบป่าระดับต่ำและระดับกลาง หลายคนต้องการไปที่สนามรบนอกอาณาเขตเพื่อทดสอบความสามารถของตน แต่โชคไม่ดีที่การฝึกฝนของพวกเขามีจำกัด …
by