Category: จักรพรรดิ์จิ่วอิน

หลี่ฮั่นเสว่กำหมัดแน่น รอยยิ้มจางๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้า เขาไม่ได้ปลดปล่อยพลังจิตออกมาโดยตรง แต่เอ่ยอย่างช้าๆ ว่า “จิงเยว่ ยืดคอให้ตรง!” “ครับท่าน.” ท่านจิงเยว่คุกเข่าลงบนพื้น …

มังกรเขาเกราะฟ้าถามด้วยความประหลาดใจและสงสัย “หลี่ฮั่นเสว่ มือผีนั่นอยู่ที่ไหน เกิดอะไรขึ้นระหว่างพวกเจ้าสองคนกันแน่” “อยู่ในมือของข้า!” หลี่ฮั่นเซว่ยื่นมือขวาของเธอออกไป ยกขึ้นสูงในอากาศ ฝ่ามืออันงดงามของเธอก็เปลี่ยนเป็นสีเทาทันที ปกคลุมด้วยเกล็ดที่กลับด้าน และเล็บของเธอก็แหลมคมมาก …

มังกรเขาหุ้มเกราะสีฟ้าจับหม้อต้มมังกรไว้แน่นด้วยกรงเล็บขนาดยักษ์ เกล็ดของมันถูกับหม้อต้มอย่างไม่หยุดหย่อน ส่งผลให้เกิดเสียงดังแหลมคมและน่าขนลุกอย่างยิ่ง มังกรปีศาจเขาเกราะสีฟ้าเยาะเย้ย “เจ้าเด็กเหลือขอ ในเมื่อมือผีหายไปแล้ว ถือว่านี่เป็นการชดเชย ข้าจะรับมัน” มังกรเขาเกราะสีฟ้าคำราม เปิดปากอันใหญ่โต …

หลังจากการระเบิด มังกรเขาเกราะสีฟ้าก็นั่งยองๆ บนพื้น หอบหายใจอย่างหนัก ใบหน้าของมันดูเศร้าหมองอย่างยิ่ง และดวงตาสีฟ้าของมันเต็มไปด้วยความโกรธที่โหมกระหน่ำและความเกลียดชังที่ไม่มีขอบเขต เพราะ—มือผีได้หลุดจากการพันธนาการแล้ว! มันลอยสูงบนท้องฟ้า เปล่งแสงสีเทาจางๆ และไม่มีใครสามารถระงับมันได้อีกต่อไป …

มังกรเขาเกราะสีฟ้าไม่สามารถเข้าใจได้ว่าหลี่ฮั่นเสว่กำลังใช้การเคลื่อนไหวประเภทใด เพราะแม้ว่าเขาจะไปถึงขอบเขตมังกรแล้วและประลองฝีมือกับผู้เชี่ยวชาญมังกรหลายคน เขาก็ไม่เคยเห็นการเคลื่อนไหวที่แปลกประหลาดเช่นนี้มาก่อน แม้จะไม่ได้ทำอันตรายอะไร แต่กลับพรากชีวิตคุณไป! มีท่าทีประหลาดกว่านี้อีกไหม? มังกรปีศาจเขาเกราะสีฟ้าคำรามซ้ำแล้วซ้ำเล่า “หนูน้อย การเคลื่อนไหวแบบนี้มันอะไรกันเนี่ย?” หลี่ฮั่นเซว่หัวเราะและกล่าวว่า …

ตุบ ตุบ ตุบ… หม้อต้มมังกรและร่มปราบปรามปีศาจดังกึกก้องอย่างดัง อย่างไรก็ตาม หลี่ฮั่นเสว่กำลังคิดอย่างลึกซึ้ง มังกรปีศาจเขาเกราะสีฟ้าและสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ตัวอื่นๆ ที่กำลังปราบปรามมือผีอย่างบ้าคลั่ง หันศีรษะกลับมาและเห็นว่าเจ้าแห่งพระราชวังจันทร์กระจกและเจ้าแห่งพระราชวังเมฆาทะยานได้หายตัวไป เหลือเพียงหลี่ฮั่นเซว่ที่ยืนอยู่ตรงนั้นอย่างเงียบๆ …

ท่านจิงเยว่หัวเราะ “หลี่ฮั่นเสว่ หยุดดิ้นรนได้แล้ว เจ้าไม่มีทางทำลายดินแดนศักดิ์สิทธิ์จันทร์กระจกของข้าได้ เจ้ารู้ไหมว่าทำไมข้าถึงไม่เรียกร่างยุทธ์วิญญาณของข้าออกมา เพราะร่างยุทธ์วิญญาณของข้าคือเจ้า และเจ้าไม่มีทางเอาชนะตัวเองได้” ภายใต้การกระตุ้นของปรมาจารย์พระราชวังจันทร์กระจก “หลี่ฮั่นเสว่” ได้เปิดฉากโจมตีหลี่ฮั่นเสว่อย่างดุเดือด …

เจ้าแห่งวังจันทร์กระจกมีสีหน้าเคร่งขรึมและสง่างาม แขนเสื้อยาวของเขาพลิ้วไหว แสงสีขาวส่องลงมา ทันใดนั้น ผืนน้ำก็ปรากฏขึ้นในรัศมีสามจ่างใต้ฝ่าเท้าของเขา เขายืนอยู่บนผิวน้ำที่เหมือนกระจก และใช้นิ้วเคาะเบาๆ ในอากาศ เสียงแตกกรอบแกรบก็ดังขึ้น เศษแก้วที่แตกละเอียดงดงามลอยลงมาจากท้องฟ้า …

ป๊าฟฟฟ! ดาบแห่งกาลเวลาของนักรบผีเพิกเฉยต่อมาตรการป้องกันทั้งหมด พุ่งเข้าใส่หมัดของเจ้าแห่งวังฉงเซียวโดยตรง จากนั้นก็ทะลุผ่านร่างของเจ้าแห่งวังฉงเซียว เฉือนผ่านร่างอันหนาของเขา รอยแผลสีขาวปรากฏขึ้นที่ด้านหลังของเจ้าแห่งวังฉงเซียว แสงสีขาวขุ่นพุ่งออกมาอย่างต่อเนื่อง ทว่าพระองค์ไม่ได้รับบาดเจ็บ มีเพียงแสงจากวงล้อชีวิตของพระองค์เท่านั้นที่ดับไปเป็นเวลาห้าหมื่นปี ท่านฉงเซียวตกตะลึง …

หลี่ฮั่นเซว่ก้าวไปข้างหน้าด้วยเท้าขวาของเขาในท่าต่อสู้ และพูดอย่างไม่กลัวว่า “ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรเพิ่มเติม มาสิ!” ท่านจิงเยว่เยาะเย้ย “เจ้าคิดจริงๆ ว่าเจ้าเป็นที่โปรดปรานงั้นหรือ? ด้วยการฝึกตนเป็นราชาศักดิ์สิทธิ์ระดับสาม เจ้าคิดจริงๆ ว่าเจ้าสามารถรับมือกับคู่ต่อสู้สองคนพร้อมกันได้?” …