Category: เทพเจ้าแห่งสงคราม

“คนที่ทําให้ตระกูลหยานเลือดศักดิ์สิทธิ์ของฉันขุ่นเคือง…… ตาย! เสียงเก่าและตายลอยออกมาจากโลงศพเลือดมีเสียงแหบแปลก ๆ ราวกับว่ากระดูกสองชิ้นกําลังเสียดสีกันทําให้หนังศีรษะของผู้คนชาสั่นสะเทือนจากก้นบึ้งของหัวใจและเพิ่มความกลัวไม่รู้จบอย่างควบคุมไม่ได้! “บรรพบุรุษ!!” เมื่อผู้อาวุโสผอมเห็นมือกระดูกแห้งขนาดใหญ่ถูกคว้าไว้ในอากาศในที่สุดสีหน้าประหลาดใจก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่สิ้นหวังของเขาและเขาก็ดิ้นรนอย่างสุดกําลัง! บรรพบุรุษอยู่ที่นี่เขาจะสามารถมีชีวิตอยู่ได้อย่างแน่นอน! ไม่ว่าชายลึกลับในเสื้อคลุมสีดําคนนี้จะทรงพลังแค่ไหน คุณต้องรู้ว่าแม้แต่ตอนนี้เขาก็อยู่ในจุดสูงสุดของช่วงปลายของความทุกข์ยากครั้งที่สอง True Monarch นับประสาอะไรกับบรรพบุรุษที่ควบคุมโอกาสอันยิ่งใหญ่! เหนือความว่างเปล่าเสื้อคลุมสีดําส่งเสียงดังเอี๊ยดเย่ออู๋เก๋มองไปที่มือใหญ่ของกระดูกแห้งจากระยะไกลการเยาะเย้ยบนใบหน้าของเขาเย็นชามากและเขาบีบมือขวาของเขาโดยตรง! “อ่า!! ไม่ใช่!!!ผู้อาวุโสผอมยังคงดิ้นรนอย่างสิ้นหวัง แต่ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าพลังของมือทองคํารอบตัวเขาแข็งแกร่งกว่าหลายเท่าและหลังจากเสียงหอนที่น่าสังเวชร่างนั้นก็หายไปในมือทองคําโดยตรง! คลิก! มันเป็นเสียงของกระดูกที่ถูกบีบทีละชิ้น จากนั้นมือใหญ่สีทองก็กําแน่นโดยตรงจนสมบูรณ์ และมือกระดูกแห้งขนาดใหญ่ที่ถ่ายก็ถูกระเบิดอย่างหนักในที่เดียว! พยางค์! ความเจิดจรัสสีทองและนองเลือดระเบิดออกมาพร้อมกันพลังที่ทําลายสวรรค์ทั้งเก้าแผ่กระจายไปทุกทิศทางความว่างเปล่ากําลังพังทลายและแตกสลายและพลังของการตอบโต้ล้วนตกลงมาที่เมืองหลวงของราชาเลือดศักดิ์สิทธิ์ทําให้ราชาโลหิตศักดิ์สิทธิ์สั่นสะเทือนอีกครั้ง! หัวเราะเยาะ โลงศพเลือดระเบิดถอยหลังในความว่างเปล่าลากคลื่นเลือดที่ไม่มีที่สิ้นสุดและพลังมหาศาลของบรรพบุรุษสายเลือดของตระกูลหยานนั้นไม่สามารถกําจัดออกได้เลย! แต่ Ye Wuque นิ่งอยู่ที่นี่ และแม้แต่มุมเสื้อผ้าของเขาก็ไม่เป็นระเบียบเลย…

การระเบิดที่หนาวเย็นอย่างกะทันหันนี้ทําให้เมืองหลวงของราชาเลือดศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดตื่นตระหนกในทันทีและความผันผวนอันทรงพลังปะทุขึ้นทุกที่ในเมืองหลวงของราชวงศ์เส้นนับพันและร่างนับไม่ถ้วนลอยขึ้นมาจากทั่วท้องฟ้าด้วยความโกรธไม่รู้จบบนใบหน้าของพวกเขา! มีคนกินหัวใจหมีและถุงน้ําดีเสือดาวเพื่อฆ่าถ้ําของตระกูลหยานและขู่ว่าจะทําลายราชอาณาจักรทั้งหมดนี่เป็นเพียงการตบหน้าเปลือยเปล่าไม่เอาตระกูลเลือดศักดิ์สิทธิ์ในสายตาของพวกเขาเลยพวกเขาต้องจ่ายราคาเลือด! อย่างไรก็ตามก่อนที่สาวกตระกูลหยานจํานวนนับไม่ถ้วนจะมีเวลาตะโกนด้วยความโกรธแค้นท้องของพวกเขากําลังกลั้นไฟไว้พวกเขาได้ยินเสียงคํารามที่สั่นสะเทือนโลกและเห็นฉากสยองขวัญที่ไม่มีที่สิ้นสุด! ท้องฟ้ามืดสลัวเพียงเพื่อเห็นมือสีทองที่ไร้ขอบเขตพัดตรงเช่นนี้ปกคลุมท้องฟ้าและปกคลุมดวงอาทิตย์ห้านิ้วเหมือนเสา Optimus ที่โผล่ออกมาจากนอกท้องฟ้าความสดใสของพระเจ้าสีทองกําลังพุ่งออกมาแต่ละนิ้วก็พันรอบมังกรศักดิ์สิทธิ์สีทองมังกรคํารามขึ้นไปบนท้องฟ้าพลังมังกรครอบงําโลกออร่าอันยิ่งใหญ่กวาดไปทั่วถิ่นทุรกันดารทั้งหกและแปดแห่งความว่างเปล่าพังทลายลงและพลังที่น่าสะพรึงกลัวเกินขีดจํากัดที่สาวกตระกูลหยานทุกคนสามารถจินตนาการได้หากสามารถทําลายทุกสิ่งได้! พยางค์! มือใหญ่สีทองตบเมืองหลวงของราชาโลหิตศักดิ์สิทธิ์อย่างหนัก และเลือดศักดิ์สิทธิ์ต้องห้ามที่ปกป้องเมืองหลวงของกษัตริย์ก็เคลื่อนไหวทันที และพลังอันทรงพลังก็ระเบิด และมันก็เริ่มต่อต้าน! และสิ่งที่ทําให้สาวกตระกูลหยานทุกคนตกตะลึงหัวใจของพวกเขาสั่นสะเทือนก็คือเลือดศักดิ์สิทธิ์ต้องห้ามที่พวกเขาถือว่าเป็นผู้พิทักษ์คนแรกไม่ได้ต่อต้านแม้แต่ลมหายใจเดียวและมันก็แตกทีละเล็กทีละน้อยราวกับว่ามันไม่สามารถต้านทานมือทองคํานี้ได้เลย! คลิก เลือดศักดิ์สิทธิ์ต้องห้ามกําลังแตกสลายอย่างดุเดือด และในที่สุดก็กลายเป็นท้องฟ้าแห่งแสงสว่างและสลายไปอย่างสมบูรณ์ และมือใหญ่สีทองก็มืดลงเพียงเล็กน้อยหลังจากทุบพระราชวังต้องห้ามโลหิตศักดิ์สิทธิ์ โดยไม่มีความเสียหายใดๆ และกระทบกับเมืองหลวงของราชาโลหิตศักดิ์สิทธิ์โดยตรง! ตูม!สาวกตระกูลหยานทุกคนรู้สึกทันทีว่าสวรรค์และโลกดูเหมือนจะพังทลายกําแพงเมืองหลวงของราชวงศ์พังทลายลงโดยตรงเมืองหลวงทั้งหมดเริ่มสั่นสะเทือนห้องโถงหลายร้อยแห่งระเบิดโลกแตกและพังทลายลงทุกที่ ยืนอยู่ในดินแดนฟาร์เวสต์เป็นเวลาหลายปีไม่รู้จบราชาโลหิตศักดิ์สิทธิ์โบราณและสง่างามได้รับความเสียหายอย่างไม่มีที่สิ้นสุดในขณะนี้พังทลายลงสองในสามเต็มฆ่าและบาดเจ็บสาวกตระกูลหยานนับไม่ถ้วนเพียงเพราะมือทองคําที่ยื่นออกมา! “ศัตรูโจมตี !!” ในขณะนี้สาวกตระกูลหยานบางคนที่มึนงงและตะลึงยืนอยู่เหนือความว่างเปล่ามีปฏิกิริยาราวกับว่าพวกเขาเพิ่งตื่นขึ้นจากความฝันอันยิ่งใหญ่มองไปที่เมืองหลวงโบราณที่งดงามและสง่างามเมื่อสักครู่ที่ผ่านมา แต่ในขณะนี้มันถูกทําลายล้างและทรุดโทรมและทันใดนั้นก็มีเสียงหอนที่แหลมคมดังขึ้น! แต่ไม่ว่าคุณจะตะโกนหรือไม่ก็ตาม มันก็เหมือนกัน มันสายเกินไปที่จะหยุดมัน เพราะจู่ๆ มือทองคําที่สองที่อยู่เหนือความว่างเปล่าก็ยื่นมือออกไปกดอีกครั้ง! สาวกตระกูล…

การรอคอยครั้งสุดท้ายผ่านไปทั้งคืน และเมื่อพระอาทิตย์ขึ้นในวันรุ่งขึ้นเมื่อเมืองหลักของน้ําแข็งถูกอาบด้วยแสงแดดอีกครั้ง ในขณะนี้บนพื้นหน้าคฤหาสน์ของขุนนางในเมืองหลักของ Bingliu คนทั้งหกเป็นอัมพาตแบบนี้ตลอดทั้งคืนมีเพียง Yan Qingwu เท่านั้นที่ยังคงหัวเราะอย่างแปลก ๆ เธอนอนหงายในหลุมลึกใบหน้าของเธอพร่ามัวและมีเลือดและใบหน้าที่เปื้อนเลือดของเธอหันหน้าไปทาง Ye Wuque จ้องมอง Ye Wuque ด้วยดวงตาสีแดงเปื้อนเลือดไม่กะพริบเหมือนการจ้องมองด้วยความขุ่นเคืองจากวิญญาณชั่วร้ายจากนรก! ความเกลียดชังและความขุ่นเคืองในใจของเธอทําให้ Yan Qingwu ไม่เคยหยุดแม้แต่ชั่วขณะเดียวเธอแค่จ้องมอง Ye Wuque แบบนี้ความน่ากลัวของดวงตาของเธอนั้นทนไม่ได้สําหรับคนธรรมดาที่จะทนได้และมันจะกลายเป็นฝันร้าย แต่ Ye Wuque ไม่ใช่คนธรรมดาเขาไม่สนใจเลยดวงตาของ Yan Qingwu ไม่มีผลต่อเขา…

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเรือรบประจำการทั้งสามลำนี้ก็คืออีกสามทีมของตระกูลหยาน การกลับมาของพวกเขาหมายความว่าพวกเขากลับมาพร้อมสัมภาระเต็มลำ โดยจับเด็กหนุ่มและเด็กหญิงได้จำนวนเพียงพอ ในไม่ช้า เรือรบประจำการทั้งสามลำก็แล่นขึ้นสู่ท้องฟ้าเหนือเมืองหลักของปิงหลิว แต่เหล่าศิษย์ตระกูลหยานที่อยู่บนเรือก็รู้สึกได้ทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติ! “เกิดอะไรขึ้น? คำสั่งห้ามโลหิตศักดิ์สิทธิ์หายไปได้อย่างไร?” “ท่านหญิงผู้เฒ่ายกเลิกคำสั่งห้ามแล้วหรือ? ไม่น่าจะเป็นไปได้!” “มีการรุกรานจากภายนอกหรือ? ไม่! ใครจะกล้ามาฆ่า!” เสียงร้องด้วยความประหลาดใจดัง ขึ้น จากเรือรบประจำการทั้งสามลำ และร่างสิบแปดร่างก็ปรากฏตัวขึ้นจากสนามรบแต่ละแห่งทันที พวกเขาคือศิษย์ตระกูลหยาน ตามมาด้วยองครักษ์โลหิตสิบเจ็ดคน ต่างกระตือรือร้นที่จะทำความเข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่เมื่อพวกเขาทั้งหมดหันไปมองคฤหาสน์ของเจ้าเมือง สีหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไป! พวกเขาเห็นหยานไป่เกอและหยานไป่เถานอนหมดแรงอยู่บนพื้น ใบหน้าซีดเผือดด้วยความหวาดกลัวไม่รู้จบ เมื่อเดินตามไป พวกเขาก็เห็นหลุมอุกกาบาตขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นบนพื้นหน้าคฤหาสน์ของเจ้าเมืองทันที! ในหลุมขนาดใหญ่มีร่างในชุดคลุมสีแดงเลือดนอนอยู่ คล้ายกับสุนัขที่ตายแล้ว ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากหยานชิงหวู่! ฉากนี้ทำให้ใบหน้าของศิษย์หยานทั้งสามเปลี่ยนไปอย่างน่าตกตะลึง!…

“อย่าได้ยโสโอหังนัก! ต่อให้เจ้าจะฝ่าฟันถึงจุดสูงสุดของสามก๊กผู้ยิ่งใหญ่แล้ว ก็ยังสำคัญอะไร? พวกเรามีสามคน ส่วนเจ้ามีเพียงคนเดียว การฆ่าเจ้าก็ง่ายเหมือนฆ่าหมา! ไม่ว่านักดาบจะแข็งแกร่งแค่ไหน หากเจ้าบรรลุถึงระดับนี้ เจ้าก็ยังอยากเป็นราชาในระดับเดียวกันงั้นหรือ? ช่างน่าขันสิ้นดี!” “วิถีแห่งดาบ? ไร้สาระ! วันนี้ข้าจะทำลายเจ้าด้วยดาบของข้าและฆ่าเจ้า! ส่งเจ้าไปทางทิศตะวันตก!” หลิวกวงและชิวสุ่ยฉายวาบวาบ แปรเปลี่ยนเป็นสายรุ้งยาวเหยียด ยืนเคียงบ่าเคียงไหล่กับซิงหยุน ชิวสุ่ยพูดอย่างเย็นชา รัศมีสามรัศมีหมุนวน สะเทือนสะท้านท้องฟ้า! ร่าย! ทันใดนั้น เสียงเพลงกระบี่นับไม่ถ้วนก็ดังก้องกังวานจากสวรรค์สู่ปฐพี แผ่ออกมาจากยอดพระราชวังซิงหยาน ในตอนแรกนั้นแผ่วเบา แต่ในไม่ช้าก็แผ่ขยายไปทั่วท้องฟ้า ราวกับมาถึงโลกแห่งดาบ! แสงกระบี่อันเจิดจ้าแผ่ออกมาจากยอดพระราชวังหลวง รัศมีคมกริบดุจพลังสวรรค์ระเบิดออก เปล่งประกายเจิดจรัสอย่างหาที่สุดมิได้!…

ณ จุดนี้ ผู้อาวุโสเฮยเจวี๋ยรู้ดีว่าไม่เพียงแต่อายุขัยของปรมาจารย์เจี้ยนสยงจะฟื้นคืนเท่านั้น แต่ยังได้รับโชคลาภมหาศาลอีกด้วย การฝึกฝนของเขายังบรรลุถึงจุดสูงสุดของปรมาจารย์สามภัยพิบัติผู้ล่วงลับ เทียบเคียงหรือแม้กระทั่งเหนือกว่าผู้อาวุโสแห่งสำนักหลี่เทียนเต้า! “ฮ่าฮ่า เฮยเจวี๋ย เจ้าช่างสุภาพเสียจริง ชีวิตข้าได้รับการช่วยเหลือจากคุณชายเย่ ไฉ่เฉินและคุณชายเย่เป็นเพื่อนกันทั้งสุขและทุกข์ เป็นเรื่องธรรมดาที่ข้าจะต้องมาในทริปนี้!” “อีกอย่าง คุณชายเย่กำลังต่อสู้กับคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งเพียงลำพัง ช่างเป็นจิตวิญญาณที่กล้าหาญ! แรงปรารถนาอันแรงกล้า! ไฉ่เฉินกล่าว ภารกิจอันกล้าหาญเช่นนี้จะไร้ซึ่งข้าได้อย่างไร เจี้ยนสยง?” ปรมาจารย์เจี้ยนสยงหัวเราะอย่างอารมณ์ดี สีหน้าของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นเต้นและจิตวิญญาณนักสู้ที่พลุ่งพล่าน! ผู้อาวุโสเฮยเจวี๋ยยิ้มและพยักหน้า จากนั้น เขาก็หันไปมอง ทันใดนั้นก็เห็นร่างไร้เทียมทานนั่งโดดเดี่ยวอยู่บนยอดราชสำนัก เสื้อคลุมสีขาวพลิ้วไหว ดาบโบราณผูกติดอยู่กับหลัง ดวงตาเบิกโพลงด้วยความตกตะลึง! เฟิงไฉ่เฉินเป็นบุคคลที่น่ายกย่องคู่ควรแก่การถูกขนานนามว่าเป็นดาวคู่เคียงเย่หวู่เชอ บัดนี้เขาไม่อาจสัมผัสได้ถึงร่องรอยของเฟิงไฉ่เฉินเลยสักนิด…

“อ๊า… แตก… เอ่อ…” ลำคอของเหยียนชิงหวู่ถูกบีบด้วยมือเหล็กเนื้อดี เธอพูดได้เพียงคำที่ฟังดูไม่ชัดเจน ดวงตาสีแดงฉานเบิกกว้างด้วยความเจ็บปวด เธอกำมือของเย่หวู่ไว้แน่น พยายามขัดขืน แต่ น่าเสียดายที่เย่หวู่เชอรั้งเธอไว้เสียแล้ว พลังต่อสู้ศักดิ์สิทธิ์ของเขาได้ปิดผนึกพลังทั้งหมดไว้ในตัวเหยียนชิงหวู่ ขัดขวางไม่ให้เธอทำลายตัวเอง เย่ หวู่เชอยกเธอขึ้น เสื้อคลุมสีดำของเขาหลุดออก เผยให้เห็นใบหน้าที่งดงามและหล่อเหลา แต่เย็นชาดุจมีด ดวงตาที่เปล่งประกายของเขาปราศจากอารมณ์ใดๆ นี่คือดวงตาที่แท้จริงของยมทูต! “เจ้าแห่งภัยพิบัติครั้งที่สอง… เจ้าพยายามอย่างหนักเพื่อแก้แค้นข้า แต่… ข้าสามารถบดขยี้เจ้าได้ด้วยนิ้วเดียวหากข้าต้องการ” เสียงเย็นเยียบดังก้อง เย็นเฉียบรุนแรงจนน้ำแข็งทะเลสาบที่ยาวหลายพันไมล์กลายเป็นน้ำแข็ง เสียงนั้นดังไปถึงหูของหยานชิงหวู่ ทำให้เธอสะอื้นไห้อย่างหนักหน่วง ร่างกายสั่นสะท้าน แต่นางกลับทำอะไรไม่ได้ ความโกรธ…

หยียนชิงหวู่ที่พุ่งเข้าหาเย่หวู่เห็นภาพนี้ ดวงตาของนางหรี่ลง แต่ทันใดนั้นก็ถูกแทนที่ด้วยเจตนาสังหารอันไร้ที่สิ้นสุด ด้วยระดับการฝึกฝนในปัจจุบัน นางสามารถทำลายล้างผู้ฝึกฝนระดับเทพสวรรค์ผู้สมบูรณ์แบบได้ห้าร้อยคนเพียงลำพัง “เย่หวู่เชอ! ข้าจะลอกหนังและฉีกเอ็นของเจ้าออกเป็นชิ้นๆ กินเจ้าทั้งเป็น!!!” เหยียนชิงหวู่คำราม เสียงแหบพร่าราวกับเสียงจากนรก น่ากลัวเกินจะบรรยาย แสงสีแดงเลือดอันมหึมาพุ่งเข้าใส่เย่ชิงหวู่ ในที่สุดก็ก่อตัวเป็นศีรษะขนาดมหึมาสีแดงเลือด มันคำรามขึ้นสู่สรวงสวรรค์ รัศมีแห่งเทพอสูรแห่งภัยพิบัติครั้งที่สองแผ่กระจายไปทั่วโลก ย้อมท้องฟ้าให้เป็นสีแดงชาด! กระนั้น เย่หวู่ผู้อยู่บนเรือซิลเวอร์อีเกิลยังคงแสดงสีหน้าเคร่งขรึม สายตาของเขามองผ่านเหยียนชิงหวู่ ทันใดนั้นเขาก็เห็นเมฆโลหิตไร้ขอบเขตลอยอยู่เหนือคฤหาสน์ของเจ้าเมือง เสียงคร่ำครวญคร่ำครวญของดวงวิญญาณที่ถูกอธรรมนับร้อยล้านดวง! ชั่วพริบตา เจตนาสังหารไร้ขอบเขตก็ปะทุขึ้นภายในเย่หวู่เชอ เขาจะไม่รู้ที่มาของดวงวิญญาณที่ถูกอธรรมนับร้อยล้านดวงได้อย่างไร? ไม่น่าแปลกใจที่เขตปิงหลิวกลายเป็นเขตที่ตายไปแล้ว! ไม่น่าแปลกใจเลยที่ไม่มีผู้รอดชีวิตแม้แต่คนเดียวในทั้งเขต! ไม่น่าแปลกใจที่เหยียนชิงหวู่กลายเป็นเทพทรูแห่งภัยพิบัติครั้งที่สองระดับกลางภายในเวลาอันสั้น! เป็นเช่นนั้นเอง! ปรากฏว่าประชากรทั้งหมดในเขตปิงหลิวถูกเหยียนชิงหวู่สกัดวิญญาณออกมา แปรสภาพเป็นวิญญาณที่ถูกอธรรม…

หยานไป่เถาผู้กำลังจะออกไปหยุดชะงัก สีหน้าของเขาเจือไปด้วยความประหลาดใจขณะ มองไปยังด้านนอกของเมืองปิงหลิว ร่างของหยานไป่เกอฉายวาบ พุ่งตรงไปยังคฤหาสน์ของเจ้าเมือง! ทันทีที่นางมาถึงคฤหาสน์ของเจ้าเมือง เธอก็เห็นเขตต้องห้ามโลหิตศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งเคยปกป้องเมืองปิงหลิวมาก่อน ปรากฏออกมาอย่างฉับพลัน กำแพงแสงขนาดใหญ่และหนักหน่วงสั่นไหวและริบหรี่ ราวกับจะแตกสลายได้ทุกเมื่อ! ฉากนี้ทำให้หยานไป่เกอตกตะลึงในทันที ! “เป็นไปได้อย่างไร? นี่คือเขตต้องห้ามโลหิตศักดิ์สิทธิ์ที่บรรพบุรุษของเรามอบให้หญิงสาว! ว่ากันว่ามันสามารถต้านทานพลังของปรมาจารย์สามวิบัติได้ ใครกันจะทำลายมันได้? คนผู้นี้คือใคร?” บนยอดคฤหาสน์ของเจ้าเมือง หยานชิงหวู่ ผ้าคลุมสีแดงฉานของเธอปลิวไสว เงยหน้าขึ้นมองอย่างกะทันหัน นางก็ตกใจเช่นกัน ดวงตาสีแดงฉานของนางสั่นไหว ทันใดนั้นนางก็ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า! เพียงไม่กี่อึดใจ กองกำลังทั้งหมดของตระกูลหยานในเมืองปิงหลิวก็ระดมพล พุ่งตรงไปยังต้นตอของเสียงคำราม! “เจ้าเป็นใคร?” “ตามหาความตาย!”…

ในการกลั่นและดูดซับผลึกแก่นโลหิต จำเป็นต้องรดด้วยโลหิตมนุษย์ ยิ่งโลหิตไหลออกมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งดูดซับพลังได้มากขึ้นเท่านั้น และยิ่งเพิ่มพูนพละกำลังได้มากขึ้นเท่านั้น ด้วยเหตุนี้ หยานไป่เกอจะพลาดโอกาสทองเช่นนี้ได้อย่างไร ในเมื่อนางเคยทำเช่นนี้มาแล้วหลายครั้ง และเมื่อเทียบกับการค้นหาชายหนุ่มและหญิงสาวที่มีคุณสมบัติเหมาะสมแล้ว การสุ่มจับมนุษย์ 110,000 คนนั้นง่ายกว่าอย่างไม่ต้องสงสัย มนุษย์ในอาณาจักรโลหิตศักดิ์สิทธิ์มีมากมายเท่ามด และมีมากเท่าที่ใครๆ ก็ต้องการ จากนั้น หยานไป่เกอก็มองไปยังเรือรบประจำเขตที่เพิ่งลงจอด ซึ่งเป็นของหยานไป่เถา เมื่อนึกถึงคำพูดของหญิงสาว หยานไป่เกอก็เยาะเย้ยและเดินช้าๆ ไปทางนั้น บนยอดคฤหาสน์ของเจ้าเมือง หยานชิงหวู่ยืนนิ่งอยู่ ก้อนโลหิตเหนือความว่างเปล่ายังคงหมุนวน รัศมีอันน่าสะพรึงกลัวและน่าสะพรึงกลัว ประกอบกับเสียงคร่ำครวญและคำรามอันไร้สิ้นสุด สะท้อนก้องไปทั่วบริเวณราวกับนรกเดือด! ภายใต้เสื้อคลุมสีแดงฉาน ดวงตาของหยานชิงหวู่ราวกับกำลังจ้องมองกลุ่มเมฆโลหิตที่ไม่มีที่สิ้นสุด ทว่าภายในดวงตากลับค่อยๆ…