Category: เทพเจ้าแห่งสงคราม

บรรพบุรุษโลหิตถูกพัดพาไป ทำลายภูเขานับแสน ก่อเกิดเมฆฝุ่นตลบไม่สิ้นสุด!  หลี่เทียนเต้าจู่ถูกโจมตีเพียงครั้งเดียว กระแทกลงสู่แม่น้ำว่านสุ่ยหลาน คลื่นซัดสาดไปทุกทิศทุกทาง!     ปรมาจารย์ระดับราชามนุษย์สองคน ผู้ทรงอำนาจสูงสุดในอาณาจักรชางหลานตลอดประวัติศาสตร์ ถูกกวาดล้างไปพร้อมๆ กันโดยคนๆ …

ในระยะไกล เหนือนกอินทรีสีเงิน ร่างที่ไขว่ห้างอยู่บนไหล่ขวาของวานรยักษ์สีทองค่อยๆ ลอยขึ้น เสื้อคลุมสีดำของมันปลิวไสวไปตามสายลม ร่างสูงเพรียวก้าวไปข้างหน้า ปรากฏตัวห่างออกไปหลายหมื่นฟุตในพริบตา ราวกับกำลังเทเลพอร์ต เขายืนหันหน้าเข้าหาเสว่ถัวและหลี่เทียนเต้าจู่เป็นรูปทรงสามเหลี่ยม!     เสื้อคลุมสีดำที่คลุมเขาไว้หายไป …

“อ้อ งั้นข้าก็อยากเห็นว่าเจ้ามีอะไรซ่อนอยู่ในมือ”     เสว่ถัวดูไม่รีบร้อน เขาสะสมความเกลียดชังมานานพันปี นานเกินกว่าจะสนใจแม้แต่วินาทีเดียว     เทียนเหยียนโบกมือขวา ทันใดนั้นกระจกอันเจิดจ้าก็ปรากฏขึ้นในมือ มันคือกระจกศักดิ์สิทธิ์แยกนภา!     แต่กระจกศักดิ์สิทธิ์แยกนภานี้แตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากที่ตี๋เหม่ยเคยถือไว้ก่อนหน้านี้ มันไม่ใช่สีเงิน …

สีหน้าของจ้าวจิ่วเฟิงและย่าเสวี่ยอิงพลุ่งพล่านขึ้นอย่างเดือดดาล จ้าวจิ่วเฟิงหัวเราะในลำคอด้วยความโกรธเกรี้ยว จ้องมองไปยังนายน้อยเซี่ยหมิงพลางตวาดว่า “เจ้ากำลังคุกคามแปดอาณาจักรของข้าหรือ?”     “จริงสิ! ข้ากำลังคุกคามเจ้าอยู่!”     นายน้อยเซี่ยหมิงโต้กลับด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม     บรรยากาศตึงเครียดขึ้นทันที ราวกับพร้อมที่จะระเบิดได้ทุกเมื่อ!     “พอได้แล้ว! …

“ผู้อาวุโส ทำไมท่านต้องสุภาพกับข้านัก? จักรวรรดิซิงหยานจึงจะเจริญรุ่งเรืองได้ก็ต่อเมื่อท่านแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น ความแข็งแกร่งคือรากฐาน วันนี้มารดาแห่งการนองเลือดมาโจมตีพวกเราแล้ว หากท่านผู้อาวุโสก็เป็นราชามนุษย์ครึ่งก้าวเช่นกัน จะกลัวอะไรได้เล่า?”     คำพูดของเย่หวู่เชอเฉียบคมและตรงประเด็น!     ตามที่คาดไว้ หลังจากได้ยินคำพูดของเย่หวู่เชอ …

“นานแค่ไหนแล้ว? นายน้อยเย่มาถึงจุดนี้แล้ว! ท่านช่างเป็นวีรบุรุษที่หาที่เปรียบมิได้!”     สายตาของเจี้ยนสงเจิ้นจุนและเฮยเจวี๋ยสบกัน ต่างเห็นถึงความตื่นตะลึงและตื่นตะลึงในแววตาของอีกฝ่าย!     “การระดมและควบคุมพลังแห่งสวรรค์และปฐพี! นี่เป็นวิชาที่กษัตริย์มนุษย์เท่านั้นที่จะมีได้! หวู่เชอบรรลุถึงระดับกษัตริย์มนุษย์แล้วหรือ?”     ผู้อาวุโสเฮยเจวี๋ยยังคงไม่อยากจะเชื่อ ราวกับอยู่ในความฝัน …

นั่นคือสมบัติศักดิ์สิทธิ์ชั้นยอดที่ระเบิด!  ด้วยพลังเช่นนี้ แม้แต่ปรมาจารย์ที่แท้จริงในมหาวิบัติสามประการก็ยังถูกทำลายในทันที แม้แต่จะต้านทานไม่ได้ ทันใดนั้น     สมบัติศักดิ์สิทธิ์ชั้นยอดก็ระเบิด ลึกลงไปในผืนดิน แววตาแห่งความโหดเหี้ยมและความบ้าคลั่งปรากฏขึ้นบนใบหน้าของมารดาผู้อาบเลือด!     “มนตราโกราต้องห้าม… ปลุกพลัง!” …

ในฐานะหนึ่งในผู้สังหารอันไร้เทียมทานแห่งมัณฑะลาสีโลหิต บรรพบุรุษเพียงคนเดียวที่รอดชีวิตจากมหาสงครามเมื่อพันปีก่อน!     มารดาผู้นองเลือดจะทนรับความอัปยศอดสูเช่นนี้ได้อย่างไร?     ตบอย่างโหดเหี้ยมถึงสามสิบเก้าครั้ง!     ว่ากันว่าสุภาพบุรุษถูกฆ่าได้     แต่ไม่อาจอับอายขายหน้าได้! นี่มันเลวร้ายยิ่งกว่าฆ่าเธอถึงสามสิบเก้าครั้งเสียอีก เธอรู้สึกสิ้นหวังอย่างที่สุด!     มารดาผู้นองเลือดนอนอยู่บนพื้น ดวงตาที่ครั้งหนึ่งเคยเย็นชาและเคร่งขรึมบัดนี้กลับกลายเป็นสีแดงชาด …

เย่หวู่เชอตบแม่ทัพโลหิตออกไปเป็นครั้งที่สอง การโจมตีของเขาดุจดั่งเลือดเย็น!     เย่หวู่เชอมองลงไปยังผืนดิน ดวงตาราวกับถูกแช่แข็งอยู่ในน้ำแข็ง ราวกับสามารถแช่แข็งทั้งโลกได้!     ด้วยพละกำลังของเย่หวู่เชอ หากเขาต้องการสังหารราชามนุษย์ครึ่งก้าวอย่างแม่ทัพโลหิต ความคิดเดียวอาจทำให้นางถูกฆ่าหรือบาดเจ็บได้หลายร้อยครั้ง แต่เย่หวู่เชอไม่ทำเช่นนั้น     เพราะการสังหารแม่ทัพโลหิตนั้นง่ายเกินไปสำหรับนาง! …

ความมืดมิดพวยพุ่ง คำพูดของเย่หวู่เชอดังก้อง แฝงไปด้วยรัศมีอันน่าสะพรึงกลัวและสะเทือนใจ ทำให้โลกราวกับถูกเคลื่อนย้ายจากฤดูร้อนสู่ฤดูหนาวอันหนาวเหน็บ ความหนาวเย็นถึงขีดสุด! เสียง     ฮัม     ดังขึ้น คลื่นพลังงานอันน่าสะพรึงกลัวก็ปะทุขึ้นอย่างกะทันหัน นักบุญสังหารโลหิตสีทองราวสิบกว่าตนที่เคยยืนประจันหน้าอยู่ด้านหลังมารดาผู้เปียกโชกโลหิต …