นิยายแอ็คชั่น อ่านนิยาย นิยายจีน นิยายแปล นิยายออนไลน์
“มรดกการแพทย์นักบุญ ฉบับสมบูรณ์ Ye Haoxuan อ่านได้ฟรี ตัวเอก: Ye Haoxuan บทสรุปฉบับเต็มของนวนิยายแท้เรื่อง “The Inheritance of the Medical Saint Ye Haoxuan”: นักศึกษาฝึกงาน Ye Haoxuan ได้รับมรดกทางเวทย์มนต์และความรู้ทางการแพทย์ จากหนังสือโบราณโดยไม่ได้ตั้งใจ จากนั้นเป็นต้นมา เขาเริ่มต้นชีวิตใหม่ เขาช่วยชีวิตผู้คนโดยใช้เข็มเงินช่วยชีวิตผู้คน และเวทย์มนตร์เพื่อช่วยผี , ความสำเร็จในด้านความเมตตากรุณาต่อโลกและชีวิตในเมืองนั้นฟรีและง่ายดาย มาดูกันว่าตัวเอกส่งเสริมวัฒนธรรมจีนดั้งเดิมอย่างไร
แม้ว่าความรู้สึกนั้นจะคลุมเครือและผ่านไปอย่างรวดเร็ว แต่ความรู้สึกคุ้นเคยนั้นก็เหมือนกับแบรนด์ที่ประทับลึกอยู่ในตัวคุณ ทำให้คุณไม่อาจลืมเลือนและไม่อาจหลีกหนีได้ตลอดชีวิต จู่ๆ เธอก็นึกถึงเรื่องราวบางอย่างเกี่ยวกับเย่ห่าวซวนขึ้นมาได้ แม้เรื่องเหล่านี้จะเลือนลาง แต่เธอก็เชื่อว่ามันเป็นเรื่องจริง เธอเชื่อว่าเย่ห่าวซวนคงรู้สึกแบบเดียวกัน ความรู้สึกจากชาติที่แล้วทำให้เธอตระหนักได้อย่างลึกลับว่าชาติที่แล้วเธอเคยมีความสัมพันธ์ที่ยังไม่สิ้นสุดกับผู้ชายคนนี้ “เฮ้ …
ในความเป็นจริงแล้ว มีความมืดมิดบางอย่างที่เราไม่รู้จักอยู่ในทุกมุมโลก และสิ่งที่เราเห็นอยู่ตรงหน้าเป็นตัวอย่างที่ดี “คุณผู้หญิงที่น่ารักและสวยคนนี้ คุณลืมไปแล้วจริงๆ เหรอว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนนี้?” หลังจากหัวเราะ ใบหน้าของมาร์ตินก็เริ่มมืดลง เมื่อเห็นสีหน้าของมาร์ตินหมองลง เจ้าหน้าที่คนอื่นๆ …
“ใครบอกว่าเราเป็นคู่สามีภรรยาแก่ๆ กันล่ะ” หลี่เหยียนซินเหลือบมองเย่ห่าวซวนด้วยความไม่พอใจ ก่อนจะโบกมือแล้วพูดว่า “ก็ได้ ก็ได้ เดี๋ยวฉันจะเล่าให้ฟัง มันเป็นเรื่องของเธอกับผู้หญิงคนนั้น” “โอ้ เราเพิ่งเจอกันจริงๆ” …
“เธอเป็นเด็กดี” เย่ห่าวซวนมองหยางเฉียน ผู้ซึ่งถูกพวกไอ้สารเลวนั่นทำร้ายอย่างหนัก ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยรอยฟกช้ำ เย่ห่าวซวนเอื้อมมือไปลูบผมที่ยุ่งเหยิงของเธอ ก่อนจะยิ้มเล็กน้อยแล้วถามว่า “เจ็บไหม?” “เจ็บนะ” หยางเฉียนพยักหน้า “ขอโทษที …
“ถ้าฉันกลับไปตอนนี้ ฉันไม่รู้ว่าจะสนับสนุนการศึกษาของเขาได้อย่างไร และฉันไม่รู้ว่าจะอธิบายเรื่องนี้กับครอบครัวของฉันอย่างไร ดังนั้น… โปรดอย่าดำเนินการต่อ ฉันกลับไปไม่ได้แล้ว” หยางเฉียนอ้อนวอน “โง่เง่า” เย่ห่าวซวนส่ายหัวและถอนหายใจ “ผู้หญิงที่โง่เง่าที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอ …
“มานี่สิ ไอ้สารเลว” ฮันส์คว้าตัวเธอมาไว้ข้างๆ แล้วตบหน้าหยางเฉียนอย่างแรง เขาเยาะเย้ย “เรื่องนั้นไม่เกี่ยวกับเธอหรอก หึ แกก็เลี้ยงกิ๊กอยู่แล้วนี่? ไอ้สารเลว จะให้ผู้ชายพวกนั้นมาทำให้แกพอใจทุกคืนไม่ได้รึไง” …
ไม่กี่วินาทีต่อมา พนักงานเสิร์ฟก็กลับมา เปิดไวน์แดงเพื่อให้มันหายใจ และหยางเฉียนก็หยิบแก้วไวน์และรินไวน์แดงให้เย่ห่าวซวนและตัวเธอเอง “ฉันว่าคุณต้องเป็นคนมีรสนิยมดีแน่ๆ เลย ฮ่าๆ ไม่คิดว่าคุณจะมาร้านอาหารฝรั่งบ่อยขนาดนี้” หยางเฉียนพูดพร้อมรอยยิ้ม “ผมเคยไปร้านอาหารที่จีนมา …
“ข้าอยากช่วยนาง และข้าสามารถช่วยให้นางพ้นจากความทุกข์ยากได้ในทันที แต่สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่สิ่งที่ข้าต้องการ” เย่ห่าวซวนส่ายหน้าแล้วกล่าวว่า “ตอนนี้ข้ารู้สึกสับสนเล็กน้อย ถึงแม้ว่าข้าจะมีพละกำลังมหาศาล และข้าสามารถเปลี่ยนชะตากรรมของผู้อื่นได้ แต่ข้าก็ยังไม่รู้ว่าควรทำหรือไม่” “เพราะทุกคนต่างมีเส้นทางชีวิตเป็นของตัวเอง มีวิถีชีวิตเป็นของตัวเอง …
หลังจากกินชามเสร็จ เย่ห่าวซวนก็เหงื่อออกมากมาย และแม้ว่าเด็กสาวจะแต่งตัวบางๆ และมีฝนตกปรอยๆ ในคืนนั้น เธอก็ยังมีเหงื่อออกมากมายเช่นกัน “รู้สึกดีจังเลย” หยางเฉียนพูดอย่างพึงพอใจ เธอหยิบกระดาษออกมาแผ่นหนึ่งแล้วเช็ดเหงื่อที่หน้าผาก “ฉันมาที่นี่ทุกวันหลังเลิกงานเพื่อกินเหลียงผี …
“คุณอยากจะถามฉันจริงๆ เหรอว่าทำไมฉันถึงทำแบบนี้ที่นี่ ใช่ไหม” เด็กสาวดูเหมือนจะมองทะลุความคิดของเย่ห่าวซวนได้ “คุณรู้ได้ยังไงว่าฉันกำลังคิดอะไรอยู่” เย่ห่าวซวนถามด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย “ฉันเจอคนเยอะแยะเลย ดูจากสีหน้าของคุณแล้วรู้เลย” เด็กสาวยิ้มพลางพูดด้วยน้ำเสียงถ่อมตนเล็กน้อย “ฉันฝันอยากไปอเมริกา …
by