บทที่ 1959 หยุดซ่อนมันซะ ออกมา!

“ในเมื่อเจ้าถูกเปิดเผยตัวแล้ว ก็เลิกปิดบังซะ” เหลียงเกิงเยาะเย้ย และเขาก็ฉีกหน้ากากที่ปิดบังใบหน้าของทุกคนออกทั้งหมด… “คุณ…” เมื่อมองใบหน้าที่คุ้นเคยเหล่านี้ เวยเวยเวยถึงกับพูดไม่ออกชั่วขณะ เธอไม่เข้าใจ… ปกติเธอไม่ค่อยได้ติดต่อกับคนพวกนี้เท่าไหร่ แต่เธอก็ไม่รู้ว่าทำไมพวกเขาถึงมาทำร้ายเธอ …

บทที่ 1959 หยุดซ่อนมันซะ ออกมา! Read More

บทที่ 1958 ฉันจะไปกับคุณ

“ฉันจะฟังคุณ ไม่ว่าเราจะอยู่ที่ไหน จนถึงสุดขอบโลก ฉันจะติดตามคุณไป” เว่ยเว่ยพยักหน้า “เอาล่ะ ไปพักผ่อนเถอะ” เหลียงเกิงยิ้ม เขาอยากให้ภรรยาของเขาผ่อนคลาย แต่ทันใดนั้น …

บทที่ 1958 ฉันจะไปกับคุณ Read More

บทที่ 1957 เจตนาฆ่า

“ไม่ว่าเขาจะหวังดีหรือไม่ก็ตาม ไม่สำคัญ แต่ข้ารับรองว่าหากเขากล้าแม้แต่จะคิดร้ายแม้เพียงเล็กน้อย ข้าจะทำให้เขาต้องเสียใจ” เหลียงเกิงเยาะเย้ย รัศมีแห่งการสังหารที่สะสมมาตลอดหลายปีในการพิชิตทุกฝ่ายยังคงทำให้ผู้คนรู้สึกตกใจอยู่บ้าง หลี่เอ๋อร์รีบวิ่งกลับไปที่หมู่บ้านแล้วรีบไปหาเพื่อนสนิทซึ่งมีรสนิยมคล้ายคลึงกันด้วยความโกรธ “หลี่เอ๋อร์ มีเรื่องอะไรหรือเปล่า ถึงได้เรียกทุกคนมาที่นี่อย่างรีบร้อนเช่นนี้?” …

บทที่ 1957 เจตนาฆ่า Read More

บทที่ 1956 สุสานวีรบุรุษ

หลังจากเวลาผ่านไปนานพอสมควร ในที่สุดเหลียงเกิงก็ลุกขึ้นยืน เขาหยิบขวดเหล้าและไก่ฟ้าย่างขึ้นมาวางไว้เบื้องหน้าดวงวิญญาณของเหล่าวีรบุรุษผู้ล่วงลับ เขาลุกขึ้นยืนและกล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า “พี่น้อง เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป…” เดือนที่ผ่านมา เหลียงเกิงน้ำหนักลดลงไปมาก แต่แววตาของเขากลับมุ่งมั่นมากขึ้น เว่ยเว่ยพูดถูก …

บทที่ 1956 สุสานวีรบุรุษ Read More

บทที่ 1955 ชีวิต

“อ้อ เข้าใจแล้ว” เหลียงเกิงเก็บลูกศรเข้าฝักแล้วมองไปที่เว่ยเว่ยพร้อมพูดว่า “เธอเป็นเด็กดี” ภายใต้สายตาของเขา เวยเว่ยหน้าแดงอีกครั้ง เธอรีบหันกลับมาแล้วพูดว่า “ไปกันเถอะ กลับกันเถอะ ฉันไม่เคยขุดผักป่าได้มากขนาดนี้ในเช้าวันเดียวเลย …

บทที่ 1955 ชีวิต Read More

บทที่ 1954 ถ้าคุณเหนื่อยก็อยู่ต่อ

“ฉันเหนื่อยมาก” เหลียงเกิงพยักหน้า “ถ้าเหนื่อยก็พักอยู่ที่นี่” วิวิพูดขึ้นทันที “ที่นี่ไม่มีสงครามหรือความวุ่นวาย เพื่อนบ้านก็อยู่กันอย่างสงบสุข เธอควรพัก…” “ข้า…” เหลียงเกิงตกตะลึงไปครู่หนึ่งเมื่อเห็นความจริงใจในแววตาของเธอ เขาไม่รู้จะตอบเธออย่างไร …

บทที่ 1954 ถ้าคุณเหนื่อยก็อยู่ต่อ Read More

บทที่ 1953 การเผชิญหน้า

ทันใดนั้น ควันสีขาวพวยพุ่งออกมาจากเตา ฝาเตาก็ลอยขึ้นเล็กน้อย เวยเวยรีบเดินไปหยิบฝาเตาขึ้นมา แล้วหยิบช้อนไม้ขึ้นมาคนหม้อ อาหารในหม้อส่งกลิ่นหอมน่ารับประทาน แม้เขาจะไม่รู้ว่ามันคืออะไรก็ตาม เหลียงเกิงไม่ได้กินอะไรมานานแล้ว กลิ่นอาหารทำให้ท้องของเขาร้องโครกครากโดยไม่ได้ตั้งใจ “กินอะไรสักหน่อยสิ” …

บทที่ 1953 การเผชิญหน้า Read More

บทที่ 1952 ชาติที่แล้ว

สภาพแวดล้อมในยุคนั้นดีเยี่ยมเป็นพิเศษ แม้จะผ่านสงครามมาหลายปี แต่บางแห่งยังคงมีภูเขาเขียวขจีและน้ำใสสะอาด เป็นภูมิทัศน์ที่งดงามอย่างแท้จริง ภูเขาเขียว น้ำใส และน้ำตก ที่นี่ตั้งอยู่บนภูเขาขนาดใหญ่ใกล้ทางใต้ แม้จะมีความวุ่นวายอยู่ตลอดเวลา แต่สภาพแวดล้อมที่นี่ก็ยังคงดีอยู่มาก …

บทที่ 1952 ชาติที่แล้ว Read More

บทที่ 1951 ความรู้สึกมันรุนแรงมาก

ยิ่งไปกว่านั้น ความรู้สึกนี้ก็ยิ่งรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เขารู้สึกเหมือนกำลังจะบ้า เขาอารมณ์เสียมาก แต่ก็อธิบายไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา โดยสรุป เขารู้สึกแน่นหน้าอก แต่เขาไม่สามารถอธิบายได้ว่าทำไม หลี่หยานซินแนะนำให้เขาลองใช้วิธีการทำสมาธิแบบพุทธ แต่หลังจากพยายามหลายครั้งไม่ประสบผลสำเร็จ …

บทที่ 1951 ความรู้สึกมันรุนแรงมาก Read More

บทที่ 1950 แฟลชในกระทะ

แม้ว่าความรู้สึกนั้นจะคลุมเครือและผ่านไปอย่างรวดเร็ว แต่ความรู้สึกคุ้นเคยนั้นก็เหมือนกับแบรนด์ที่ประทับลึกอยู่ในตัวคุณ ทำให้คุณไม่อาจลืมเลือนและไม่อาจหลีกหนีได้ตลอดชีวิต จู่ๆ เธอก็นึกถึงเรื่องราวบางอย่างเกี่ยวกับเย่ห่าวซวนขึ้นมาได้ แม้เรื่องเหล่านี้จะเลือนลาง แต่เธอก็เชื่อว่ามันเป็นเรื่องจริง เธอเชื่อว่าเย่ห่าวซวนคงรู้สึกแบบเดียวกัน ความรู้สึกจากชาติที่แล้วทำให้เธอตระหนักได้อย่างลึกลับว่าชาติที่แล้วเธอเคยมีความสัมพันธ์ที่ยังไม่สิ้นสุดกับผู้ชายคนนี้ “เฮ้ …

บทที่ 1950 แฟลชในกระทะ Read More