โอรสสวรรค์ ไม่นะ! มือของจีอู๋จงที่กำลังจะกดลงบนตัวเย่หวู่เชอกลับแข็งค้างอยู่ในอากาศ ร่างของเขาแข็งค้างอยู่ในความว่างเปล่า เขาเหมือนจมอยู่กับความคิดลึกลับ เย่หวู่เชอได้เปิดเผยตัวตนที่ซ่อนเร้นที่สุดของเขาออกมาอย่างกะทันหัน แม้แต่ตัวเขาเองก็ตั้งตัวไม่ทัน!
เย่หวู่เชอยังคงถอยหนีอย่างบ้าคลั่ง ห่างจากเหวตะวันตกเพียงยี่สิบฟุต!
เหวตะวันตกอยู่ตรงหน้าเขา ช่องว่างที่กั้นระหว่างเขากับชีวิตดูเหมือนจะแตกออก เย่
หวู่เชอจ้องมองจีอู๋จงอย่างตั้งใจ ซึ่งหยุดลอยอยู่ในอากาศ สายตาของเขาสะท้อนถึงใบหน้าซีดเซียวอ่อนเยาว์ แต่ประกายแวววาวอันซับซ้อนก็ผุดขึ้นมาภายใน
จีอู๋จง!
ชายผู้นี้ ถือเป็นพี่ชายผู้อาวุโสยิ่ง ชายผู้ทิ้งตำนานไว้มากมายในดินแดนฟ้าเหนือ ชายผู้ซึ่งชื่อของเขาถูกจารึกไว้ในบันทึกของเต๋าศักดิ์สิทธิ์แห่งสวรรค์—เย่หวู่เชอไม่เคยคาดคิดว่าจะได้พบเขาในลักษณะนี้ และกลายเป็นศัตรูคู่อาฆาต!
อัจฉริยะผู้ไร้เทียมทานจากเต๋าสวรรค์ทั้งหมดจะกลายเป็นจอมมารของศัตรูคู่อาฆาต เต๋าสวรรค์แตกได้อย่างไร? แม้แต่บุตรสวรรค์แตก?
เกิดอะไรขึ้นกับจีอู่จงในช่วงสามพันปีที่ผ่านมา?
บางทีไม่มีใครรู้นอกจากตัวเขาเอง!
บางทีบุตรสวรรค์แตกอาจรู้ แต่เห็นได้ชัดว่าบุตรสวรรค์แตกไม่มีอยู่อีกต่อไป หรือบางทีจีอู่จงอาจฆ่าเขา หรือแม้กระทั่งเข้าถึงความทรงจำของบุตรสวรรค์แตกได้ มิฉะนั้น จีอู่จงคงไม่มีวันรู้เกี่ยวกับอดีตระหว่างเต๋าสวรรค์ทั้งหมดและเต๋าสวรรค์แตก
ไม่น่าแปลกใจที่ชื่อจีอู่จงไม่มีอยู่ในอาณาจักรชางหลานหรือในสิบจักรวรรดิใหญ่ เดิมที เย่หวู่เชอคิดว่าจีอู่จงได้ล่มสลายไปแล้ว หรืออาจจะก้าวข้ามขีดจำกัดและออกจากฉางหลานไปแล้ว ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาจะละทิ้งตัวตนและอยู่ภายใต้ผู้อื่น!
และเหตุผลที่เย่หวู่เชอสามารถยืนยันตัวตนของจีอู่จงได้ก็เพราะ…มรดกสวรรค์ทั้งหมด!
ดังที่เย่หวู่เชอเพิ่งกล่าวไป ทันทีที่เขาและจีอู่จงพบกัน มรดกสวรรค์ทั้งหมดภายในร่างกายก็สั่นสะเทือน แม้จะเลือนลาง แต่การรับรู้ของเย่หวู่เชอก็เฉียบคมอย่างเหลือเชื่อ
เขาสัมผัสได้ทันที และในชั่วพริบตา หัวใจของเย่หวู่เชอก็เต้นระรัวราวกับสายฟ้านับพันลูกระเบิด!
ทั่วทั้งอาณาจักรฉางหลาน มีเพียงเย่หวู่เชอ จีอู่จง และต้วนอี้เฟิงเท่านั้นที่ได้รับมรดกสวรรค์ ต้วนอี้เฟิงได้เสียชีวิตลงแล้ว เหลือเพียงจีอู่จง นอกเหนือจากตัวเย่หวู่เชอเอง!
ดังนั้น แม้ว่าการปลอมตัวที่สมบูรณ์แบบของจีอู่จงจะสามารถหลอกลวงโลกได้ แต่มันไม่สามารถหลอกเย่หวู่เชอได้เลย!
อย่างไรก็ตาม เย่หวู่เชอไม่ได้เปิดเผยความจริงทันทีที่รู้ แต่กลับเก็บงำไว้จนถึงตอนนี้ หวังจะรบกวนจีอู่จงและซื้อเวลาอันมีค่าให้กับตัวเองในช่วงเวลาสำคัญและสุดท้ายนี้!
ท้ายที่สุดแล้ว การหลบหนีจากเงื้อมมือของราชามนุษย์นั้นไม่เพียงแต่ต้องใช้พละกำลังมหาศาลเท่านั้น แต่ยังต้องอาศัยโชคอีกด้วย!
เย่หวู่เชอสัมผัสได้ถึงรัศมีลึกลับโบราณที่ทวีความรุนแรงขึ้นเบื้องหลังเขา แม้กระทั่งความเย็นยะเยือกราวกับน้ำแข็งดำที่ยังไม่ละลาย เสียงคำรามของสัตว์ร้ายที่ไม่รู้จักดังก้อง ดังมาจากเหวลึกสุดตะวันตก!
จากระยะยี่สิบฟุต เหลือเพียงสิบฟุตสุดท้าย!
อย่างไรก็ตาม เย่หวู่เชอยังไม่ผ่อนคลายอย่างสมบูรณ์ เพราะเมื่อเผชิญหน้ากับราชามนุษย์ การต่อสู้จะยังไม่จบจนกว่าฝุ่นจะจางลง
ระยะห่างระหว่างจีอู่จงและเย่หวู่เชอยิ่งไกลออกไป จีอู่จงก็ยังคงอยู่ในความว่างเปล่า ราวกับว่าเขายอมแพ้ในการล่าเย่หวู่เชอและเงียบงันในโลกของตัวเอง
แต่ในชั่วพริบตา เสียงหนึ่งก็ดังขึ้นในหูของเย่หวู่เชอ เสียงนั้นยังเยาว์วัย ราวกับมีแรงดึงดูดบางอย่าง ไม่มีเสียงสะท้อนประหลาดใดๆ เลย และมันก็กลายเป็นเสียงปกติ
นี่คือเสียงจริงของจีอู๋จง โดยไม่ผ่านการปลอมตัวมาก่อน
“ต้วนอี้เฟิง…ตายแล้วหรือ?”
เย่หวู่เชอไม่คาดคิดว่าจีอู๋จงจะพูดเช่นนั้น ดูเหมือนว่าหลังจากผ่านไปสามพันปี สิ่งเดียวที่เขาสนใจคือศิษย์น้องผู้เปี่ยมไปด้วยพรสวรรค์ในอดีต
“ใช่ เพื่อแดนฟ้าเหนือ ศิษย์พี่ต้วนอี้เฟิงได้เสียสละตนเอง ชื่อของเขาจะรุ่งโรจน์ชั่วนิรันดร์ แผ่ขยายไปทั่วแดนฟ้าเหนือ และจะถูกจดจำไปทั่วโลก”
เย่หวู่เชอตอบกลับ และเขาไม่มีเจตนาปิดบังสิ่งใด
เมื่อจีอู๋จงซึ่งอยู่ไกลออกไปได้ยินคำตอบของเย่หวู่เชอ นัยน์ตาอันแปลกประหลาดที่ฉายชัดเพียงสีขาวก็พลันฉายแววความหมายที่ไม่อาจอธิบายได้แวบผ่านดวงตาอันแปลกประหลาดของเขา ซึ่งมีเพียงดวงตาขาว เขาพึมพำเบาๆ อีกครั้งว่า “น่าเสียดาย…”
แต่ทันใดนั้น ดวงตาของจีอู๋จงก็เปลี่ยนไป ดวงตาอันแปลกประหลาดไร้รูม่านตาของเขาจ้องมองเย่หวู่เชอไปในระยะไกลสุดลูกหูลูกตา!
เย่หวู่เชอรู้สึกถึงเจตนาฆ่าอันน่าสะพรึงกลัวที่พลุ่งพล่านขึ้นมาในทันที หัวใจของเขาสั่นสะท้าน เขารู้สึกราวกับร่างกายถูกยัดเข้าไปในถ้ำน้ำแข็ง แม้จะอยู่ห่างกันไกลแสนไกล แต่เจตนาฆ่าของจีอู๋จงกลับราวกับว่าเขาอยู่ตรงหน้า!
“ต้วนอี้เฟิงตายแล้ว เจ้า… ลงไปร่วมทางกับเขาไป”
คำพูดเหล่านี้ดังออกมาจากปากของจีอู๋จงเบาๆ ราวกับมั่นใจว่าเขาจะฆ่าเย่หวู่เชอ!
หัวใจของเย่หวู่เชอสั่นสะท้านด้วยความกลัว ความรู้สึกถึงวิกฤตความเป็นความตายและหายนะอันไม่อาจบรรยายได้พลุ่งพล่านแล่นผ่านร่างของเขา ขนลุกซู่ แม้จะมองไกลออกไปในดวงตาอันแปลกประหลาดของจีอู๋จง เย่หวู่เชอกลับรู้สึกราวกับกำลังจะกลายเป็นคนตาย!
บูม!
ทันใดนั้น เย่หวู่เชอก็รู้สึกว่าร่างกายของเขามืดมนลง ราวกับตกลงไปในบ่อน้ำแข็งอายุพันปี พลังเย็นพุ่งพล่านอย่างรุนแรง แทรกซึมเข้าสู่ร่างกาย คุกคามที่จะถูกกลืนกินโดยความมืดมิดอันไร้ขอบเขต!
การเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันนี้ทำให้เย่หวู่เชอเปี่ยมไปด้วยความสุข เพราะเขารู้ว่าที่นี่คือเหวตะวันตก!
ในที่สุดเขาก็ข้ามเหวไปได้สิบฟุตสุดท้าย และในที่สุดก็ได้เข้าสู่เหว!
เหวนั้นดุจปากอันน่าสะพรึงกลัวและดุร้าย กลืนเย่หวู่เชอลงไปทั้งตัว ลากเขาลงสู่นรกอันไร้ขอบเขต ที่ซึ่งเขาจะไม่มีวันเป็นอิสระได้อีกต่อไป
เย่หวู่เชอไม่รู้เลยว่าเขาจะต้องเผชิญกับอะไรในเหวแห่งนี้ เขาอาจจะรอด แต่เขาก็รู้ว่าถ้าตกอยู่ในเงื้อมมือของจีอู๋จง เขาจะต้องตายอย่างแน่นอน!
การเข้าไปในเหวตะวันตกอาจนำมาซึ่งแสงแห่งความหวังในที่สุด
เมื่อมองดูสภาพแวดล้อมที่มืดมิดลงเรื่อยๆ ร่างของเขาร่วงหล่นลงอย่างรวดเร็ว ท้องฟ้าอันไกลโพ้นค่อยๆ เปลี่ยนเป็นลูกบอลแสง จีอู๋จงถอยห่างออกไปเรื่อยๆ หัวใจที่ตึงเครียดของเย่หวู่เชอดูเหมือนจะผ่อนคลายลงในที่สุด
เหวตะวันตกเป็นพื้นที่ต้องห้ามสำหรับราชามนุษย์ ตลอดประวัติศาสตร์ของอาณาจักรชางหลาน มีราชามนุษย์มากกว่าหนึ่งองค์ที่เข้ามา และไม่มีองค์ใดรอดชีวิต จีอู๋จงไม่กล้าไล่ตามเขา
แต่ทันทีที่ความคิดนี้ผุดขึ้นมาในใจของเย่หวู่เชอ เสียงของจีอู๋จงก็ดังขึ้นอีกครั้ง!
“เจ้าคิดว่าข้าทำอะไรเจ้าที่ซ่อนตัวอยู่ในเหวตะวันตกไม่ได้หรือ? ข้าจะฆ่าเจ้า ต่อให้เจ้าซ่อนตัวอยู่ในส่วนลึกที่สุดของนรก เจ้าก็หนีไม่พ้นความตาย!”
เสียงของจีอู๋จงฟังดูน่ากลัว ดวงตาของเย่หวู่เชอหรี่ลงด้วยความหวาดกลัว!
หายไป!
จีอู๋จงซึ่งอยู่ปลายสายตาของเย่หวู่เชอ หายวับไปในอากาศ เมื่อเขาปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง เขาอยู่ห่างจากเย่หวู่เชอไปสิบฟุต!
จีอู๋จงพุ่งทะยานเข้าสู่หุบเหวตะวันตก!
“ดอกไม้แห่งความตาย!”
คำเย็นชาสี่คำดังขึ้นจากปากของจีอู๋จง แสงสว่างจางๆ รุนแรงลุกโชนขึ้นจากดวงตาที่ไร้รูม่านตาของเขา ราวกับแสงวู่โอบล้อมที่สามารถกลืนกินแม้กระทั่งวิญญาณของผู้ฝึกฝน!
เปลวเพลิงสีซีดพุ่งออกมาจากดวงตาของจีอู๋จง ค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นดอกลิลลี่แมงมุมสีแดงซีด เปลวเพลิงพุ่งผ่านอากาศ พุ่งลงมาหาเย่หวู่เชอและกดทับเขาไว้
บูม!
ดอกลิลลี่แมงมุมสีแดงซีดพุ่งเข้าใส่หน้าอกของเย่หวู่เชอทันที ทำให้เขาตัวสั่น เขากระอักเลือดออกมาเต็มปาก ร่างกายแข็งทื่อ รัศมีแห่งความตาย ราวกับร่วงลงมาจากเบื้องลึกแห่งยมโลก ห่อหุ้มเขาไว้
สิ่งที่แปลกประหลาดยิ่งกว่าคือดอกลิลลี่แมงมุมสีแดงซีดที่ยังไม่ระเบิดออกมาเมื่อพุ่งชนเข้าใส่อ้อมแขนของเย่หวู่เชอ ทว่ากลับมีเส้นใยสีขาวซีดเลื้อยขึ้นมาจากเบื้องล่าง ฉีกกระชากหน้าอกของเย่หวู่เชออย่างง่ายดาย ก่อนจะแทรกซึมเข้าไปในเนื้อของเขาอย่างรวดเร็ว จมลึกลงไปอีก