ในความเป็นจริง บางครั้งมันเป็นเรื่องของความรู้สึกมากกว่าการดื่ม
“ฉันผิดสัญญาได้ยังไง” เย่ห่าวซวนพูดด้วยรอยยิ้มแห้งๆ “นายบอกว่าอยากดื่ม ฉันเลยพามาที่นี่ นายบอกว่าอยากดื่มให้เต็มที่คืนนี้ ฉันเลยร่วมดื่มให้เต็มที่ด้วย ตอนนี้ฉันต่างหากที่ผิดสัญญา”
“คุณบอกว่าคุณจะไม่กลับบ้านจนกว่าจะเมาในคืนนี้ แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนว่าฉันเป็นคนเดียวที่ดื่ม และคุณไม่ได้แตะแก้วเลย” ซูรั่วหมิงกล่าว
“ฉันดื่มนะ แต่ดื่มไม่เร็วเท่าเธอ” เย่ห่าวซวนยิ้มเขินอายเล็กน้อย เขาไม่ได้ดื่มมากนักหรอก เพราะที่นี่มีทั้งคนดีและคนไม่ดี ถ้าเมาทั้งคู่ ใครจะรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
“ดูสิ คุณไม่มีแม้แต่กลิ่นแอลกอฮอล์ติดตัวเลย แล้วคุณยังกล้าพูดว่าคุณดื่มอีกเหรอ” ซูรั่วหมิงโน้มตัวเข้าไปใกล้เย่ห่าวซวนและพูดด้วยลมหายใจหวาน
เย่ห่าวซวนรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย เพราะซูรั่วหมิงอยู่ใกล้เขามากเกินไป รัศมีจากเธอดูราวกับกำลังยั่วยวนและเยาะเย้ยเขา
“ฉัน……”
“โกหก” ซูรั่วหมิงมองเย่ห่าวซวนด้วยสายตาว่างเปล่า ตอนนี้เธอเมาเล็กน้อย
“โอเค มันเป็นความผิดของฉัน” เย่ห่าวซวนพูดอย่างหมดหนทาง
ในโลกนี้มีคนอยู่สามประเภทที่ไม่สามารถหาเหตุผลด้วยได้เลย ประเภทหนึ่งเป็นคนบ้า ประเภทสองเป็นคนขี้เมา และประเภทสามเป็นผู้หญิง… จริงๆ แล้ว เย่ห่าวซวนรู้สึกว่าควรพูดประเภทแรกและประเภทที่สองซ้ำ เพราะจริงๆ แล้วไม่มีความแตกต่างระหว่างคนขี้เมากับคนบ้าเลย
ดูเหมือนว่าซูรั่วหมิงจะมีคุณสมบัติเหล่านี้ครบถ้วน ดังนั้นการที่เย่ห่าวซวนจะหาเหตุผลกับเธอจึงเป็นเรื่องไร้สาระสิ้นดี หากคุณสามารถหาเหตุผลกับผู้หญิงเมาได้จริง ความสามารถในการจีบสาวของคุณก็ต้องอยู่ในระดับปรมาจารย์อย่างน้อยที่สุด
“ดื่มซะ ไม่งั้นฉันจะไม่ให้อภัยคุณ” ซูรั่วหมิงกล่าว “ฉันจะลงโทษคุณ”
“จะลงโทษอย่างไร” เย่ห่าวซวนถามกลับ
“ข้าจะบอกพ่อว่าเจ้าเป็นคนลากข้ามายังสถานที่แบบนี้” ซูรั่วหมิงกล่าวด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
“ฉัน…” เย่ห่าวซวนรู้สึกสับสนจริงๆ ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี เขารู้สึกว่าตนเองถูกกระทำอย่างไม่เป็นธรรมจนไม่อาจรับมือได้มากกว่านี้อีกแล้ว เขาถูกผู้หญิงคนนี้บังคับให้มาที่นี่อย่างไม่ใยดี ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ เขาคงไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีบาร์อยู่ในที่แห่งนี้
อย่างไรก็ตาม หากเธอต้องการจะใส่ร้ายเขาจริงๆ Xu Zhe ก็คงจะเชื่อสิ่งที่ลูกสาวของเขาพูด เพราะว่า Xu Ruoming เป็นภาพลักษณ์ของเด็กดีต่อหน้าพ่อของเธอ
ยิ่งไปกว่านั้น เขารู้สึกขยะแขยงอย่างยิ่งกับคนที่ออกไปสังสรรค์กันทั้งคืนในบาร์ ถ้าซูรั่วหมิงทำแบบนั้นกับเขาจริงๆ เย่ห่าวซวนคงเดือดร้อนหนักแน่
“ฉันดื่มดีกว่า” เย่ห่าวซวนยิ้มขมขื่น เขาต้องกระโดดลงไปในหลุมที่ขุดไว้เอง ไม่ว่ามันจะลึกแค่ไหนก็ตาม…
“อย่ามาหลอกฉันด้วยเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ต่ำพวกนั้นนะ ดื่มนี่ซะ หรือไม่ก็อย่าดื่มเลย” ซูรั่วหมิงหยุดเย่ห่าวซวนที่กำลังจะเปิดไวน์แดงทันเวลา แล้วโบกมือให้พนักงานเสิร์ฟแล้วสั่งวอดก้ามาสองสามขวด
“งั้นก็ให้ฉันดื่มเหล้าตรงๆ เลยดีกว่า” เย่ห่าวซวนมองแก้ววอดก้าตรงหน้าด้วยความหวาดกลัว เขากลัวผู้หญิงคนนี้มาก เขารู้ปริมาณแอลกอฮอล์ในวอดก้าดี จริงๆ แล้วมันไม่ต่างอะไรกับการดื่มเหล้าตรงๆ เลย ยิ่งไปกว่านั้น วอดก้ามีเพียงไม่กี่ขวด เขาไม่แน่ใจว่าจะล้มลงก่อนดื่มหมดขวดเดียวหรือเปล่า
“ดื่มหรือไม่ดื่ม?” ซูรั่วหมิงจ้องมองเย่ห่าวซวนด้วยสายตามึนเมา หากเย่ห่าวซวนกล้าปฏิเสธ เธอก็จะหันหลังให้เขาทันที
ผู้ชายต้องรักษาคำพูด หมอนี่บอกว่าคืนนี้จะไม่กลับบ้านจนกว่าจะเมา แล้วเขาจะปล่อยให้ตัวเองดื่มได้ยังไงในเมื่อแค่มองดูเฉยๆ
“ฉันจะดื่ม” เย่ห่าวซวนพยักหน้าอย่างหมดหนทาง เขาเปิดขวดวอดก้า มองขวดด้วยสีหน้าบึ้งตึง ก่อนจะยืดคอและดื่มไวน์ลงไปครึ่งขวด
เย่ห่าวซวนประเมินระดับความทนแอลกอฮอล์ของตัวเองสูงเกินไป เขาคิดว่าถ้าหลับตาแล้วไม่ลองชิมไวน์ดู มันอาจจะดีกว่านี้ แต่หลังจากดื่มไปได้แค่ครึ่งขวด เขาก็รู้สึกว่าดื่มต่อไม่ได้แล้ว
เหล้าแรงๆ นี้ราวกับมีดกรีดคอเขา ก่อนจะกลายเป็นลูกไฟพุ่งลงคอ เย่ห่าวซวนเริ่มไออย่างรุนแรง เขาวางขวดไวน์ครึ่งขวดลง ส่ายหน้าพลางพูดว่า “ฉันดื่มไม่ได้”
“ถ้าดื่มไม่ได้ ฉันจะดื่ม” ซูรั่วหมิงชี้ไปที่ขวดไวน์แล้วพูดว่า “คุณต้องดื่มไวน์ที่ฉันสั่งวันนี้ให้หมด ห้ามเสียเปล่าแม้แต่หยดเดียว…”
“ทำไมคุณถึงทำแบบนี้” เย่ห่าวซวนพูดด้วยรอยยิ้มแห้งๆ “มันจบแล้วหลังจากที่คุณร้องไห้ มันไม่คุ้มที่จะร้องไห้เพื่อผู้ชายที่ไร้ความรู้สึกต่อคุณ แล้วมาเมาเพื่อเขา”
“ไม่หรอก คุ้มค่า ฉันว่ามันคุ้มค่า” ซูรั่วหมิงส่ายหน้า เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดว่า “ฉันเคยร้องไห้และเมามาก่อน นี่คือความหมายของการได้สัมผัสกับความอกหักอย่างแท้จริง ในชีวิตนี้ ไม่ว่าคุณจะไร้เดียงสาหรือโง่เขลา นี่เป็นครั้งเดียวเท่านั้น ฉันอยากเมาสักครั้งแล้วลืมมันไปซะให้หมด”
“ขอฉันดื่มหน่อย” เย่ห่าวซวนพูดอย่างหมดหนทาง เขาหยิบไวน์ขาวครึ่งขวดจากมือของซูรั่วหมิง แล้วเงยหน้าขึ้น เทไวน์ขาวที่เหลือครึ่งขวดลงท้อง
“คุณมีระดับแอลกอฮอล์ที่ดี” ซูรั่วหมิงซึ่งเมาไปแล้วหกแต้ม ยกนิ้วโป้งให้เย่ห่าวซวน จากนั้นก็เปิดขวดไวน์อีกขวดในดวงตาที่หวาดกลัวของเย่ห่าวซวน
“ฉันบอกว่า คุณต้องดื่มไวน์ทั้งหมดที่เราเปิดวันนี้” ซูรั่วหมิงยิ้มให้เย่ห่าวซวน จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นและดื่มไวน์ขาว
เย่ห่าวซวนจึงตระหนักถึงความจริงอย่างหนึ่ง นั่นก็คือ อย่าดื่มกับผู้หญิงที่อกหักเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นคุณจะล้มเหลวต่อหน้าเธออย่างแน่นอน
ไวน์แรงเกินไป ก่อนที่ซูรั่วหมิงจะดื่มหมดถึงสามแก้ว เธอก็เริ่มไออย่างรุนแรง แม้กระทั่งไอออกมาเป็นน้ำตา
“อย่าดื่มอีกนะ มีหลายวิธีที่จะทำให้เมาได้ ไม่จำเป็นต้องใช้วิธีนี้” เย่ห่าวซวนคว้าไวน์จากมือเธอแล้วพูด
“เจ้าไม่เข้าใจ เจ้าไม่เข้าใจ…” ซูรั่วหมิงส่ายหัว เธอก้มตัวลง อาเจียนอยู่นาน ก่อนจะยืดตัวตรง รอยยิ้มแห้งๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้า “ข้าคิดว่าผู้หญิงทุกคนที่อกหักควรจะเป็นแบบนี้”
“ฉันไม่สามารถดื่มได้อีกต่อไป” เย่ห่าวซวนส่ายหัวและวางไวน์ในมือลง
“ฉันบอกคุณแล้วว่าคุณต้องดื่มไวน์เหล่านี้ให้หมด” ซูรั่วหมิงชี้ไปที่ไวน์ขาวที่เหลืออยู่บนโต๊ะ
“ฉันจะดื่มมัน…” เย่ห่าวซวนกัดฟัน หยิบไวน์ที่ซูรั่วหมิงเพิ่งดื่ม และเทมันลงในกระเพาะของเขาในอึกเดียว
“ฮ่าๆ แบบนี้เรียกว่าจูบได้ไหมคะ” ซูรั่วหมิงหัวเราะจนล้มลงไปกองกับพื้น ทันใดนั้นเธอก็ขยับเข้าไปใกล้เย่ห่าวซวน เอนตัวลงข้างๆ แล้วพูดว่า “ฉันไม่เคยจูบมาก่อน…”
ซูรั่วหมิงนอนทับเย่ห่าวซวนเกือบครึ่งตัว เพราะเมา แววตาเย้ายวนของเธอทำให้ผู้ชายคนไหนๆ ไม่อาจควบคุมตัวเองได้
“คุณดื่มมากเกินไปแล้ว” ในที่สุดเย่ห่าวซวนก็ระงับความรู้สึกปั่นป่วนในท้องได้ เขารู้สึกว่าต้องหาทางเอาแอลกอฮอล์ออกจากร่างกายให้ได้ ไม่งั้นจะเมา การดื่มเหล้าในที่แบบนี้ไม่ดีแน่
“ขอโทษนะ…” เย่ห่าวซวนช่วยซูรั่วหมิงขึ้นอย่างอ่อนโยน จากนั้นก็วิ่งไปที่ห้องน้ำ
หลังจากวิ่งเข้าห้องน้ำ เย่ห่าวซวนรู้สึกปั่นป่วนในท้อง เขานอนอยู่หน้าก๊อกน้ำ อาเจียนอยู่นาน แต่ก็อาเจียนไม่ออก
เขารู้สึกอึดอัดในท้อง แต่อาเจียนไม่ออก ความรู้สึกสุขสมมันทนไม่ไหวจริงๆ
ทันใดนั้น น้ำอมฤตสีทองขนาดเท่าเมล็ดข้าวโพดก็พุ่งผ่านร่างของเขาไปอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นก็มีกระแสน้ำร้อนพุ่งออกมาจากตันเถียน กระแสน้ำร้อนนี้ไหลผ่านเส้นลมปราณอันน่าอัศจรรย์ทั้งแปดเส้นอย่างช้าๆ เย่ห่าวซวนชี้มือขวาของเขา และมองเห็นไอน้ำพุ่งออกมาจากระหว่างนิ้วมือของเขา
เมื่อไอน้ำระเหยหายไป เขาก็รู้สึกสบายท้องขึ้นทันที ไวน์ทั้งหมดที่เขาเพิ่งดื่มกลายเป็นไอน้ำและไหลออกมาจากระหว่างนิ้วมือของเขา
เย่ห่าวซวนมองมือขวาด้วยความประหลาดใจ เขาไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่ามือขวาของเขาจะทำหน้าที่ได้ขนาดนี้ แบบนี้จะดื่มได้เป็นพันแก้วโดยไม่ล้มได้ยังไง
“เฮ้ พี่ชาย โปรดหลีกทางหน่อย อืม…”
ทันใดนั้น ชายผิวดำคนหนึ่งซึ่งดูเหมือนจะเมาก็เดินออกมาจากห้องน้ำ เขาผลักเย่ห่าวซวนออกไป แล้วโน้มตัวลงเหนือก๊อกน้ำเพื่ออาเจียนอย่างรุนแรง
ชายผิวดำคนนั้นดื่มหนักเกินไปอย่างเห็นได้ชัด เขาแทบอยากจะอ้วกน้ำดีออกมา แต่ในท้องกลับไม่มีอะไรเหลืออยู่เลย เขาจึงอ้วกอยู่นาน แต่ก็ไม่มีอะไรออกมา
“กดลงไปใต้ท้องน้อยสามนิ้ว แล้วมันอาจจะรู้สึกดีขึ้น” เย่ห่าวซวนล้างมือและเตือนชายผิวดำอย่างใจดี
แม้ว่าภาษาจีนของคนๆ นี้จะดีมาก แต่เย่ห่าวซวนไม่แน่ใจว่าเขาเข้าใจความหมายของ “สามนิ้ว” หรือไม่
อย่างไรก็ตาม ชายผิวดำไม่ได้ทำให้เย่ห่าวซวนผิดหวัง เขาทำตามที่เย่ห่าวซวนบอก สักพักเขาก็รู้สึกดีขึ้นมากในท้อง เขาพูดด้วยความประหลาดใจว่า “ผมสบายดีครับ ตอนนี้ท้องผมดีขึ้นมากจริงๆ โอ้ เหลือเชื่อจริงๆ ต่อไปนี้ผมจะไม่กลัวพวกเขาอีกต่อไปเมื่อได้ดื่มกับแจ็คและคนอื่นๆ”
“ท่านครับ ผมรู้สึกขอบคุณท่านมาก ขอกอดท่านหน่อยนะครับ” ชายผิวดำกางแขนออกอย่างกระตือรือร้นให้เย่ห่าวซวน
เย่ห่าวซวนขมวดคิ้วและรีบถอยหลังไปสองสามก้าว กอดหมีของชายผิวดำพลาดไปทันที เขายักไหล่แล้วพูดว่า “ผมไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายใคร”
“ฉันขอโทษ ฉันไม่คุ้นเคยกับการที่ผู้ชายกอดฉัน” เย่ห่าวซวนส่ายหัวและพูดว่า “ฉันไม่ได้ตั้งใจหมายความอย่างอื่น”
“ฮ่าๆ ดีเลย ขอบคุณ” ชายผิวดำพยักหน้าให้เย่ห่าวซวน จากนั้นก็เดินไปที่ประตูห้องน้ำ
เย่ห่าวซวนเดินไปที่ประตูห้องน้ำเช่นกัน ทันใดนั้น ชายชุดดำก็คว้าตัวเย่ห่าวซวนไว้อย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นก็มีเสียงหวือหวาดังขึ้นหลายครั้ง พร้อมกับใบมีดคมกริบหลายเล่มพุ่งเข้าใส่ลำคอของเย่ห่าวซวน
มีดบินพวกนี้ยาวประมาณหนึ่งนิ้ว ไม่ทราบว่าทำจากวัสดุอะไร แต่คมมาก เย่ห่าวซวนยังมองเห็นแสงเย็นวาบออกมาจากมีดได้ด้วย
มีมีดบินอยู่มากมาย เย่ห่าวซวนรีบถอดเสื้อคลุมออก แล้วดันมันไปข้างหน้าเพื่อคลุมมีดบิน เขาเก็บมีดบินใส่ห่อแล้วโยนทิ้งไป
ปัง! ห่อของร่วงลงพื้น มีดขว้างคมกริบหลายสิบเล่มกระจัดกระจายไปทั่ว มีดขว้างชนิดนี้เบามาก เล็ก และบางมาก หากอยู่ในมือคนธรรมดา มันอาจจะไม่สามารถแสดงพลังที่แท้จริงออกมาได้ แต่ในมือของปรมาจารย์ พลังที่มันสร้างขึ้นนั้นน่าทึ่งมาก