by 
“ข้าบอกแล้ว! ไอ้นี่มันโง่เง่าสิ้นดี! แม้แต่อัญเชิญวิญญาณรบฟ้าสิบตนก็ยังเล่นน้ำในแม่น้ำดาราได้ คราวนี้มันถึงคราวเคราะห์ร้ายและต้องตายอย่างน่าอนาถ! คราวนี้มันคิดจะหนีรอดไปได้หรือ?”
“ไอ้หมอนี่มันก่อเรื่องเองแท้ๆ!”
เสียงหัวเราะเย็นชาของกัวหลิงฮ่าวดังขึ้น ฉากนี้กวาดล้างความคับข้องใจและความขุ่นเคืองในใจ ทำให้เขามีความสุขอย่างเหลือเชื่อ!
“ศิษย์พี่หลง เราจะทำอย่างไรดี? เราควรช่วยเขาไหม?”
หลัวอี้เสวี่ยถามอย่างลังเล แต่น้ำเสียงของเธอค่อนข้างอ่อนแรง
หลงไป๋เถาสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วส่ายหน้า “เราช่วยไม่ได้! นี่มันเกินความสามารถของเราแล้ว ต่อให้ข้าเจอวิญญาณรบฟ้าสิบตนที่เทียบเท่าราชากึ่งมนุษย์ผู้เปิดธารศักดิ์สิทธิ์หกวิถี ข้าก็คงตายไปแล้ว!”
คำพูดของหลงไป๋เถาทำให้เฉินอวี้หลานและอีกสองคนตกใจ ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ขณะที่พวกเขามองไปที่เหล่าจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้สีฟ้า!
“ไม่ดีเลย! สายเกินไปแล้ว! คนผู้นี้… เฮ้อ…”
หลงไป๋เทาถอนหายใจเบาๆ พลางเห็นจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้สีฟ้าทั้งสิบพุ่งเข้าหาเย่หวู่เชอด้วยความเร็วสูงมาก สายเกินไปที่จะหนีแล้ว!
“ฮึ่ม! ไปให้พ้น! เจ้าน่ารังเกียจ ข้าจะดูเจ้าตาย!”
กัวหลิงฮ่าวเยาะเย้ยอยู่ภายใน รอคอยอย่างใจจดใจจ่อ
เขาแทบจะเห็นเย่หวู่เชอถูกจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้สีฟ้าทั้งสิบฉีกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย
เฉินอวี้หลานและหลัวอี้เสวี่ยต่างสงสาร แต่ก็ไม่อาจช่วยได้ แม้แต่หลงไป๋เทาก็สู้เขาไม่ได้ หากพวกเขาเข้าไปช่วย พวกเขาก็คงต้องเสียสละตัวเอง
“อนิจจา โชคของชายผู้นี้คงหมดลงแล้ว…”
เฉินอวี้หลานพึมพำ เชื่อว่าเย่หวู่เชอต้องพินาศแน่
อีกด้านหนึ่ง เย่หวู่เชอมองจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้สีฟ้าทั้งสิบพุ่งเข้าหา รอยยิ้มจางๆ ปรากฏขึ้นในดวงตา
“เยี่ยมมาก…” จากนั้น
เย่หวู่เชอก็ยกมือขวาขึ้นอย่างแผ่วเบา ประกอบเป็นดาบด้วยนิ้วมือ รัศมีอันทรงพลังแผ่ซ่านออกมาจากร่างอย่างช้าๆ!
“เร็วเข้า! ไม่เช่นนั้น จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ทั้งสิบตนอาจโจมตีพวกเราด้วย และผลลัพธ์จะเลวร้าย…”
ขณะที่ทั้งสี่กำลังเตรียมตัวหลบหนี คำพูดของหลงไป๋เทาก็หยุดลงอย่างกะทันหัน คำพูดสุดท้ายติดอยู่ในลำคอ!
ทันใดนั้น แสงดาบนับไม่ถ้วนก็เปล่งประกายด้วยความคมชัดอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ฉายแสงดาบนับพัน ส่องประกายงดงามไร้ขอบเขต ทอดยาวไปถึงสวรรค์และปฐพี ราวกับไม่มีที่สิ้นสุด ห่อหุ้มจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ทั้งสิบตนไว้อย่างมิดชิด!
ในแสงดาบนับพัน แสงดาบทั้งพันสาดส่อง แม่น้ำแห่งดวงดาวทั้งสายนี้สว่างไสวไปหมด!
วูบ วูบ วูบ…
จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ทั้งสิบตนที่โจมตีเย่หวู่เชอถูกแสงดาบนับไม่ถ้วนแทงทะลุ แม้แต่จะดิ้นรนก็ไม่อาจต้านทานได้!
เพียงพริบตาเดียว วิญญาณรบฟ้าทั้งสิบตน เทียบเท่าราชากึ่งมนุษย์ผู้เปิดธารศักดิ์สิทธิ์หกวิถี ก็ถูกทำลายล้างสิ้นเชิง ไร้ร่องรอย!
บนฝั่งแม่น้ำดาวพร่างพราว มีเพียงร่างสูงผอมเพรียวยืนนิ่ง มือขวาชี้ดาบเข้าไปในความว่างเปล่า พิสูจน์ว่าพลังดาบสะเทือนโลกที่เพิ่งเกิดขึ้นนั้นมาจากมือของเขา
บูม!
คลื่นความตกใจมหาศาลซัดเข้าสู่หัวใจของหลงไป๋เทาและสหายทั้งสาม ราวกับภูเขาหมื่นลูกระเบิดในจิตใจ หรือสายฟ้าหมื่นสายฟาดลงมา ทำให้พวกเขาตะลึงงันจนพูดไม่ออก!
“นี่มัน…เป็นไปได้ยังไงกัน?”
เฉินอวี้หลานตกตะลึง พูดตะกุกตะกัก
“แค่ก้าวเดียว! แค่ก้าวเดียว เขาก็สังหารวิญญาณรบฟ้าทั้งสิบตนได้อย่างง่ายดาย แต่ละตัวเทียบได้กับราชากึ่งมนุษย์แห่งธารศักดิ์สิทธิ์หกวิถี! นี่มันพลังอะไรกันเนี่ย? คนๆ นี้…คนๆ นี้…”
หลงไป๋เทา อัจฉริยะอันดับหนึ่งของจื่อเหลียนสตาร์ ต่างตกตะลึงและไม่อยากเชื่อ ร่างกายสูงใหญ่สั่นสะท้าน!
ลั่วอี้เสวี่ยอ้าปากค้าง ใบหน้าบริสุทธิ์งดงามแข็งค้างด้วยความตกใจสุดขีด ดูไร้เดียงสาจนน่าขัน
ส่วนกัวหลิงห่าว ดวงตาเบิกโพลงราวกับเห็นผีตอนกลางวันแสกๆ ตัวสั่นเทาราวกับใบไม้ ขาอ่อนยวบ ทรุดลงกับพื้น ล้มหน้าคว่ำ!
“เป็นไปได้อย่างไร? เขาแข็งแกร่งขนาดนี้ได้อย่างไร? ไม่ควร! ไม่ควร! เป็นไปได้อย่างไร…”
กัวหลิงห่าวขบคิดอย่างหนัก แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมเรื่องทั้งหมดนี้ถึงเกิดขึ้น!
คนที่เขาคิดว่าโง่เขลากลับกลายเป็นสัตว์โบราณที่ดุร้ายอย่างเหลือเชื่อ!
ทันใดนั้น ความกลัวและความหวาดผวาที่ยังคงค้างคาก็พลุ่งพล่านในหัวใจของกัวหลิงห่าว เหงื่อเย็นไหลอาบหลัง ก่อนหน้านี้เขาเคยจินตนาการถึงการหาโอกาสฆ่าเย่หวู่เชอ แต่บัดนี้ จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาทำจริงๆ?
ทันใดนั้น เฉินอวี้หลานก็หวนนึกถึงคำพูดของเย่หวู่เชออีกครั้ง!
“ขอบคุณสำหรับคำเตือนนะ คุณหนู ข้ารู้ดีว่าข้ากำลังทำอะไรอยู่”
ก่อนหน้านี้ เฉินอวี้หลานและคนอื่นๆ คิดว่าเย่หวู่เชอรอดพ้นมาได้ด้วยโชค เมื่อเห็นเขาถูกล้อมรอบไปด้วยวิญญาณนักรบโบราณนับร้อย!
บัดนี้ดูเหมือนว่าวิญญาณนักรบโบราณเหล่านั้นที่รายล้อมเขาอยู่จะมีชะตากรรมเดียว คือถูกเขากวาดล้างจนสิ้นซาก!
“รู้ว่าเขากำลังทำอะไร… นั่นแหละคือสิ่งที่เขาหมายความ… เขาน่าจะมุ่งตรงไปที่วิญญาณนักรบโบราณก่อน และการโจมตีซิงเหอของเขานั้นจงใจ เพื่อให้วิญญาณนักรบโบราณที่อยู่ใต้ซิงเหอเผยตัวออกมา!”
ในขณะนี้ เฉินอวี้หลานและคนอื่นๆ เข้าใจในที่สุด รอยยิ้มขมขื่นแห่งความตกใจฉายชัดขึ้น
“สายตาของเราแย่มาก! เราน่าจะรู้ตัวเร็วกว่านี้ ใครกล้าเข้าไปในสนามรบโบราณเพียงลำพังต้องมีพละกำลังมหาศาล!”
โดยเฉพาะหลงไป๋เทา ผู้มีรอยยิ้มขมขื่นเจิดจ้า ภายในเปี่ยมไปด้วยความชื่นชมและถ่อมตน!
สังหารราชากึ่งมนุษย์สิบองค์เทียบได้กับธารศักดิ์สิทธิ์หกวิถีในคราวเดียว!
พลังเช่นนี้คงไม่ยากเย็นไปกว่าการบดขยี้มดเพื่อสังหารพวกเขาทั้งสี่คน
เหล่าอัจฉริยะระดับสูงสุดของจื่อเหลียนสตาร์ คงเป็นเพียงลมตดในแววตาของเขา!
ทว่า ความอยากรู้อยากเห็นอันไม่รู้จบเกี่ยวกับเย่หวู่เชอก็ผุดขึ้นมาในใจของหลงไป๋เทาทันที!
“คนผู้นี้ดูเหมือนจะอายุแค่สิบหกหรือสิบเจ็ดปี ยังเด็กมาก แต่กลับไม่มีผู้เชี่ยวชาญอายุเท่านี้ในบรรดาห้าดาวหลักของดาวหลักทะเลสีคราม! ไม่คุ้นเคยเอาเสียเลย ราวกับโผล่ออกมาจากอากาศธาตุ ใครกัน… คนผู้นี้?”
ชั่วขณะหนึ่ง บรรยากาศที่นี่แปลกประหลาดและเงียบสงบอย่างยิ่ง หลงไป๋เทาและอีกสามคนต่างมองไปที่เย่หวู่เชอ ไม่อาจสงบสติอารมณ์ได้เป็นเวลานาน!
เย่หวู่เชอ อีกฝ่ายย่อมไม่รู้เลยว่าการปรากฏตัวและการกระทำของเขาสร้างความตกตะลึงให้กับหลงไป๋เทาและอีกสามคนมากเพียงใด ความสนใจทั้งหมดของเขาจดจ่ออยู่ที่แม่น้ำสตาร์!
ทันใดนั้น แสงสว่างวาบขึ้นในดวงตาอันสดใสของเย่หวู่เชอ รอยยิ้มคมกริบปรากฏขึ้นบนริมฝีปาก!
“ในที่สุดก็ตื่นตระหนก?”
ทันใดนั้น เย่หวู่เชอก็รู้สึกถึงความผันผวนอันน่าสะพรึงกลัวอย่างกะทันหันจากส่วนลึกของแม่น้ำสตาร์ รัศมีของมันแข็งแกร่งกว่าของชิงจ้านหลิงมาก และพวกมันก็หาที่เปรียบไม่ได้!