by 
เย่หวู่เชอก้าวไปข้างหน้า เอื้อมมือออกไป หยิบเหรียญทองคำลึกลับขึ้นมาตรวจสอบอย่างละเอียด
เหรียญนั้นอุ่นเมื่อสัมผัส สบายอย่างเหลือเชื่อ แม้จะมีความอบอุ่นแฝงอยู่บ้าง เขาสงสัยว่ามันทำมาจากอะไร และมันค่อนข้างหนัก เทียบเท่าภูเขาลูกเล็กๆ
“เหรียญทองคำ? นี่เป็นเบาะแสแรกที่ลุงฟู่ทิ้งให้ข้าหรือ?”
เย่หวู่เชอพึมพำกับตัวเอง แต่เมื่อเห็นสิ่งที่สลักไว้ด้านข้างเหรียญที่หันหน้าเข้าหาเขา สีหน้าของเขาแข็งทื่อ ดวงตาเต็มไปด้วยน้ำตา!
เพราะด้านข้างเหรียญที่หันหน้าเข้าหาเขานั้น มีแผ่นหลังของร่างคนสลักไว้อย่างชัดเจน!
ร่างนั้นยืนตระหง่าน สง่างาม และน่าเกรงขามภายใต้ท้องฟ้ายามค่ำคืนอันพร่างพราว แต่กลับเบือนหน้าหนีจากสิ่งมีชีวิตทั้งปวง มองไม่เห็นใบหน้า!
มีเพียงผมสีทองหนาที่ร่วงหล่นลงมา แต่ละช่อพลิ้วไหวอยู่ในอากาศ ราวกับพันกันและลากดวงดาวนับไม่ถ้วน!
“ท่านพ่อ…”
เย่หวู่เชอกำเหรียญทองคำไว้แน่น แม้เพียงแวบเดียว เขาก็จำได้ทันทีว่าเป็นภาพหลังของบิดาที่เคยเห็น!
แม้จะเป็นแค่ภาพ แม้จะสีทองอร่าม แต่มันก็ยังคงไร้ที่ติ!
ร่างนี้คือ… บิดาของเย่!
น้ำตาเอ่อคลอเมื่อภาพที่เขาเห็นระหว่างการเดินทางข้ามเวลาปรากฏขึ้นในความคิดของเย่หวู่เชอ
ในเวลานั้น เขาเห็นบิดายืนอยู่ท่ามกลางท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวที่แตกสลาย ใช้รูปแบบลึกลับที่สร้างขึ้นโดยศพของกษัตริย์อมตะทั้งเก้าเพื่อยืดอายุขัยในวัยเด็กของเขา!
แม้จะเป็นแค่เงา แต่เย่หวู่เชอกลับประทับอยู่ในใจอย่างลึกซึ้ง!
เย่หวู่เชอยังจำคำพูดที่บิดาของเขาเคยคำรามในตอนนั้นได้!
“ในชีวิตนี้ ข้าได้พิชิตสวรรค์ทั้งเก้าและแผ่นดินทั้งสิบ ต่อสู้อย่างนองเลือดกับศัตรูอีกฝั่ง สังหารศัตรูนับล้าน และบ้าคลั่งอาบไปด้วยเลือด! ข้าไม่เสียใจต่อชีวิตของสิ่งมีชีวิตทั้งปวง แต่… ข้าละอายใจเพียงลูกชายของข้าเท่านั้น!”
เสียงนั้นดังกึกก้องและทรงพลังอย่างน่าเหลือเชื่อ แต่กลับเปี่ยมล้นไปด้วยความโศกเศร้าไร้ขอบเขต ราวกับพลังอำนาจอันยิ่งใหญ่ของสวรรค์ที่แผ่ซ่านลงมา ดังก้องไปทั่วท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว!
นับจากนั้นเป็นต้นมา เย่หวู่เชอก็ตระหนักได้ว่าบิดาของเขาไม่ได้ทอดทิ้งเขา แต่ได้เสียสละทั้งกาแล็กซี สังหารอมตะ และแม้กระทั่งสังหารราชาอมตะเก้าองค์เพื่อช่วยชีวิตบุตรชาย!
ตราสัญลักษณ์ทองคำลึกลับที่อยู่ตรงหน้าปลุกความทรงจำของเย่หวู่เชอขึ้นมาอีกครั้ง
ไม่นานนัก เย่หวู่เชอก็สงบลงในที่สุด
ตอนนี้เขารู้แล้วว่าตราสัญลักษณ์ทองคำลึกลับนี้เกี่ยวข้องกับบิดาของเขาอย่างแน่นอน บางทีมันอาจเป็นสัญลักษณ์ของตัวตนของเขา หรือบางทีมันอาจมีความหมายอื่นซ่อนเร้นหรือเบาะแสบางอย่างที่อาจนำทางเขาได้
มิฉะนั้น เงาของบิดาของเขาคงไม่ถูกสลักไว้ และลุงฟู่คงไม่ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของเขา
ความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาในเย่หวู่เชอ เขาจึงค่อยๆ พลิกตราสัญลักษณ์ทองคำด้วยมือซ้าย
เนื่องจากด้านหนึ่งสลักภาพเงาของบิดา บางทีอีกด้านหนึ่งอาจมีสิ่งอื่นสลักอยู่ด้วย?
หลังจากพลิกเหรียญ เย่หวู่เชอก็เห็นทันทีว่าอีกด้านหนึ่งก็มีสิ่งสลักอยู่เช่นกัน!
แต่คิ้วของเขาขมวดเข้าหากันทันที!
เพราะเขาจำสิ่งที่สลักอยู่บนอีกด้านของเหรียญไม่ได้!
เส้นสายที่ไขว้กันอย่างอลหม่าน ดูเหมือนไร้รูปแบบใดๆ ในตอนแรก พวกมันดูเหมือนภูเขาที่ทอดยาวสุดลูกหูลูกตา แต่เมื่อมองดูอีกครั้ง พวกมันกลับดูไร้ความหมายสิ้นเชิง เป็นเพียงลายเส้นขยุกขยิกที่ปะปนกัน กล่าว
โดยสรุปคือ เส้นเหล่านี้หมุนวนไปมา เต็มไปด้วยความเก่าแก่และความลึกลับ!
“นี่คืออะไรกันแน่? มันหมายถึงอะไร?”
เย่หวู่เชอเข้าใจว่าเส้นสายที่ดูอลหม่านเหล่านี้ต้องมีความหมายของมันเอง บางทีนี่อาจเป็นปริศนาเบื้องหลังเบาะแสแรกของลุงฟู่
แต่ในขณะนั้น เสียงหนึ่งที่เต็มไปด้วยความตกใจ ความโกรธ และความวิตกกังวลก็ดังขึ้นในใจของเย่หวู่เชอ—นั่นคือผู้อาวุโสปา!
“หนุ่มน้อย! เกิดอะไรขึ้นเนี่ย? จิตสำนึกดั้งเดิมของข้าถูกปิดกั้น!”
เสียงของผู้อาวุโสปาดังขึ้นอย่างกะทันหัน น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจและความตกตะลึง
เพราะเพียงสามชั่วโมงที่แล้ว ทันทีที่เย่หวู่เชอก้าวเข้าสู่ประตูแดนชางหลาน จิตสำนึกที่เดิมทีครอบคลุมทุกสิ่งของเขากลับถูกปิดกั้นด้วยพลังลึกลับและน่าสะพรึงกลัวอย่างที่สุด!
ทำให้เขาสูญเสียการรับรู้โลกภายนอกและตัวตนของเย่หวู่เชอ ราวกับหนอนไหมที่ติดอยู่ในรังไหม!
หลังจากที่โล่สลายไป ผู้อาวุโสปาจึงได้สติสัมปชัญญะทั้งหมดกลับคืนมา
แน่นอนว่าผู้อาวุโสปารู้สึกตกใจและโกรธอย่างมาก เพราะเขาสัมผัสได้ว่าแม้พลังที่ปกคลุมจิตสำนึกของเขาจะไม่ยิ่งใหญ่และน่าสะพรึงกลัวเท่าสองสิ่งที่ยิ่งใหญ่ในจิตใจของเย่หวู่เชอ แต่มันก็ยังเกินกว่าที่เขาจะเข้าใจและเปรียบเทียบได้!
พลังนั้นก็มีพลังทำลายล้างได้อย่างง่ายดายและง่ายดาย!
ทำให้ผู้อาวุโสปาตระหนักถึงความลึกลับของเย่หวู่เชออีกครั้ง!
เหตุการณ์ประหลาดๆ ที่เขาไม่สามารถเข้าใจได้เกิดขึ้นกับเย่หวู่เชอครั้งแล้วครั้งเล่า และแม้ว่าผู้อาวุโสปาจะเป็นบุคคลที่มีอายุมากและทรงพลัง แต่ตอนนี้เขากลับรู้สึกถึงความเคารพอย่างไม่รู้สึกตัวต่อเย่หวู่เชอ ซึ่งเป็นความเคารพที่เขาเองอาจไม่เคยตระหนักถึงก็ได้!
“หา?”
ขณะที่ผู้อาวุโสปากำลังจะซักถามเย่หวู่เชอต่อเกี่ยวกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น เสียงของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน ราวกับสังเกตเห็นเส้นประหลาดบนเหรียญทองคำในมือของเย่หวู่เชอ
“เส้นพวกนี้ เส้นทางนี้…”
เสียงของผู้อาวุโสปาที่เต็มไปด้วยความตกใจและความสงสัย ดังก้องอยู่ในใจของเย่หวู่เชอ ทำให้สายตาของเย่หวู่เชอเฉียบคมขึ้นทันที ประกายแสงวาบวาบขึ้นภายใน เขาถามอย่างรวดเร็วว่า “ผู้อาวุโสปา ท่านจำเส้นประหลาดพวกนี้ได้ไหม?”
“อย่าส่งเสียงออกมา ข้าขอตรวจดูหน่อย!”
ผู้อาวุโสปากล่าว เย่หวู่เชอเงียบไปทันที แต่หัวใจของเขาเต้นแรง เพราะดูจากปฏิกิริยาของผู้อาวุโสปาแล้ว เขาจำเส้นประหลาดพวกนี้ได้อย่างชัดเจน
“มันไม่ควรเป็นแบบนี้… มันดูเหมือน… แต่มันดูไม่เหมือน… แปลก…”
เสียงพึมพำของผู้อาวุโสปายังคงก้องอยู่ในใจ เต็มไปด้วยความประหลาดใจและความสงสัย ดูเหมือนจะขัดแย้งกันอย่างรุนแรง และยิ่งตกใจมากขึ้นไปอีก
ผ่านไปครึ่งชั่วโมงเต็ม เสียงพึมพำของผู้เฒ่าปาก็ค่อยๆ หายไป
ในช่วงเวลานั้น แม้เย่หวู่เชอจะเต็มไปด้วยความวิตกกังวลและความปรารถนา แต่เขาก็ยังคงรอคอยอย่างอดทน
ท้ายที่สุดแล้ว ตราสัญลักษณ์ทองคำลึกลับนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งยวด เป็นเบาะแสแรกที่ลุงฟูทิ้งไว้ให้เขา และเขาไม่อาจปล่อยปละละเลยได้
“เฒ่าปา เป็นยังไงบ้าง? อักษรประหลาดพวกนี้คืออะไรกันแน่?”
หลังจากที่เสียงพึมพำของผู้เฒ่าปาหยุดลงโดยสมบูรณ์ เย่หวู่เชอจึงเอ่ยขึ้นอย่างช้าๆ
“อักษรอะไรเนี่ย! นี่มันอักษรโบราณมาก! ย้อนเวลากลับไปได้หลายยุคสมัย แม้แต่สูญหายไปแล้ว บนท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาวในปัจจุบัน แทบไม่มีนักบำเพ็ญตนใดจำอักษรนี้ได้!”
เสียงของผู้เฒ่าปาดังขึ้นอย่างช้าๆ ได้ยินเสียงตกใจลึกๆ ที่ยังดังอยู่ในน้ำเสียงของเขาอย่างชัดเจน!
“อะไรนะ? นี่คืออักษร? อักษรแบบนี้ยังมีอยู่ในโลกนี้อีกเหรอ?”
สายตาของเย่หวู่เชอเฉียบคมขึ้นทันที จิตใจของเขามึนงง!
ในความคิดเดิมของเขา บรรทัดแปลกๆ เหล่านี้อาจเป็นอักษรรูนลึกลับ แต่เขาไม่เคยคาดคิดว่ามันจะเป็นอักษรโบราณ!
“งั้นเฒ่าปา ท่านจำอักษรโบราณเหล่านี้ได้ไหม พวกมันเขียนว่าอะไร ท่านแปลได้ไหม”
ในเมื่อเฒ่าปาจำได้ว่าเป็นอักษรโบราณ นั่นหมายความว่าท่านก็จำได้เช่นกันหรือ? ถ้าเขาแปลได้ บางทีเขาอาจจะเข้าใจเบาะแสแรกที่ลุงฟูทิ้งไว้ให้ เย่
หวู่เชอเต็มไปด้วยความหวัง แต่แล้วเสียงของผู้อาวุโสปาก็ดังขึ้น
“ข้าแปลไม่ได้ ข้าแค่ลองสัมผัสอักษรโบราณนี้เล็กน้อยเพราะความอยากรู้ ไม่ได้ศึกษาอย่างละเอียด”
คำตอบของผู้อาวุโสปาทำให้หัวใจของเย่หวู่เชอตกตะลึงทันที
ทว่าผู้อาวุโสปากลับเอ่ยขึ้นอีกครั้ง “ถึงแม้ข้าจะถอดรหัสอักษรโบราณนี้ไม่ได้ แต่ถ้าข้าจำไม่ผิด อักษรโบราณบนเหรียญทองคำนี้วาด…แผนที่!”
“แผนที่เหรอ?”
หัวใจของเย่หวู่เชอเต้นแรง เขาก้มหน้าลงมองเหรียญทองคำในมืออีกครั้ง ดวงตาเป็นประกายวาววับขณะจ้องมองเส้นสายที่สับสน สลับไปมา และแปลกประหลาด
“ถึงแม้ข้าจะไม่แน่ใจนัก แต่ข้ามั่นใจประมาณ 70-80% อักษรโบราณนี้พิเศษยิ่งนัก การจัดเรียงต้องสื่อถึงแผนที่”
ผู้อาวุโสปากล่าวอย่างมั่นใจ
จิตใจของเย่หวู่เชอกำลังปั่นป่วน ลุงฟู่ได้ทิ้งเหรียญทองคำลึกลับนี้ไว้ให้เขา ด้านหนึ่งเป็นรูปหลังบิดา อีกด้านเป็นรูปแผนที่
บางทีนี่อาจหมายความว่าหากเขาสามารถทำตามคำแนะนำในแผนที่ได้ เขาอาจพบข้อมูลเกี่ยวกับบิดา หรือแม้กระทั่งไขปริศนาต้นกำเนิดของเขาได้!
อย่างไรก็ตาม วิธีที่ลุงฟู่บอกเล่าเรื่องราวทั้งหมดนี้อย่างคลุมเครือเช่นนี้ ขณะเดียวกันก็ปกปิดเหตุผลบางอย่างไว้อย่างไม่ต้องสงสัย กลับเพิ่มความยากในการค้นหาของเย่หวู่เชออย่างมาก!
เย่หวู่เชอกำเหรียญทองคำไว้แน่นพลางถอนหายใจเบาๆ “ถึงจะรู้ว่ามันคือแผนที่ก็เถอะ ถ้าแปลไม่ได้ ไม่เข้าใจแก่นแท้ของมัน ก็เดินตามแผนที่ไปไม่ได้ แล้วมันต่างอะไรกับเส้นแปลกๆ พวกนี้”
เรื่องนี้ทำให้เย่หวู่เชอรู้สึกกังวล เพราะมันไม่ใช่สิ่งที่จะแก้ไขได้ง่ายๆ ด้วยการฝึกฝน ต่อให้แข็งแกร่งขึ้นสิบหรือร้อยเท่า เขาก็คงไม่รู้จักอักษรโบราณนั่น
“ฮึ่ม!”
ทันใดนั้น ผู้อาวุโสปาก็พ่นลมออกมาอย่างหยิ่งยโสและพึงพอใจในตัวเอง
“โธ่เอ๊ย ถึงแม้ข้าจะไม่ได้ศึกษาอักษรโบราณนี้อย่างละเอียดถี่ถ้วน แต่ข้าก็ไม่ได้บอกว่าข้าไร้พลังต่อต้านมัน!” เมื่อ
ได้ยินเช่นนี้ สีหน้าของเย่หวู่เชอก็สดใสขึ้นทันที!