by 
ในระยะไกล เย่หวู่เชอยืนตระหง่าน ร่างกายของเขาลุกโชนไปด้วยแสงดาว ขณะที่เขาแลกหมัดกับปรมาจารย์โลหิต เขาไม่ถอยแม้แต่ก้าวเดียว พลังของเขาไม่มีใครเทียบได้!
ทันใดนั้น
ดวงตาของเย่หวู่เชอก็วาบขึ้น เขามองลงไป เห็นแม่น้ำหวันสุ่ยหลานเดือดพล่านและพุ่งพล่าน ร่างหนึ่งห่อหุ้มด้วยรัศมีอันน่าสะพรึงกลัวที่สั่นสะเทือนทั้งฟ้าดินพุ่งทะยานออกมา ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากหลี่เทียนเต้าจู่!
“ตายซะ! ดาบทะยานข้ามเก้ามณฑล!”
ผมขาวราวหิมะของหลี่เทียนเต้าจู่ร่ายรำอย่างบ้าคลั่ง เจตนาสังหารอันไร้ที่สิ้นสุดพลุ่งพล่าน ความโกรธเกรี้ยวปั่นป่วนไปทั่วโลก เขาสร้างดาบด้วยมือขวาและเล็งตรงไปที่เย่หวู่เชอ!
ทันใดนั้น ลำแสงสีดำสนิทก็ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า แปรเปลี่ยนเป็นสายธารดาบสีดำสนิทไร้ขอบเขต เจตนาแห่งดาบอันเปี่ยมล้นด้วยอำนาจและการทำลายล้างพุ่งทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าดุจคลื่นที่โหมกระหน่ำ แต่ละคลื่นสูงกว่าคลื่นสุดท้าย ห่อหุ้มด้วยพลังแห่งสวรรค์และปฐพี กวาดล้างความว่างเปล่าทั้งหมดราวกับไร้ขอบเขต!
พลังเวทมนตร์ของดาบ… ดาบทะยานเหนือเก้ามณฑล!
ดาบที่อาจารย์หลี่เทียนเต้าปลดปล่อยออกมาในขณะนี้คือดาบเล่มเดียวกับที่อาจารย์หนุ่มปาเจี้ยนเคยใช้ แต่พลังของมันกลับยิ่งใหญ่อย่างน่าสะพรึงกลัว!
“พลังเหนือธรรมชาติของดาบเต๋า? ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็รับดาบของข้าไป!”
เย่หวู่เชอเต็มไปด้วยความตื่นเต้น ดวงตาของเขาเปล่งประกายด้วยความยิ่งใหญ่ เขาสร้างดาบด้วยนิ้ว แต่จิตใจของเขาแล่นผ่านเนื้อหาในวิชาดาบโบราณที่คลุมเครือและไร้ชื่อ ในชั่วพริบตา ร่างของเขากลายเป็นวิญญาณ เข้าสู่ดินแดนลึกลับและลึกซึ้งอย่างยิ่ง ดุจดวงดาวมหึมาแห่งการดับสูญ ยืนตระหง่านอยู่บนท้องฟ้าอันเป็นนิรันดร์ โดดเดี่ยวและไร้ผู้คน!
พลังยุทธศักดิ์สิทธิ์แห่งเต๋าระเบิดออกอย่างเต็มกำลัง ดวงตาของเย่หวู่เชอปิดลงเล็กน้อย ก่อนจะเบิกกว้างขึ้นอย่างกะทันหัน แสงกระบี่สูงเสียดฟ้าพุ่งออกมาจากดวงตาของเขา ดุจดังไร้เทียมทาน ทรงพลัง เฉียบคม และหาที่เปรียบมิได้!
แต่น่าแปลกที่เมื่อเย่หวู่เชอชี้ดาบ แสงกระบี่ก็หวีดหวิว และความว่างเปล่ากลับกลายเป็นม้วนคัมภีร์ทองคำอันงดงามหาที่เปรียบมิได้!
ม้วนคัมภีร์ทองคำค่อยๆ คลี่ออก แผ่ขยายไปทั่วสวรรค์และปฐพี ราวกับสลักจากทองคำอย่างประณีต แม้ดูว่างเปล่า แต่มันกลับงดงามตระการตา ราวกับโอบล้อมผืนแผ่นดินอันกว้างใหญ่!
ม้วนคัมภีร์ทองคำถูกกดลง กลืนกินดาบหลิงจิ่วโจวของหลี่เทียนเต้าจู่จนหมดสิ้น ทันใดนั้น ฉากอัศจรรย์ก็ปรากฏขึ้น!
แม่น้ำกระบี่สีดำสนิทที่ถูกกลืนกิน กลายเป็นทิวทัศน์ภายในม้วนคัมภีร์ทองคำ สายน้ำสีดำทอดยาวปรากฏขึ้นที่มุมหนึ่ง ราวกับถูกวาดโดยสิ่งมีชีวิต พลังอันมหาศาลของมันถูกลบล้างในทันที!
จิตใจของหลี่เทียนเต้าจู่พลุ่งพล่าน ไม่อาจเข้าใจสิ่งที่เห็น!
นี่มันวิชากระบี่แบบไหนกัน? มัน
ไม่เคยได้ยินมาก่อน!
แต่ม้วนคัมภีร์ทองคำกลับถูกกดลงอีกครั้ง พลังแห่งสวรรค์และปฐพีพลุ่งพล่าน ห่อหุ้มหลี่เทียนเต้าจู่ในทันที ประกายแสงดาบนับพันส่องประกายราวกับคุกคามที่จะกลืนกินเขาและเปลี่ยนเขาให้กลายเป็นภาพวาด!
ความรู้สึกอันตรายถึงชีวิตปะทุขึ้นในใจของหลี่เทียนเต้าจู่ เขาระเบิดพลังแสงสีซีดจ้าออกมาเผชิญหน้ากับม้วนคัมภีร์ทองคำ!
ตุบ!
ในจังหวะสำคัญ จ้าวหลี่เทียนเต้าคำรามและในที่สุดก็หลุดออกมา แต่เลือดกลับไหลออกมาจากมุมปาก เขาถอยหนีอย่างบ้าคลั่ง พุ่งเข้าใส่ป่าดึกดำบรรพ์ในระยะไกล!
เย่หวู่เชอยืนอยู่ในความว่างเปล่า จ้องมองม้วนคัมภีร์ทองคำที่แผ่กว้างไปบนท้องฟ้า ดวงตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ แม้แต่ตัวเขาเองก็ยังตกตะลึงกับพลังของม้วนคัมภีร์ทองคำนี้!
ม้วนคัมภีร์ทองคำแผ่กระจายไปทั่วความว่างเปล่า แสงดาบพุ่งพล่าน งดงามและน่าเกรงขาม!
“วิชาดาบไร้นามที่ผู้อาวุโสชูถ่ายทอดให้ข้ามีต้นกำเนิดมาจากสิ่งใดกัน! พลังนี้… เหนือจินตนาการ!”
เย่หวู่เชอกระซิบด้วยความตกใจสุดขีด แต่ดวงตาของเขากลับเป็นประกาย!
เขาปลดปล่อยวิชาดาบไร้นามที่ชายสายฟ้าสีทองมอบให้เขาก่อนจากไป ม้วน
คัมภีร์ทองคำนี้เป็นกระบวนท่าในวิชาดาบไร้นาม ชื่อว่า… “ขอบฟ้ากว้างใหญ่แห่งขุนเขาและ
สายน้ำงดงามดุจภาพวาด!”
“ขอบฟ้ากว้างใหญ่แห่งขุนเขาและสายน้ำงดงามดุจภาพวาด!” สมกับชื่อของมัน เมื่อวิชาดาบนี้ถูกปลดปล่อยออกมา แสงดาบนับไม่ถ้วนก็รวมตัวเป็นม้วนคัมภีร์ทองคำอันวิจิตรงดงาม ลึกลับและน่าพิศวงราวกับครอบคลุมภูมิประเทศทั้งหมดที่ถูกบรรจุอยู่ภายใน!
ทันทีที่วิชาดาบนี้ถูกปลดปล่อยออกมา ก็เพียงพอที่จะสร้างความตื่นตะลึงให้กับโลก ด้วยพลังอันมหาศาล!
แม้เย่หวู่เชอจะมีระดับการฝึกฝนในปัจจุบัน แต่เขาก็ยังไม่สามารถแสดงได้หลายครั้ง จำไว้ว่า “ขอบฟ้ากว้างใหญ่แห่งขุนเขาและสายน้ำงดงามดุจภาพวาด” เป็นเพียงกระบวนท่าพื้นฐานและเข้าใจง่ายที่สุดในวิชาดาบไร้นาม เย่
หวู่เชอก็ตระหนักได้ทันทีว่าแม้วิชาดาบที่ผู้อาวุโสชูทิ้งไว้จะไร้ชื่อ แต่ความหมายอันเก่าแก่และลึกซึ้งของมันต้องเหนือกว่าวิชาอื่นๆ ในจักรวาลอย่างแน่นอน มันไม่ใช่วิชาที่ไม่รู้จักอย่างแน่นอน!
อย่างน้อยในสัญชาตญาณของเย่หวู่เชอ นี่คือวิชากระบี่อันน่าสะพรึงกลัวที่เหนือกว่าพลังศักดิ์สิทธิ์สามประการ ได้แก่ ยุทธการมังกรนิรันดร์ ยุทธการสิบหงส์นิพพาน และยุทธการกระเรียนคำรามสู่เก้าสวรรค์อย่างสิ้นเชิง บางทีมีเพียงวิชาจักรพรรดิปีศาจสิบประการเท่านั้นที่จะเทียบเคียงได้
“วิชากระบี่ไร้นามที่ผู้อาวุโสชูมอบให้ข้า เป็นของขวัญจากสวรรค์อย่างแท้จริง!”
ดวงตาของเย่หวู่เชอเป็นประกาย หัวใจเต้นแรง เขาเพิ่งเริ่มเรียนรู้วิชากระบี่ไร้นาม แต่พลังของมันเหนือจินตนาการ!
เหนือความว่างเปล่า จิตใจของเย่หวู่เชอปั่นป่วน แต่ในขณะนั้น สวรรค์และปฐพีสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัว ทุกคนหวาดกลัว หัวใจและวิญญาณคำราม แม้แต่หัวใจและตับก็แตกสลาย!
นี่เป็นครั้งที่สองที่เย่หวู่เชอเอาชนะราชามนุษย์ผู้ทรงพลังทั้งสอง!
หากครั้งแรกเป็นเพียงโชคช่วย สองครั้งที่ต่อเนื่องกันนี้พิสูจน์ให้เห็นถึงพลังอันน่าสะพรึงกลัวของเย่หวู่เชอ ไม่มีใครเทียบได้ในฉางหลาน!
“น่าสะพรึงกลัวเกินไป! นี่คือพลังต่อสู้ในตำนานของอาณาจักรราชันย์มนุษย์งั้นหรือ? มัน… สุดจะพรรณนา!”
“มด! ภายใต้พลังศักดิ์สิทธิ์อันมหาศาลเช่นนี้ พวกเราล้วนเป็นเพียงมด!”
“ราชามนุษย์ผู้ยืนหยัดอยู่บนจุดสูงสุดของอาณาจักรชางหลานตลอดประวัติศาสตร์ เรามีสิทธิ์เป็นพยานในเรื่องนี้ มันคือพรหรือคำสาป?”
“คัมภีร์ทองคำนั่นเป็นความลับวิเศษอะไรกัน? มันถูกแปลงร่างด้วยแสงดาบนับไม่ถ้วน ดูเหมือนจะสามารถครอบครองโลกทั้งใบและกักขังไว้ในคัมภีร์ได้ วิธีการนี้ไม่เคยได้ยินมาก่อน แทบจะไม่เคยเห็นในสมัยโบราณและปัจจุบัน!” “
ใช่! เย่หวู่เชอ… น่าทึ่งมาก!”
…
ทั่วทั้งจักรวาล เสียงกระซิบและอุทาน เสียงของพวกเขาสั่นสะท้านด้วยความกลัว รู้สึกถึงความไร้ค่าของตนเอง ราวกับเป็นมนุษย์ธรรมดาที่ได้เห็นพลังศักดิ์สิทธิ์
โดยเฉพาะการฟาดฟันดาบของเย่หวู่เชอเมื่อครู่นี้ ม้วนคัมภีร์ทองคำที่ปรากฏขึ้นอย่างไม่รู้ที่มา ประกายแสงดาบนับไม่ถ้วนส่องประกายงดงามและน่าเกรงขาม การโจมตีที่ไร้เทียมทานอย่างแท้จริง เพียงพอที่จะทำให้ดวงวิญญาณของเทพเจ้าตกตะลึงและตรึงใจ!
เทพหลี่เทียนเต้าต่อสู้สุดกำลัง ในที่สุดก็หลุดพ้น แต่กลับกระเด็นกระดอน เลือดไหลซึมออกมาจากมุมปาก เห็นได้ชัดว่าบาดเจ็บ!
ผู้อาวุโสเสว่ถัวรับรู้เรื่องราวทั้งหมดนี้จากระยะไกล ความดูถูกเหยียดหยามเย่หวู่เชอหายไปอย่างสิ้นเชิง ถูกแทนที่ด้วยความเคร่งขรึมและความกลัว
“เย่หวู่เชอ… เด็กคนนี้เป็นใครกัน? เป็นไปไม่ได้ที่อาณาจักรชางหลานจะสร้างบุคคลผู้ชาญฉลาดและมีความสามารถเช่นนี้ขึ้นมาได้ตลอดประวัติศาสตร์! เขามาจากไหนกัน?”
ผู้อาวุโสเสว่ถัวคำรามอยู่ในใจ เขาตกตะลึงอย่างยิ่งกับความแข็งแกร่งที่เย่หวู่เชอแสดงออกมาอย่างกะทันหัน และความอิจฉาริษยาอย่างบ้าคลั่งก็ก่อตัวขึ้นในใจ!