หยานไป่เถาผู้กำลังจะออกไปหยุดชะงัก สีหน้าของเขาเจือไปด้วยความประหลาดใจขณะ
มองไปยังด้านนอกของเมืองปิงหลิว ร่างของหยานไป่เกอฉายวาบ พุ่งตรงไปยังคฤหาสน์ของเจ้าเมือง!
ทันทีที่นางมาถึงคฤหาสน์ของเจ้าเมือง เธอก็เห็นเขตต้องห้ามโลหิตศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งเคยปกป้องเมืองปิงหลิวมาก่อน ปรากฏออกมาอย่างฉับพลัน กำแพงแสงขนาดใหญ่และหนักหน่วงสั่นไหวและริบหรี่ ราวกับจะแตกสลายได้ทุกเมื่อ!
ฉากนี้ทำให้หยานไป่เกอตกตะลึงในทันที
! “เป็นไปได้อย่างไร? นี่คือเขตต้องห้ามโลหิตศักดิ์สิทธิ์ที่บรรพบุรุษของเรามอบให้หญิงสาว! ว่ากันว่ามันสามารถต้านทานพลังของปรมาจารย์สามวิบัติได้ ใครกันจะทำลายมันได้? คนผู้นี้คือใคร?”
บนยอดคฤหาสน์ของเจ้าเมือง หยานชิงหวู่ ผ้าคลุมสีแดงฉานของเธอปลิวไสว เงยหน้าขึ้นมองอย่างกะทันหัน นางก็ตกใจเช่นกัน ดวงตาสีแดงฉานของนางสั่นไหว ทันใดนั้นนางก็ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า!
เพียงไม่กี่อึดใจ กองกำลังทั้งหมดของตระกูลหยานในเมืองปิงหลิวก็ระดมพล พุ่งตรงไปยังต้นตอของเสียงคำราม!
“เจ้าเป็นใคร?”
“ตามหาความตาย!”
“ฝ่าเขตต้องห้ามโลหิตศักดิ์สิทธิ์ของข้า! นี่มันอาชญากรรมที่มีโทษถึงตาย และเจ้าจะถูกถลกหนังและฉีกเป็นชิ้นๆ!” เหล่าองครักษ์โลหิตตระกูลหยาน
หลายร้อยคน
ด้วยความเร็วสูงสุด ไปถึงต้นตอของเสียงคำราม
ชั่วพริบตาต่อมา พวกเขาก็เห็นเรือรบสีเงินรูปทรงนกอินทรีอันสง่างาม ประจำอาณาเขต ลอยนิ่งอยู่อย่างเงียบเชียบบนท้องฟ้าเหนือเมืองหลักปิงหลิว บนยอดนั้นมีร่างสูงใหญ่ยืนอยู่ เสื้อคลุมสีดำของเขาปลิวไสวไปตามสายลม!
เขตต้องห้ามโลหิตศักดิ์สิทธิ์ดูเหมือนจะเพิ่งถูกโจมตีโดยกองกำลังอันทรงพลัง ม่านแสงสีแดงเข้มสั่นไหวและสั่นไหว พลังอันน่าสะพรึงกลัวพลุ่งพล่าน!
เย่หวู่เชอยืนนิ่งเงียบอยู่บนยอดนกอินทรีสีเงิน ดวงตาคมกริบดุจน้ำแข็งจ้องมองลอดผ่านเสื้อคลุมสีดำไปทั่วเมืองหลักปิงหลิว เขาเห็นองครักษ์โลหิตตระกูลหยานพุ่งตรงมาทางเขา พลังสีดำอันเข้มข้นของพวกเขาเต้นระบำอย่างบ้าคลั่ง!
ทันใดนั้น สายตาของเย่หวู่เชอก็วาบขึ้น เขาสัมผัสได้ถึงพลังที่แผ่ขยายไปไกลเกินกว่าที่ศิษย์ตระกูลหยานทุกคนจะเอื้อมถึง มันคือพลังของจ้าวแห่งภัยพิบัติขั้นที่สอง!
ร่างในเสื้อคลุมสีแดงเลือดพุ่งวาบขึ้นสูงตระหง่านเหนือท้องฟ้าของเมือง หันหน้าเข้าหาเย่หวู่เชอจากระยะไกล!
องครักษ์โลหิตตระกูลหยานห้าร้อยคนปรากฏตัวขึ้นเบื้องล่าง พร้อมกับหยานไป่เกอและหยานไป่เถา ทุกสายตาจับจ้องไปที่ร่างในเสื้อคลุมสีดำที่เกาะอยู่บนยอดนกอินทรีสีเงิน
“องครักษ์โลหิต ฟัง! จับและสังหารชายผู้นี้!”
รู้สึกถึงพลังอันทรงพลังที่แผ่ออกมาจากหญิงสาวเบื้องบน หยานไป่เกอระงับความตกใจและพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม ทันใดนั้น องครักษ์โลหิตตระกูลหยานห้าร้อยคนก็ถูกระดมพล ร่างของพวกเขาพลุ่งพล่านไปด้วยแสงสีแดงฉาน แต่ละคนผ่านพ้นเขตหวงห้ามโลหิตศักดิ์สิทธิ์ ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าและพุ่งตรงมายังเย่หวู่เชอ! รัศมีห้า
ร้อยดวงแห่งดวงวิญญาณสวรรค์อันสมบูรณ์แบบระเบิดขึ้นพร้อมกัน ทำลายล้างความว่างเปล่า เสียงนั้นน่าสะพรึงกลัวราวกับจะพลิกผันสวรรค์ทั้งมวล!
ทว่า เย่หวู่เชอผู้อยู่บนยอดอินทรีเงินกลับไม่แม้แต่จะเหลือบมององครักษ์โลหิตตระกูลหยานห้าร้อยคนที่พุ่งตรงเข้ามาหาเขา ดวงตาที่เปล่งประกายของเขาปกคลุมไปด้วยเสื้อคลุม ยังคงจ้องมองร่างที่ปกคลุมไปด้วยโลหิตในเขตหวงห้ามโลหิตศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ฝั่งตรงข้าม สายตาเย็นชาและเยือกเย็น ชั่ว
ขณะต่อมา เลือดและเนื้อหนังหลั่งไหลลงมาจากหน้าผากของเย่หวู่เชอ ดวงตาอมตะแห่งการทำลายล้างของเขาก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง ส่องสว่างไปทั่วสวรรค์และโลก!
ทันใดนั้น เสื้อคลุมโลหิตที่ส่องสว่างด้วยดวงตาอมตะแห่งการทำลายล้างก็โปร่งใสหมดจด เย่หวู่เชอมองเห็นร่างภายในได้อย่างชัดเจนในทันที
เย่หวู่เชอหรี่ตาลงเมื่อเห็นใบหน้าอันน่าสะพรึงกลัว!
มันไร้ผิวหนัง เปื้อนเลือด เป็นเพียงก้อนเนื้อเน่าเปื่อย ใบหน้าทั้งหมดหายไป เหลือเพียงดวงตาคู่หนึ่งที่ยังคงเหมือนรูเลือดสองรู น่าหลงใหลอย่างน่าหลงใหล
เมื่อเห็นดวงตาสีแดงฉานดุจน้ำแข็งคู่นั้น ริมฝีปากของเย่หวู่เชอก็โค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มเย็นชาเช่นกัน
หลังจากเห็นด้วยตาตนเอง เย่หวู่เชอก็เข้าใจในที่สุดว่าเหยียนชิงหวู่ไม่ได้ตายจริง!
แต่เช่นเดียวกับจวินซานเล่อในพิธียิ่งใหญ่ของจักรพรรดิ นางมิได้เป็นทั้งมนุษย์และวิญญาณ ต้องจ่ายราคาอันหนักอึ้ง
อย่างไรก็ตาม เมื่อจวินซานเล่อไม่อยู่แล้ว นั่นหมายความว่าเขาตายแล้ว ไม่อาจฟื้นคืนชีพได้
ขณะเดียวกัน หยานชิงหวู่จ้องมองร่างที่สวมเสื้อคลุมสีดำตรงข้าม แววตาแดงก่ำของความสงสัยฉายชัด เธอมองไม่เห็นใบหน้าของพวกเขา แต่ความรู้สึกกังวลใจกลับบอกเธอว่าเธอน่าจะรู้จักพวกเขา!
“ไม่ว่าเจ้าจะเป็นใคร เจ้าต้องตาย!”
ดวงตาของหยานชิงหวู่จ้องมองอย่างดุเดือด จิตสังหารของเธอพลุ่งพล่าน!
หลังจากบรรลุถึงขั้นกลางของจ้าวแห่งสัจธรรมแห่งภัยพิบัติครั้งที่สอง หยานชิงหวู่ก็ตระหนักถึงพลังของตนเอง พลังที่เธอไม่เคยสัมผัสมาก่อน ทำให้เธอเต็มไปด้วยความมั่นใจอย่างเต็มเปี่ยม ตราบใดที่นางไม่ใช่ผู้ทำลายเต๋าสวรรค์ นางก็มีความสามารถเหนือสิ่งอื่นใดที่จะครอบครองสิบอาณาจักรใหญ่!
ในชั่วพริบตาต่อมา เสียงเย็นชาของนางก็ดังก้องไปทั่วห้วงอวกาศ!
“ผู้ที่ร่างกายถูกทำลายจนแหลกสลายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย สามารถฟื้นคืนชีพได้ ตระกูลหยานโลหิตศักดิ์สิทธิ์นั้นมีความสามารถอย่างยิ่ง พวกเขาเป็นตะขาบที่ยังมีชีวิตอยู่แม้ตายไปแล้ว” “
แต่ดูจากรูปร่างของเจ้าแล้ว ครึ่งมนุษย์ครึ่งผี เจ้านี่น่าเกลียดยิ่งกว่าจวินซานเล่ยเสียอีก!”
ทันทีที่คำพูดนี้หลุดออกมา ร่างกายของหยานชิงหวู่ก็สั่นสะท้าน ดวงตาสีแดงก่ำของนางเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ ทันใดนั้น จิตสังหารและรัศมีสังหารก็พลุ่งพล่านออกมาอย่างไม่สิ้นสุด เสียงคำรามคำรามอย่างบ้าคลั่งก็ดังขึ้น!
“เย่หวู่เชอ!!!”
หยานชิงหวู่ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าคนตรงหน้านางคือเย่หวู่เชอ ผู้ซึ่งนางสาปแช่งนับครั้งไม่ถ้วนทุกวัน!
เย่หวู่เชอปรากฏตัวขึ้นที่นี่ มายังอาณาจักรโลหิตศักดิ์สิทธิ์ และปรากฏตัวต่อหน้านาง!
แต่ทั้งหมดนั้นไม่สำคัญอีกต่อไป ทันทีที่นางจำเย่หวู่เชอได้ เยี่ยนชิงหวู่ก็คลุ้มคลั่ง รัศมีแห่งเทพอสูรระดับกลางขั้นที่สองก็ระเบิดออก จิตสังหารและความเคียดแค้นที่สะสมอยู่ในใจก็พลุ่งพล่าน เยี่ยนชิงหวู่คำรามคำรามราวกับปีศาจ พุ่งทะยานออกมาจากเขตต้องห้ามโลหิตศักดิ์สิทธิ์และพุ่งเข้าใส่เย่หวู่เชอ!
นางตั้งใจจะสับเย่หวู่เชอเป็นชิ้นๆ บดกระดูกของเขาทีละน้อยจนเป็นเถ้าถ่าน!
ขณะเดียวกัน องครักษ์โลหิตตระกูลหยานทั้งห้าร้อยก็มาถึงเย่หวู่เชอในที่สุด!
แต่ในชั่วพริบตา เย่หวู่เชอไร้สีหน้า ยื่นมือขวาออกไปอย่างแผ่วเบา อัดอากาศตรงหน้าเขาอย่างแรง!
บูม!
เสียงคำรามดังกึกก้องไปทั่วสวรรค์ องครักษ์โลหิตตระกูลหยานทั้งห้าร้อยที่พุ่งเข้าใส่เย่หวู่เชอด้วยจิตสังหารก็ระเบิดออกมาพร้อมกับระเบิดเป็นหมอกโลหิตห้าร้อยสาย! ใน
ชั่วพริบตา ทั่วทั้งความว่างเปล่าก็โปรยปรายไปด้วยโลหิต เหล่าองครักษ์โลหิตทั้งห้าร้อยตน เหลือเพียงเศษเนื้อที่ร่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้า!
เรื่องราวนี้สร้างความสะเทือนขวัญไปทั่วเมืองหลักของปิงหลิว ขาของหยานไป่เกออ่อนแรงลงด้วยความกลัว ใบหน้าซีดเผือด ดวงตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัวไม่รู้จบ!
หยานไป่เถาก็ตกตะลึงเช่นกัน สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตกตะลึง!
องครักษ์โลหิตตระกูลหยานทั้งห้าร้อยตน! ปรมาจารย์
แห่งจิตวิญญาณสวรรค์ทั้งห้าร้อยตน!
ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียวจากเย่หวู่เชอ พวกเขาทั้งหมดแหลกสลายกลายเป็นก้อนเนื้อที่แหลกละเอียด ร่างกายของพวกเขาถูกทำลายอย่างสิ้นเชิง!
นี่มันช่างทรงพลังจนแทบหายใจไม่ออก!