ในการกลั่นและดูดซับผลึกแก่นโลหิต จำเป็นต้องรดด้วยโลหิตมนุษย์ ยิ่งโลหิตไหลออกมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งดูดซับพลังได้มากขึ้นเท่านั้น และยิ่งเพิ่มพูนพละกำลังได้มากขึ้นเท่านั้น
ด้วยเหตุนี้ หยานไป่เกอจะพลาดโอกาสทองเช่นนี้ได้อย่างไร ในเมื่อนางเคยทำเช่นนี้มาแล้วหลายครั้ง
และเมื่อเทียบกับการค้นหาชายหนุ่มและหญิงสาวที่มีคุณสมบัติเหมาะสมแล้ว การสุ่มจับมนุษย์ 110,000 คนนั้นง่ายกว่าอย่างไม่ต้องสงสัย มนุษย์ในอาณาจักรโลหิตศักดิ์สิทธิ์มีมากมายเท่ามด และมีมากเท่าที่ใครๆ ก็ต้องการ จากนั้น
หยานไป่เกอก็มองไปยังเรือรบประจำเขตที่เพิ่งลงจอด ซึ่งเป็นของหยานไป่เถา เมื่อนึกถึงคำพูดของหญิงสาว หยานไป่เกอก็เยาะเย้ยและเดินช้าๆ ไปทางนั้น
บนยอดคฤหาสน์ของเจ้าเมือง หยานชิงหวู่ยืนนิ่งอยู่ ก้อนโลหิตเหนือความว่างเปล่ายังคงหมุนวน รัศมีอันน่าสะพรึงกลัวและน่าสะพรึงกลัว ประกอบกับเสียงคร่ำครวญและคำรามอันไร้สิ้นสุด สะท้อนก้องไปทั่วบริเวณราวกับนรกเดือด!
ภายใต้เสื้อคลุมสีแดงฉาน ดวงตาของหยานชิงหวู่ราวกับกำลังจ้องมองกลุ่มเมฆโลหิตที่ไม่มีที่สิ้นสุด ทว่าภายในดวงตากลับค่อยๆ ปรากฏร่องรอยแห่งความเคียดแค้นและความบ้าคลั่งที่ฝังลึกอยู่ในจิตวิญญาณของนาง!
“เย่ หวู่เชอ! เย่ หวู่เชอ… ต้องขอบคุณเจ้า ลี่จึงสิ้นชีวิต ปู่ของข้าตกอยู่ในมือเจ้า ตัวตนที่แท้จริงของข้าถูกกำจัด แต่เจ้าไม่คาดคิดว่าข้า หยานชิงหวู่ ยังมีชีวิตอยู่! ข้าคือวิญญาณโลหิตหายากของตระกูลหยาน ครอบครองร่างโคลนเนื้อและเลือดสองร่าง แม้ว่าตัวตนที่แท้จริงของข้าจะตายไปแล้ว แต่ด้วยความช่วยเหลือจากร่างโคลนเนื้อและเลือดอีกร่าง ข้า หยานชิงหวู่ ยังมีชีวิตอยู่!”
เสียงแหบพร่าและบ้าคลั่งดังออกมาจากปากของหยานชิงหวู่ ความเกลียดชังและความเคียดแค้นในใจนางราวกับแผดเผาไปทั่วท้องฟ้า นางปรารถนาที่จะกลืนกินเย่หวู่เชอทั้งเป็นและบดขยี้เขาจนเป็นเถ้าถ่าน!
“รอก่อน! อีกไม่นานข้าจะปรากฏตัวต่อหน้าเจ้าอีกครั้ง พร้อมพลังที่จะทำให้เจ้าสิ้นหวัง! ข้าจะตอบแทนความเจ็บปวดที่เจ้าก่อให้ข้าเป็นพันเท่า! เย่หวู่เชอ! เย่หวู่เชอ! ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…”
เหยียนชิงหวู่หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง บ้าคลั่งสิ้นหวัง มีชีวิตอยู่เพียงเพื่อแก้แค้นเย่หวู่เชอ!
เดิมทีเหยียนชิงหวู่เชื่อว่าตนเองไม่สามารถทำสิ่งนี้ได้ด้วยตนเอง แต่อย่างไม่คาดคิด หลังจากเหตุการณ์อันยิ่งใหญ่ของจักรวรรดิ โอกาสอันน่าเกรงขามก็มาถึงตระกูลหยาน!
มณฑลโลหิต!
องค์กรนักฆ่าในตำนานที่ครองอำนาจในอาณาจักรชางหลานมานานนับพันปี ได้แอบตามหาบรรพบุรุษโลหิตของตระกูลหยาน หลังจากแสดงพลังอันน่าสะพรึงกลัวออกมาแล้ว พวกเขาก็มอบผลประโยชน์อันน่าสะพรึงกลัวให้แก่เขา เช่น วิธีการกลั่นวิญญาณที่ถูกอธรรม 100 ล้านดวงของเหยียนชิงหวู่ และผลึกโลหิตแก่นแท้ ซึ่งเป็นเทคนิคลับของมณฑลโลหิต!
ในที่สุด บรรพบุรุษโลหิตของตระกูลเหยียนก็ยอมรับเงื่อนไขของมณฑลโลหิตโดยไม่ลังเล
พวกเขาต้องออกตามหาเด็กชายและเด็กหญิง 300,000 คน!
ส่งผลให้สถานการณ์อันน่าเศร้าราวกับนรกได้แผ่ขยายไปทั่ว 48 มณฑลของอาณาจักรโลหิตศักดิ์สิทธิ์!
ตระกูลเหยียนแห่งอาณาจักรโลหิตศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดได้ทรยศต่อสิบจักรวรรดิอันยิ่งใหญ่และกลายเป็นข้ารับใช้ของมณฑลโลหิตศักดิ์สิทธิ์!
ด้วยที่ตั้งอันห่างไกลทางตะวันตกไกล อาณาจักรโลหิตศักดิ์สิทธิ์จึงสามารถก่ออาชญากรรมอันชั่วร้ายเหล่านี้ได้โดยไม่ถูกคนนอกจับได้!
บัดนี้ ด้วยความลับของมณฑลโลหิตศักดิ์สิทธิ์ ตระกูลโลหิตศักดิ์สิทธิ์ทั้งตระกูลจึงได้สัมผัสกับพลังที่เพิ่มพูนอย่างไม่อาจจินตนาการได้ เหยียนชิงหวู่ได้ก้าวขึ้นจากมหาเทพวิญญาณสวรรค์สู่ปรโลกผู้พินาศครั้งที่สองภายในระยะเวลาอันสั้น!
ชีวิตมนุษย์นับไม่ถ้วนถูกปล้นสะดม ดวงวิญญาณนับไม่ถ้วนถูกสังเวย ดังเช่นเมฆโลหิตไร้ขอบเขตที่มนุษย์หลายร้อยล้านคนต้องสูญสิ้น เส้นทางอันไร้ยางอายและชั่วร้ายนี้ในที่สุดก็ก่อกำเนิดเหยียนชิงหวู่ขึ้นภายในระยะเวลาอันสั้น
อย่างไรก็ตาม การฝึกฝนนั้นไม่มีทางลัด ผู้ที่แสวงหาย่อมต้องจ่ายราคาอันหนักอึ้ง!
หลังจากความบ้าคลั่ง ดวงตาของเหยียนชิงหวู่กลับเย็นชาและเฉยเมย แต่เธอก็กลับมาสงบสติอารมณ์ได้อีกครั้ง ผ่านเสื้อคลุมสีแดงเลือด เธอมองไปรอบทิศ เฝ้ามองแคว้นปิงหลิว ซึ่งเธอได้ทำลายล้างตนเองให้กลายเป็นนรก ดวงตาของเธอไม่ได้เปี่ยมไปด้วยความสงสาร หากแต่เต็มไปด้วยความรู้สึกพึงพอใจอย่างที่สุด!
ชีวิตมนุษย์มีความหมายต่อนางอย่างไร?
พวกมันมีค่าน้อยกว่ามดเสียอีก!
เพื่อเสริมกำลัง นางถึงกับฆ่ามนุษย์ทุกคนในอาณาจักรโลหิตศักดิ์สิทธิ์
เมื่อมณฑลโลหิตครองอำนาจสูงสุดในอาณาจักรชางหลาน อาณาจักรศักดินาที่ตระกูลโลหิตศักดิ์สิทธิ์ของนางจะได้รับนั้นสูงกว่าที่นางมีอยู่ที่นี่ถึงสิบเท่า ร้อยเท่า!
เสื้อคลุมสีแดงเลือดของนางพลิ้วไหว ขณะที่เหยียนชิงหวู่ ราวกับซูร่าจากนรกเดือดดาล ยืนหยัดอย่างบ้าคลั่ง
ทว่าในขณะนั้น นอกเมืองปิงหลิว ห่างจากความว่างเปล่าเพียงไม่กี่ไมล์ เหล่าองครักษ์โลหิตตระกูลหยาน ที่เพิ่งออกเดินทางตามคำสั่งของเหยียนไป๋เก่อ ให้จับกุมมนุษย์ 110,000 คน กลับยืนนิ่งราวกับรูปปั้นใต้ท้องฟ้า! องครักษ์โลหิตตระกูล
หยานกว่าร้อยคน แต่ละคนล้วนเป็นผู้ฝึกฝนจิตวิญญาณสวรรค์ผู้สมบูรณ์แบบ ยืนนิ่งไม่สะทกสะท้าน ไม่สามารถต้านทานได้ พวกเขาคุกเข่าลงในความว่างเปล่า ร่างกายของพวกเขาถูกตรึงไว้อย่างแข็งทื่อ
ความกลัวและความสิ้นหวังอันไร้ขอบเขตฉายชัดในแววตาขององครักษ์โลหิตตระกูลหยานนับร้อย การเป็นองครักษ์โลหิตนั้น พวกเขาเป็นผู้ฝึกฝนที่แน่วแน่ ปราศจากความกลัวต่อชีวิตและความตาย ยอมทำตามคำสั่งเท่านั้น ทว่า ณ เวลานี้ พวกเขากลับหวาดกลัว ความตายไม่เคยเจ็บปวด แต่การเผชิญหน้ากับความตายอย่างสง่างามไม่ใช่สิ่งที่ทุกคนจะทำได้
และในขณะนั้น เหนือศีรษะขององครักษ์โลหิตตระกูลหยาน นกอินทรีสีเงินอันสง่างามกำลังพุ่งทะยานผ่านความว่างเปล่า ลากเรือรบประจำเขตสองลำมาติดๆ เหนือนกอินทรีสีเงินนั้น ร่างสูงใหญ่ในชุดคลุมสีดำยืนนิ่ง แผ่รัศมีแห่งความเป็นอมตะและเจตนาสังหารอันน่าสะพรึงกลัวแผ่คลุมไปทั่วสวรรค์และโลก
นกอินทรีสีเงินทะยานผ่านความว่างเปล่า บินผ่านเหนือศีรษะขององครักษ์โลหิตตระกูลหยานนับร้อยโดยไร้วี่แววว่าจะหยุด!
สายลมโหยหวนพัดผ่านความมืดมิด กวาดล้างเสื้อคลุมสีดำของร่างสูงใหญ่ ใบหน้างามสง่าฉายชัดอยู่ภายใน ไร้อารมณ์ มีเพียงแววตาเย็นชาดุจน้ำแข็ง เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า!
กรี๊ด!
นกอินทรีสีเงินบินหายไปในพริบตา ทันใดนั้น เหล่าองครักษ์ตระกูลหยานนับร้อยที่ติดอยู่ในความว่างเปล่าก็ระเบิดออก กลายเป็นหมอกโลหิตนับร้อยที่ย้อมความว่างเปล่าให้เป็นสีแดงฉาน ไร้ร่องรอยของร่างกาย!
นกอินทรีสีเงินพุ่งผ่านท้องฟ้า นอกเมืองปิงหลิว เย่หวู่เชอมาถึงแล้ว!
…
“หยานไป่เถา! นี่คือคำสั่งของหญิงชรา ข้าแนะนำให้เจ้าเชื่อฟัง มิเช่นนั้นเมฆโลหิตนั้นจะเป็นชะตากรรมของเจ้า!”
หยานไป่เกอมองหยานไป่เถาอย่างเย็นชา ซึ่งหันหน้ามาอย่างรุนแรงจากระยะสิบฟุต แววตาเยาะเย้ยหยัน
“หนึ่งหมื่น!”
ฟันของหยานไป่เถากระทบกัน เขาไม่คาดคิดว่าข้อกำหนดของหยานชิงหวู่จะเพิ่มขึ้นมากกว่าสามเท่าอย่างกะทันหัน เหล่าเด็กชายและเด็กหญิงที่มีสิทธิ์ถูกแบ่งกลุ่มออกเป็นแปดทีมแล้วในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา การรวบรวมเด็กชายและเด็กหญิงหนึ่งหมื่นคนกลายเป็นภารกิจที่ยากลำบากอย่างยิ่งสำหรับหยานไป่เถา
แต่ถึงแม้ความโกรธจะพลุ่งพล่านอยู่ในใจ หยานไป่เถาก็ต้องกลืนความโกรธนั้นลงคอ เขาไม่กล้าขัดขืนหยานชิงหวู่แม้แต่น้อย ไม่เช่นนั้นผลลัพธ์จะเจ็บปวดยิ่งกว่าความตายร้อยเท่า!
หยานไป่เถาแทบจะกัดมันจนแหลกละเอียด หันหลังกลับและเตรียมเคลื่อนไหวอีกครั้ง
แต่ทันใดนั้น เสียงคำรามอันดังกึกก้องก็ดังขึ้น!
บูม!
ทันใดนั้น เมืองหลักปิงหลิวก็สั่นสะเทือนราวกับจะพังทลายลงได้ทุกเมื่อ!
“เกิดอะไรขึ้น?”
สีหน้าของหยานไป่เถาเปลี่ยนไปทันที และเขาตะโกนออกมาทันที ทันใดนั้น เหล่าองครักษ์ตระกูลหยานหลายร้อยคนก็รีบรุดหน้าออกจากทุกพื้นที่ของเมืองหลักปิงหลิวด้วยความเร็วสูง มุ่งหน้าตรงไปยังทิศทางของเสียงคำราม!