by 
สัตว์ปีกสายหมอกถามด้วยความสับสน “ท่านครับ ทำไมเรื่องนี้ถึงเกิดขึ้น?”
มังกรปีศาจเขาเกราะเขียวกล่าวว่า “ภัยพิบัติครั้งใหญ่ของเรากำลังใกล้เข้ามา และความตายก็อยู่ไม่ไกล มนุษย์ทั้งสามนี้คือโอกาสเดียวที่เหลืออยู่ในการหลบหนีจากคุกมืออสูร”
“หายนะครั้งใหญ่กำลังจะมาถึง? หายนะครั้งใหญ่อะไร?” สัตว์ไฟชี่ถามด้วยความประหลาดใจ
มังกรปีศาจเขาเกราะเขียวกล่าวว่า “นับตั้งแต่เจ้าเกิดมา เจ้าได้เผชิญกับภัยพิบัติมากมาย ทุกครั้งที่ภัยพิบัติเกิดขึ้น สัตว์ศักดิ์สิทธิ์จะพินาศ เจ้าน่าจะรู้ดีกว่าใคร ในคุกมืออสูร ภัยพิบัติเกิดขึ้นทุก ๆ ร้อยปี ภัยพิบัติระดับกลางเกิดขึ้นทุก ๆ พันปี ภัยพิบัติครั้งใหญ่เกิดขึ้นทุก ๆ หมื่นปี และภัยพิบัติสิ้นโลกเกิดขึ้นทุก ๆ แสนปี เส้นตายหนึ่งแสนปีใกล้จะสิ้นสุดลงแล้ว ในภัยพิบัติครั้งใหญ่นี้ สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมด รวมถึงเจ้าและข้า จะพินาศ!”
ดวงตาของอสูรร้ายปีกหมอกเต็มไปด้วยความหวาดกลัว “ท่านครับ ด้วยพละกำลังของท่าน เป็นไปได้หรือไม่ที่ท่านจะหนีไม่พ้นหายนะนี้ ท่านเคยรอดชีวิตจากหายนะนี้มาก่อน”
มังกรปีศาจเขาเขียวได้เข้ามายังสถานที่แห่งนี้โดยบังเอิญเมื่อสองแสนปีก่อน และไม่สามารถออกไปได้อีกเลยนับแต่นั้นมา เขาถูกคุมขังอยู่ในคุกมืออสูรเป็นเวลาสองแสนปี ประสบกับหายนะวันสิ้นโลก และรอดชีวิตมาได้
มังกรปีศาจเขาเกราะเขียวถอนหายใจ “ข้ารอดพ้นจากหายนะวันสิ้นโลกมาได้ แต่ข้าก็ต้องแลกมาด้วยราคามหาศาลเพื่อเอาชีวิตรอดจากหายนะนั้น อาณาจักรของข้าล่มสลายลง และพลังของข้าก็ลดลงอย่างมาก ตอนนี้เหลือไม่ถึงหนึ่งในสามของพลังสูงสุด คราวนี้หายนะวันสิ้นโลกกลับมาอีกครั้ง และข้าก็หมดความมั่นใจที่จะเอาชีวิตรอด”
หลังจากได้ยินสิ่งนี้ สัตว์ไฟชี่ สัตว์ปีกหมอก และสิงโตหลังทอง ต่างก็ดูเคร่งขรึมมาก
“พวกเราจะต้องตายกันหมดในคุกมืออสูรจริงๆ เหรอ?” จินเป่ยหนี่มองด้วยสายตาขุ่นเคือง “ท่านชาย หากพวกเรารวมพลังสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดเข้าโจมตีที่ใดที่หนึ่งทั้งกลางวันและกลางคืน พวกเราจะต้องสามารถระเบิดคุกมืออสูรนี้ได้อย่างแน่นอน ทำไมพวกเราไม่ลองดูบ้างล่ะ แทนที่จะนั่งรอความตายอยู่ตรงนั้น?”
สัตว์ร้ายปีกหมอกดุว่า “สิงโตหลังทอง เจ้าคุยกับผู้ใหญ่ได้ยังไง เจ้าคิดอะไรได้ แต่ผู้ใหญ่กลับคิดอะไรไม่ได้?”
มังกรปีศาจเขาเกราะเขียวโบกมือเป็นสัญญาณให้ทั้งสองเงียบ “หลังทอง ข้าเคยลองวิธีของเจ้ามาก่อนแล้ว ตอนที่ข้ายังรุ่งเรือง การฝึกฝนของข้าไปถึงระดับเทพมังกรแล้ว แต่ข้าก็ยังไม่สามารถทำลายผนึกของคุกมืออสูรได้ ต่อให้รวบรวมพลังของสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดได้ในตอนนี้ ข้าก็ไม่สามารถเปิดทางออกได้ คุกมืออสูรนี้เปรียบเสมือนห้องขังแห่งความตาย เมื่อเจ้าเข้าไปแล้ว เจ้าจะไม่มีวันออกไปได้”
ดวงตาของจินเบนี่แสดงถึงความสิ้นหวัง “เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้ยังไง แม้แต่ผู้ใหญ่ยังทำอะไรไม่ได้เลย!”
มังกรปีศาจเขาเกราะเขียวกล่าวว่า “แต่พวกเราไม่ได้หมดหวัง ตราบใดที่พวกเราข้ามสะพานอมตะได้ พวกเราก็ยังมีโอกาส”
เมื่อสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสามได้ยินเรื่องนี้ พวกมันทั้งหมดก็พบว่ามันน่าเหลือเชื่อ
อสูรไฟชี่กล่าวว่า “สะพานอมตะทอดข้ามแม่น้ำโลหิตอมตะ ไม่มีใครข้ามได้ ข้ารู้จักแม่น้ำโลหิตนี้มาตั้งแต่เกิด บรรพบุรุษนับไม่ถ้วนคาดเดาว่ากุญแจสำคัญในการหลบหนีจากคุกมืออสูรคงอยู่ที่อีกฝั่งของสะพานอมตะ แต่ตลอดหลายหมื่นปีที่ผ่านมานี้ ใครเล่าจะสามารถข้ามแม่น้ำสายนี้ได้? โดยไม่มีข้อยกเว้น พวกเขาทั้งหมดจมน้ำตายในแม่น้ำ”
มังกรปีศาจเขาเกราะเขียวกล่าวว่า “ใช่แล้ว แม่น้ำโลหิตไร้ชีวิตนี้ยากที่จะข้ามผ่าน แต่เมื่อข้ามไปแล้ว คุณจะสามารถเข้าสู่แท่นมือผี ซึ่งมีมือผีสีดำสนิทผนึกอยู่ ตราบใดที่คุณดึงมือผีนั้นออก คุณจะมีโอกาสหลบหนีจากคุกมือผีได้อย่างแน่นอน”
“ท่านทราบได้อย่างไรว่ามือผีถูกปิดผนึกไว้ที่อีกฝั่งของแม่น้ำโลหิตอู่เซิง?” สัตว์ไฟชี่ถามด้วยความงุนงง
มังกรปีศาจเขาเกราะเขียวเผยแขนขวาสีแดงฉานน่าเกลียดออกมา แล้วกล่าวว่า “สมัยข้ายังหนุ่ม ข้ายังเหลือเวลาอีกแค่ครึ่งไมล์ก็จะข้ามแม่น้ำโลหิตอมตะได้สำเร็จ นั่นเป็นเหตุผลที่ข้าได้รับเกียรติให้ได้เห็นมือผีนั่น แผลที่แขนของข้าเกิดจากแผลไฟไหม้แม่น้ำโลหิตในตอนนั้น”
สัตว์ไฟชี่กล่าวอย่างมีความสุข “ดังนั้น ตราบใดที่เราได้มือผีนั้นมา เราก็จะมีโอกาสหลบหนีจากคุกมือผีใช่ไหม”
มังกรปีศาจเขาเกราะเขียวกล่าวว่า “นี่เป็นเพียงการเดาของฉันเท่านั้น แต่นี่เป็นโอกาสเดียวของเรา”
สัตว์ประหลาดปีกหมอกถามว่า “ดังนั้นท่านลอร์ด ท่านไม่ได้ฆ่ามนุษย์สามคนนั้นเพราะท่านฝากความหวังไว้กับพวกเขาใช่ไหม?”
มังกรเขาเขียวพยักหน้า “ถูกต้องแล้ว เราข้ามแม่น้ำนี้ไม่ได้ แต่บางทีพวกเขาอาจจะข้ามได้”
หากบุคคลที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาไม่ใช่ปีศาจมังกรเขาเกราะเขียว จินเบหนี่คงหัวเราะออกมานานแล้ว
“ท่านเจ้าข้า” สิงโตทองกล่าว “มนุษย์ทั้งสามคนนี้ยังเก่งกาจไม่เท่านิ้วมือของท่านเลย แม้แต่ท่านยังข้ามแม่น้ำไม่ได้ แล้วมนุษย์ทั้งสามคนนี้จะข้ามแม่น้ำไร้โลหิตได้อย่างไรกัน ท่านเจ้าข้า ด้วยความเคารพ ท่านประเมินมนุษย์ทั้งสามคนนี้สูงเกินไปแล้ว”
มังกรปีศาจเขาเกราะเขียวกล่าวว่า “ถึงแม้มนุษย์จะไม่แข็งแกร่งเท่าเผ่าอสูรศักดิ์สิทธิ์ของเรา แต่เราต้องยอมรับว่าภูมิปัญญาของพวกเขาเหนือกว่าเรามาก หากมีสิ่งใดที่เราทำไม่ได้ บางทีทั้งสามคนนี้อาจจะทำได้ หายนะกำลังใกล้เข้ามา และเราไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องลองดู”
จินเป่ยหนีถอนหายใจ “ในเมื่อท่านผู้มีอำนาจตัดสินใจแล้ว พวกเราก็ทำอะไรไม่ได้เลย แต่ท่านผู้มีอำนาจ พวกมันทั้งสามตัวฆ่าลูกสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ไปมากแล้ว ต่อให้พวกมันหาทางข้ามแม่น้ำได้ พวกเราก็ไม่อาจไว้ชีวิตพวกมันได้!”
สีหน้าของมังกรปีศาจเขาเกราะเขียวพร่าเลือนลงอย่างกะทันหัน หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็พูดว่า “จริงๆ แล้ว มีเรื่องหนึ่งที่ข้าไม่เคยบอกเจ้า ลูกสัตว์ศักดิ์สิทธิ์พวกนี้เป็นลูกหลานของเราแน่นอน แต่ที่จริงแล้วพวกมันเป็นศัตรูของเราต่างหาก”
สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสามตัวตกตะลึง “ท่านเจ้าคะ ทำไมเรื่องนี้จึงเกิดขึ้น?”
มังกรปีศาจเขาเกราะเขียวกล่าวว่า “ก่อนที่ข้าจะเข้าไป มีมังกรอสูรตนหนึ่งที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าข้าเสียอีก ครั้งหนึ่งมันเคยข้ามแม่น้ำโลหิตไร้ชีวิตและค้นพบความลับบางอย่างของหัตถ์อสูร ผู้เฒ่าผู้นี้บอกข้าว่าคุกมืออสูรนี้แท้จริงแล้วเป็นเกมระหว่างสองสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังอย่างยิ่งยวด จุดประสงค์ของคุกมืออสูรคือการปิดผนึกหัตถ์อสูร แต่สิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังที่สร้างคุกมืออสูรนั้นเกรงว่าหัตถ์อสูรจะดึงพลังจากผืนดินมากพอ จึงจงใจรวบรวมไข่อสูรศักดิ์สิทธิ์จำนวนมากจากทั่วทุกมุมโลก เพื่อดูดพลังจากผืนดินในระหว่างการฟักไข่อสูรศักดิ์สิทธิ์ ทำให้หัตถ์อสูรไม่สามารถฟื้นพลังและทำลายมันได้อย่างสิ้นเชิง”
“แค่มือเดียวก็มีพลังขนาดนั้น!” สัตว์ศักดิ์สิทธิ์สามหัวนั้นเป็นราชาศักดิ์สิทธิ์ แต่ดวงตาของเขากลับเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ เหมือนกับเด็กที่กำลังฟังนิทาน
มังกรปีศาจเขาเกราะเขียวกล่าวต่อ “ยิ่งสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ฟักออกมามากเท่าไหร่ พลังของหัตถ์ปีศาจก็จะยิ่งอ่อนแอลงเท่านั้น เมื่อหัตถ์ปีศาจถูกทำลายจนสิ้นซาก เผ่าสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ของพวกเราจะติดอยู่ในสุสานนี้ตลอดไป จนกว่าอายุขัยของพวกเราจะหมดลงและพวกเราก็จะตาย”
เพื่อแก้ไขสถานการณ์นี้ มือผีจึงสร้างหายนะขึ้น สังหารสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ไปเป็นจำนวนมาก ส่งผลให้พลังของสัตว์ศักดิ์สิทธิ์กลับคืนสู่โลก และถูกดูดซับโดยมือผีในที่สุด มือผีจึงสร้างหายนะแห่งหายนะขึ้นเพื่อสะสมพลังงานให้เพียงพอที่จะทำลายผนึก
“มันเกิดขึ้นได้ยังไง!” สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสามตกใจกลัว “ปรากฏว่าเราเป็นแค่เหยื่อของเกมระหว่างสองสิ่งมีชีวิตทรงพลัง!”
มังกรปีศาจเกราะเขียวกล่าวว่า “บัดนี้วันสิ้นโลกกำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว เราต้องข้ามแม่น้ำโลหิตไร้ชีวิตและช่วยมือวิญญาณนั้นทำลายผนึก มิฉะนั้นพวกเราจะพินาศกันหมดที่นี่ พวกเจ้าทั้งสามต้องรวบรวมสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดไปยังริมฝั่งแม่น้ำโลหิตไร้ชีวิต ภายในสามวัน เตรียมตัวข้ามแม่น้ำ!”
“ใช่.”
หลังจากที่สัตว์ศักดิ์สิทธิ์ทั้งสามตัวจากไป มังกรปีศาจเขาเกราะเขียวก็มองไปที่โซ่สีดำหนาและพึมพำว่า “คราวนี้ ไม่ว่าค่าใช้จ่ายจะสูงแค่ไหน เราต้องประสบความสำเร็จ!”