by 
ค่ำคืนในแดนหิมะค่อยๆ สว่างขึ้น หลี่ฮั่นเสว่กล่าว “คุณหนูเสว่ พวกเราจะออกเดินทางไปยังแดนหิมะกันดีไหม”
เสว่หมิงเอ๋อหลงทางและหลบหนีออกจากแดนหิมะไปอย่างผิดพลาด ซึ่งเธอได้พบกับคนร้ายที่พยายามก่ออาชญากรรม กลุ่มคนร้ายนั้นตั้งอยู่บริเวณขอบแดนหิมะ และเข้าไปได้ไม่ไกลนัก เสว่หมิงเอ๋อพยักหน้าและกำลังจะยืนขึ้น
แต่จู่ๆ ก็รู้สึกหนาวขึ้นมา เธอรีบเอาผ้าปิดตัว ใบหน้าแดงก่ำ ก่อนจะเอ่ยอย่างลังเลว่า “ท่านอาจารย์ ท่านนำเสื้อผ้ามาเพิ่มหรือไม่ ข้าเกรงว่าข้าคงออกไปไม่ได้ในสภาพเช่นนี้” หลี่ฮั่นเสว่เดินออกจากโรงเก็บฟืน หยิบชุดเสื้อผ้าฤดูหนาวหนาๆ จากห้องของท่านเซียน ยื่นให้เสว่หมิงเอ๋อ
“ใส่สิ”
ใบหน้าของเสว่หมิงเอ๋อแดงก่ำ นางรีบรับเสื้อผ้าจากมือของหลี่ฮั่นเสว่ แล้วย่อตัวลงนั่งในมุมหนึ่ง เปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างเงียบเชียบ ทันใดนั้น หลี่ฮั่นเสว่ก็รออยู่ข้างนอกแล้ว หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว เสว่หมิงเอ๋อก็เดินออกมาพร้อมรอยยิ้ม
“ท่านชาย ไปกันเถอะ”
หลังจากเดินมาสองชั่วโมง ทั้งสองก็มาถึงชายแดนแดนหิมะ สตรีในชุดเกราะสองคนยืนอยู่ที่ทางเข้าเมืองชายแดน เมืองนี้ค่อนข้างเรียบง่าย มีประตูสูงเพียงสิบฟุต พื้นดินปูด้วยเศษหินและดินแข็งเป็นน้ำแข็ง หลี่ฮั่นเสว่มองดูใกล้ๆ และเห็นว่าสตรีทั้งสองตามมาด้วยกลุ่มผู้ใต้บังคับบัญชาจำนวนมาก ซึ่งล้วนเป็นสตรี สตรีเหล่านี้ล้วนงดงามอย่างยิ่ง แม้แต่สตรีที่ดูธรรมดาที่สุดก็ยังถือว่าโดดเด่นในทวีปเนบิวลา
สตรีทั้งสองทำท่าผายลม คิ้วขมวดมุ่นราวกับผู้มีอำนาจ เสว่หมิงเอ๋อมองพวกเธอด้วยแววตาหวาดกลัว หลี่ฮั่นเสว่ถาม “คุณหนูเสว่ เกิดอะไรขึ้นหรือคะ” เสว่หมิงเอ๋อร์ตอบว่า “ไม่มีอะไร เข้าไปกันเถอะ”
เมื่อทั้งสองมาถึงประตูเมือง หญิงสองคนที่เฝ้าเมืองยกหอกยาวขึ้นขวางทางไว้
“ท่านเป็นใคร”
เสว่หมิงเอ๋อร์กล่าว “พี่น้องหญิง ข้าเป็นพลเมืองของแคว้นหิมะ เสว่หมิงเอ๋อร์ นี่คือผู้ช่วยชีวิตข้า ท่านหลี่ โปรดให้พวกเราผ่านไป”
หญิงสาวจำนวนมากที่อยู่ด้านหลังทั้งสองเห็นหลี่ฮั่นเสว่ ดวงตาของพวกเธอเป็นประกายด้วยแสงที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน หลี่ฮั่นเสว่รู้สึกเหมือนตนได้กลายร่างเป็นหญิงงามไร้ที่เปรียบ ขณะที่หญิงสาวรอบๆ กลายเป็นชายหนุ่มผู้เปี่ยมไปด้วยราคะ ถูกจ้องมองอย่างตั้งใจจากกลุ่มชายกลุ่มนี้ นั่นคือแววตาของหญิงสาว
“ท่านหลี่?”
หญิงคนหนึ่งมองหลี่ฮั่นเสว่ขึ้นลง ขมวดคิ้ว “ท่านไม่รู้หรือว่าผู้ชายไม่เป็นที่ต้อนรับในแคว้นหิมะของเรา?”
หลี่ฮั่นเสว่ยิ้มจางๆ “ข้าเป็นแค่พ่อค้าธรรมดาๆ ข้ามาที่แคว้นหิมะเพียงเพื่อทำข้อตกลงเท่านั้น” “ข้าเฝ้าเมืองมาหลายปีแล้ว แต่ข้าไม่เคยเห็นพ่อค้าอย่างท่านเลย”
หญิงผู้มากประสบการณ์จำนิสัยอันโดดเด่นของหลี่ฮั่นเสว่ได้ทันที เสว่หมิงเอ๋อกล่าวว่า “ท่านชาย ท่านมาที่นี่เพื่อเจรจาธุรกิจในแดนหิมะจริงๆ”
หญิงผู้นั้นตอบว่า “ไม่ต้องถาม ข้าจะซักถามท่านเอง”
“ท่านเป็นพ่อค้า แล้วทำไมท่านถึงไม่มีสินค้าล่ะ”
หลี่ฮั่นเสว่ยิ้มและกล่าวว่า “คุณหนู ข้าได้ยินมาว่าแดนหิมะมีหญิงสาวสวยมากมาย สินค้าที่ข้าขายจึงมีจำนวนน้อย ประกอบด้วยเครื่องสำอางและน้ำหอมที่ผู้หญิงนิยมใช้ ข้ามาที่นี่เพื่อเดินดูตลาดแดนหิมะ ข้าจึงนำตัวอย่างมาเพียงเล็กน้อย ไม่ได้มาก”
“งั้นก็นำตัวอย่างที่ท่านนำมาให้ข้าดู”
หลี่ฮั่นเสว่ยิ้มเล็กน้อย เอื้อมมือเข้าไปในอกและหยิบขวดคริสตัลที่บรรจุผงสีขาวออกมา ผงนี้เองที่นางชื่นชอบ มีกลิ่นหอมเฉพาะตัว เข้มข้นแต่ไม่โอ้อวด หญิงสาวเปิดขวดคริสตัล เทผงสีขาวออกมา แล้วสูดดม ใบหน้าของเธอรู้สึกเสียวซ่านด้วยความประหลาดใจ แม้จะไม่รู้ว่าจะดมอย่างไร แต่เธอก็แอบชอบกลิ่นนั้น
“ดูเหมือนเจ้าจะไม่ได้โกหกนะ”
หลี่ฮั่นเสว่กล่าวพร้อมรอยยิ้ม “ถ้าท่านผู้หญิงชอบ ข้ามีอีกสองสามขวด ข้าจะให้เจ้า” หลี่ฮั่นเสว่หยิบขวดคริสตัลออกมาหลายขวดแล้วยื่นให้เหล่าหญิงสาว พวกเธอรับไปคนละขวด สูดดมกลิ่นหอมอย่างไม่วางตา
เมื่อเห็นเหล่าพี่สาวน้องสาวมีความสุข ยามเมืองก็ผ่อนปรนการรักษาความปลอดภัยลงทันที หลังจากถามไปสองสามคำถาม “ได้ เจ้าเข้าไปได้ แต่เจ้าอย่าก่อเรื่องวุ่นวายในแดนหิมะเชียวนะ ไม่งั้นท่านหญิงเสว่จี๋จะไม่เมตตา”
หลี่ฮั่นเสว่กล่าว “ข้าจะจำคำพูดของเจ้าไว้” จากนั้น หลี่ฮั่นเสว่และเสว่หมิงเอ๋อก็เข้าสู่ดินแดนเจิ้งเสว่ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของแดนหิมะ
ภูมิประเทศโล่งและราบเรียบ บ้านเรือนส่วนใหญ่เป็นที่ราบ มองไม่เห็นอาคารสูงใดๆ และต้นไม้ก็เหมือนกันหมด สูงไม่เกินสองคน พลังลึกลับแผ่ซ่านไปทั่วแคว้นหิมะ และหลี่ฮั่นเสว่สัมผัสได้ถึงพลังนั้น นั่นคือพลังขององค์จักรพรรดิ “ดูเหมือนว่าจะมีปรมาจารย์ระดับเซียนอยู่ในแคว้นหิมะด้วย”
หลี่ฮั่นเสว่กล่าว “คุณหนูเสว่ ข้าได้ยินมาจากทหารรักษาการณ์เมืองเมื่อครู่นี้ว่ามีท่านหญิงเสว่จีอยู่ในแคว้นหิมะ ข้าสงสัยว่าท่านหญิงเสว่จีคือใคร?”
เสว่หมิงเอ๋อแสดงท่าทีหวาดกลัว “ท่านเจ้าคะ ไม่ควรพูดถึงเรื่องของท่านหญิงเสว่จีในแคว้นหิมะจะดีกว่า”
หลี่ฮั่นเสว่ยิ้มและกล่าวว่า “ข้าแค่สงสัย ทำไมแคว้นหิมะอันกว้างใหญ่นี้ถึงเต็มไปด้วยผู้หญิงมากมายนัก? แม้แต่ผู้ชายก็ไม่มีเลย เป็นไปได้หรือไม่ว่าท่านหญิงเสว่จีจะเกี่ยวข้องกับท่านหญิงเสว่จี?”