by เมื่อเห็นคนทั้งสามกำลังมาฆ่าเขา หลี่ฮั่นเสว่รีบเรียกเฮยหวู่และไป่เฟิงออกมา ทว่า ณ เวลานี้ เนื่องจากอาการบาดเจ็บของหลี่ฮั่นเสว่เอง พลังของเฮยหวู่และไป่เฟิงจึงลดลงเหลือเพียง 70% เท่านั้น และพวกเขาไม่สามารถเทียบเคียงกับโจวหมิงและอีกสองคนที่กำลังอยู่ในช่วงรุ่งเรืองได้
ทั้งสามคนยิงแสงศักดิ์สิทธิ์ออกมาสามดวงติดต่อกัน ทำลายเฮยหวู่และไป่เฟิงจนแหลกเป็นชิ้น ๆ จากนั้นจึงโจมตีหลี่ฮั่นเซว่
ขณะที่แสงศักดิ์สิทธิ์ทั้งสามกำลังจะจมลงไปในตัวของหลี่ฮั่นเสว่ ร่างของสัตว์ศักดิ์สิทธิ์คงคงก็ฉายแสงวาบขึ้นมาและมาหยุดอยู่ตรงหน้าของหลี่ฮั่นเสว่ทันที
“คำราม!”
มันคำรามออกมายาวเหยียด ราวกับคลื่นกระแทกวงกลมแผ่กระจายไปทุกทิศทุกทาง เพียงคำรามเพียงครั้งเดียว แสงศักดิ์สิทธิ์ทั้งสามก็แตกสลายไปทันที!
โจวหมิงและอีกสองคนถูกผลักถอยหลังไปสามฟุต พวกเขาเงยหน้ามองสัตว์ศักดิ์สิทธิ์คงคงสูงสิบฟุตด้วยแววตาหวาดกลัว
นักบุญระดับกลางจำนวนมากประหลาดใจมากเมื่อเห็นสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ Kongkong ปกป้อง Li Hanxue
“มันขัดกับสามัญสำนึกที่นักบุญผีตนนี้จะยังคงสติสัมปชัญญะไว้ได้หลังจากแปลงร่างเป็นสัตว์ร้าย”
“สิ่งที่น่าสาปแช่งก็คือมันยังปกป้องหลี่ฮั่นเสว่และยืนเคียงข้างกับเธอด้วย”
เซียนผู้รู้สถานการณ์ส่ายหัว “ไม่ใช่อย่างนั้น สัตว์ศักดิ์สิทธิ์คงคงอยู่ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ได้ไม่ถึงสามปี เขาไม่สามารถควบคุมพลังอันรุนแรงในการแปลงร่างได้อย่างเต็มที่ ตอนนี้เขาสูญเสียเหตุผลทั้งหมดไปแล้ว ความคิดเดียวในใจของเขาคือ หากใครกล้าละเมิดศักดิ์ศรีของเขา เขาจะฆ่าคนเหล่านั้น นี่คือความยิ่งใหญ่สูงสุดของการเป็นสัตว์อสูรระดับจักรพรรดิ”
“แต่เขาปกป้องหลี่ฮั่นเสว่ แล้วไงล่ะ?”
ก่อนเข้าร่วมสำนักกังหลาน หลี่หานเสว่เคยครอบครองเส้นชีพจรคงคง เลือดของลูกหลานตระกูลศักดิ์สิทธิ์คงคงไหลเวียนอยู่ในร่างกาย แม้เขาจะไม่ใช่ลูกหลานตระกูลศักดิ์สิทธิ์คงคง แต่เขาก็ยังคงมีความผูกพันอันแน่นแฟ้นกับพวกเขา แม้ว่าหลี่หานเสว่จะโอนเส้นชีพจรคงคงให้ซูหยาในภายหลัง แต่แท้จริงแล้วเขายังคงเป็นเจ้าของเส้นชีพจรคงคง สัตว์ศักดิ์สิทธิ์คงคงเป็นลูกหลานของตระกูลศักดิ์สิทธิ์คงคงและตระกูลสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ ทั้งสองอาจกล่าวได้ว่ามีต้นกำเนิดเดียวกัน เป็นเรื่องปกติที่สัตว์ศักดิ์สิทธิ์คงคงจะปกป้องเขา
“เข้าใจแล้ว ไม่แปลกใจเลยที่อู๋จงให้ความสำคัญกับหลี่ฮั่นเสวี่ยมาก ชายผู้นี้โชคดีอย่างเหลือเชื่อ ได้รับความช่วยเหลือจากขุนนางบ่อยครั้ง แม้อู๋เสินจงของเราจะมีพลังมหาศาล แต่การจะจับตัวเขาไว้ก็ยังเป็นเรื่องยาก แต่ตอนนี้ เขาคงหนีไม่พ้นอย่างแน่นอน”
“ถูกต้องแล้ว วันนี้เราต้องจับตัวหลี่ฮั่นเสว่ให้ได้ ทุกคน เราจะเลือกคนสามคนมาจับตัวหลี่ฮั่นเสว่ ตอนนี้พลังของเขาใกล้จะหมดแล้ว ไม่อาจก่อเรื่องวุ่นวายใดๆ ได้ พวกเจ้าที่เหลือจงทุ่มเทกำลังทั้งหมดไปที่การโจมตีและยับยั้งอสูรศักดิ์สิทธิ์คงคง”
“โอเค มาทำกันเลย!”
ปรมาจารย์ราชาเซนต์มากกว่าสิบคนออกเดินทางทีละคน
“คำราม!”
อสูรศักดิ์สิทธิ์คงคงอ้าปากอันเปื้อนเลือดและคำรามใส่เหล่าเทพศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมด ทันใดนั้น ทรงกลมกว้าง 20 เมตรก็แผ่ขยายออกรอบตัวมัน เต็มไปด้วยรัศมีศักดิ์สิทธิ์อันบริสุทธิ์
หลี่ฮั่นเสว่รู้สึกประหลาดใจ “นี่คือรัศมีของคงคงอู่ไม!”
เมื่อช่องว่างนี้ขยายออก รอยแตกก็ปรากฏขึ้นเหนือศีรษะของสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ Kongkong ทันที และ Su Ya กับ He Shiyin ก็กลิ้งออกมาจากรอยแตกนั้น
ลมหายใจของหลี่ฮั่นเสว่หยุดชะงัก ทันทีที่สายตาจับจ้องไปที่ซูหยา เขาก็ไม่อาจละสายตาไปจากเธอได้ หัวใจของเขาก็หยุดเต้นเช่นกัน ในโลกกว้างใหญ่ใบนี้ ราวกับว่าเธอเป็นเพียงคนเดียวที่เขามองเห็น
“ปีหน้าเวลานี้ เราจะไม่ต้องมองขึ้นไปบนท้องฟ้าของอู่จงอีกต่อไป”
หลี่ฮั่นเซว่พับแขนเสื้อยาวของเธอขึ้นและพาซูหยาและเหอซื่อหยินมาอยู่ข้างๆ เธอ
ทันใดนั้น ซูหยาก็เอียงศีรษะเล็กน้อย จ้องมองหลี่ฮั่นเสว่อย่างตั้งใจ น้ำตาเอ่อคลอในดวงตาอันงดงาม เสียงของเธอแผ่วเบา แต่แฝงไปด้วยความอ่อนโยน “พี่ฮั่นเสว่…”
หลี่ฮั่นเสวี่ยลูบใบหน้าของซูหยาอย่างแผ่วเบา หัวใจของนางละลายราวกับหิมะ ดวงตาที่ปกติสงบนิ่งและเฉยเมย กลับเต็มไปด้วยความเอ็นดู
หลี่ฮั่นเสว่หัวเราะและพูดว่า “ไอ้ขี้แง ทำไมแกถึงร้องไห้อีกแล้ว?”
“ฉันไม่ใช่คนขี้แง” ซู่หยาพูดอย่างดื้อรั้น
“โอเค คุณไม่ได้เป็นคนขี้แง” หลี่ฮั่นเสว่กล่าวพร้อมรอยยิ้ม
ในขณะนี้ ใบหน้าสวยของซูหยาเปลี่ยนเป็นสีแดง
เฮ่อซื่อหยินที่ยืนอยู่ข้างๆ เห็นดังนั้นก็ถามด้วยความประหลาดใจว่า “ใช่แล้ว เขาคือลูกศิษย์ของฮวารัง หลี่ฮั่นเสว่ใช่ไหม”
ซู่หยาพยักหน้า: “ใช่”
เหอซื่ออินคว้ามือหลี่ฮั่นเสว่ไว้แล้วพูดว่า “ฮั่นเสว่ ข้ารู้ว่าเจ้าเป็นศิษย์ของฮวารัง เจ้ามีวิธีพาเด็กคนนั้นออกมาหรือไม่ ข้าอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเด็กคนนั้น เขายังอ่อนแอมาก และเขาก็อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีข้าเช่นกัน”
หลี่ฮั่นเสวี่ยมีสีหน้าอับอาย “ภรรยาท่านอาจารย์ ข้าทำอะไรไม่ได้เลยจริงๆ ตอนที่ขงจื้อพาท่านออกมา ท่านไม่ได้พาเด็กมาด้วย พวกเราจะกลับไปอู่จงแล้วก่อเรื่องวุ่นวายไม่ได้”
หลังจากได้ยินสิ่งที่หลี่ฮั่นเซว่พูด ใบหน้าของเหอซื่อหยินก็ซีดลง และเธอเกือบจะล้มลง
หลี่ฮั่นเสว่รู้ว่าหม่าฮวาหลางและเหอซื่อหยินรักกันจริง ๆ แม้จะให้กำเนิดบุตรให้ซือหม่าเฉียนหลงแล้ว นางก็ยังละเลยความคิดเห็นทางโลกและแสวงหาความรักอย่างกล้าหาญ ซึ่งนับว่าน่ายกย่อง ทว่าเขาสามารถละเลยความคิดเห็นทางโลกได้ แต่เขาก็ไม่อาจละเลยลูกของนางได้ เมื่อสตรีมีลูก ความรักส่วนใหญ่ของนางจะหลั่งไหลเข้าสู่ลูก แล้วเหอซื่อหยินจะเลือกทางใด หลี่ฮั่นเสว่เดาไม่ออกเลย
หลี่ฮั่นเสวี่ยผลักเหอซื่อหยินเข้าไปในพื้นที่ราชาศักดิ์สิทธิ์ของเขาโดยตรง แล้วขอให้เธอพบกับหม่าฮวาหลาง บางทีหม่าฮวาหลางอาจมีวิธีโน้มน้าวเธอได้
“ว่าแต่ คองเป็นยังไงบ้าง” ซู่หยาเองก็กังวลเกี่ยวกับ “ลูก” ของเธอเป็นพิเศษเช่นกัน
หลี่ฮั่นเซว่ชี้ไปที่สัตว์ร้ายผมขาวตรงหน้าเธอแล้วพูดว่า “เขาแปลงร่างเป็นสัตว์ศักดิ์สิทธิ์อย่างสมบูรณ์แล้ว”
ดวงตาของซูหยาเต็มไปด้วยความกังวล “หลังจากนักบุญแห่งความว่างเปล่าแปลงร่างเป็นอสูร จะมีช่วงเวลาแห่งความอ่อนแอ พี่ฮั่นเสว่ ท่านต้องปกป้องเขาให้ดีเมื่อถึงเวลา ไม่เช่นนั้นเขาจะตาย”
“ใช่ ไม่ต้องห่วง ฉันจะไม่ยอมให้เกิดอะไรขึ้นกับเขา” หลี่ฮั่นเสว่กล่าว “ว่าแต่ ทำไมขงเซิงถึงโยนคุณและเหอซื่อหยินออกไปหลังจากที่เขาแปลงร่างเป็นสัตว์ร้าย?”
ซู่หยากล่าวว่า “คงยังไม่สามารถควบคุมพลังของตัวเองได้อย่างเต็มที่ หลังจากที่เขาแปลงร่างเป็นอสูรศักดิ์สิทธิ์ เขาจะสูญเสียพลังของจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ไปชั่วคราว เมื่อถึงตอนนั้น อาณาเขตจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ของเขาจะหายไปด้วย หากเรายังอยู่ในนั้น เราคงจะถูกฝังอยู่ในอาณาเขตลึกลับนั่นอย่างแน่นอน นั่นเป็นเหตุผลที่คงปล่อยเราออกมา”
“เข้าใจแล้ว” หลี่ฮั่นเสว่ค่อยๆ ชักดาบศักดิ์สิทธิ์ออกมา “ใช่ ข้าจะไปช่วยคง เจ้าเข้าไปในมิติเทพศักดิ์สิทธิ์ของข้าก่อน ที่นี่ไม่ปลอดภัย”
ซู่หยาส่ายหัว “พี่ชายฮั่นเสว่ ฉันอยากอยู่กับคุณ”
หลี่ฮั่นเสวี่ยยิ้มอย่างหมดหนทางพลางกล่าวว่า “ใช่ ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะหุนหันพลันแล่น เจ้ายังไม่ได้เข้าสู่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์เลยด้วยซ้ำ หากเจ้าได้รับผลกระทบจากพลังของจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ เจ้าอาจพินาศได้ จงเชื่อฟังและเข้าสู่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของข้า อาจารย์ทั้งสองท่านอยู่ภายในแล้ว”
ซู่หยาส่ายหัว “พี่ฮั่นเสว่ ปล่อยให้คงสู้เพียงลำพังเถอะ ท่านบาดเจ็บสาหัส ท่านควรรักษาบาดแผลให้หายก่อน”
หลี่ฮั่นเสว่รู้สึกประหลาดใจและกล่าวว่า “นั่นมันมากกว่าระดับเซียนระดับกลางสิบคนเลยนะ จริงสิ เจ้าทนปล่อยให้คงเผชิญหน้ากับคนโหดร้ายพวกนั้นเพียงลำพังได้จริงๆ เหรอ”
ซูหยากล่าว: “พี่ฮั่นเสว่ ไม่ต้องกังวลไป ระดับพลังของสัตว์อสูรคงเซิงก่อนและหลังการแปลงร่างนั้นแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง การจัดการกับพวกมันจึงไม่ใช่ปัญหา”