“คุณหัวเราะอะไร” ลู่ จื่อชวนขมวดคิ้ว
คุณชายไจ้ซิงไม่ตอบแต่ยังคงหัวเราะต่อไป
อี้ คูหรงหัวเราะและกล่าวว่า “ท่านชายไจ้ซิงคนนี้คงจะบ้าไปแล้ว หลังจากเห็นราชาผู้พ่ายแพ้ถูกสังหาร เขาคงสิ้นหวังแล้ว”
“ถูกต้องแล้ว ต่อหน้าเจ้าเมืองทั้งสามของเรา เขาไม่มีโอกาสแม้แต่จะฆ่าตัวตาย นับประสาอะไรกับการหลบหนี” ฟู่เสี่ยวเฟิงกล่าว
ทันใดนั้น คุณชายไจ้ซิงก็หยุดยิ้มกะทันหัน เขามองลู่จื่อชวนและอีกสองคน ก่อนจะพูดอย่างเย็นชาว่า “พวกเจ้าทั้งสามรู้ไหมว่าตอนนี้กี่โมงแล้ว?”
ทั้งสามคนขมวดคิ้วและมีสีหน้างุนงง
“อาจารย์ไจ้ซิง ท่านกำลังจะตายแล้ว ทำไมท่านยังสนใจอีกว่าตอนนี้กี่โมงแล้ว?” หลู่จื่อชวนยิ้มเยาะ “ถึงเวลาที่ท่านต้องตายแล้ว”
หลี่ฮั่นเสว่เองก็รู้สึกงุนงงเช่นกัน คุณชายไจ้ซิงถึงกับหมดหนทางแล้ว ทำไมเขาถึงยังพูดจาไร้สาระอยู่อีก
แต่หลี่ฮั่นเสว่เปลี่ยนใจและตระหนักว่าตอนนี้เป็นเวลาเช้าแล้ว!
“ชั่วโมงแห่งการเหมา!” จู่ๆ หลี่ฮั่นเสวี่ยก็เกิดความคิดบางอย่างขึ้นในหัว ร่างของเธอสั่นสะท้านไปทั้งร่าง “ไฟศักดิ์สิทธิ์ดอกบัวแดงในเมืองดอกบัวแดงจะอ่อนแอที่สุดในชั่วโมงแห่งการเหมา หรือลูกปัดศักดิ์สิทธิ์พิทักษ์เมืองที่ท่านชายไจ้ชิงขโมยไปนั้น จะเป็นลูกปัดที่พิทักษ์ชั่วโมงแห่งการเหมากันแน่?”
หัวใจของหลี่ฮั่นเสว่เต้นแรง เจ้าต้องรู้ไว้ว่าลูกปัดศักดิ์สิทธิ์พิทักษ์เมืองได้ต้านทานกองทัพเทพที่เหลืออยู่หลายร้อยล้านองค์มานับไม่ถ้วน และพลังของพวกมันก็น่าสะพรึงกลัวอย่างไม่ต้องสงสัย เหตุผลที่ลูกปัดศักดิ์สิทธิ์พิทักษ์เมืองมีเก้าเม็ดก็เพราะพวกมันปกป้องเวลาต่างกัน ลูกปัดศักดิ์สิทธิ์พิทักษ์เมืองแต่ละเม็ดจะออกฤทธิ์อันน่าสะพรึงกลัวเฉพาะเวลาที่กำหนดเท่านั้น ในช่วงเวลาอื่น ๆ ลูกปัดศักดิ์สิทธิ์พิทักษ์เมืองเหล่านี้จะอยู่ในสภาวะ “พัก” และแทบจะไม่มีพลังใดๆ เลย
ลูกปัดที่คุณชายไจ้ซิงขโมยไปคือลูกปัดที่เฝ้ายามยามเหมา! ตอนนี้คุณชายไจ้ซิงมีลูกปัดน่าสะพรึงกลัวที่สามารถทำลายทุกสิ่งได้!
แน่นอนว่าคุณชายไจ้ซิงได้นำไข่มุกศักดิ์สิทธิ์ผู้พิทักษ์เมืองออกจากพื้นที่ของท่านเจ้าเมืองแล้วถือไว้ในมือ ไข่มุกนั้นเปล่งแสงสีแดงบริสุทธิ์และอบอุ่นอย่างยิ่ง
“นี่คือไข่มุกวิเศษที่ปกป้องเมือง ท่านอยากได้มันจริงๆ เหรอ” คุณชายไจ้ซิงหัวเราะเยาะ
หลู่จื่อชวนกล่าวว่า “ท่านจ้ายซิง ท่านมีสติสัมปชัญญะมากขึ้นจริงๆ ท่านรู้ว่าเราต้องการไข่มุกศักดิ์สิทธิ์พิทักษ์เมือง และท่านก็เสนอมันมาให้เราด้วยความคิดริเริ่มของท่านเอง”
ฟู่เสี่ยวเฟิงยิ้มและกล่าวว่า “ส่งมันมาให้ฉัน มอบไข่มุกศักดิ์สิทธิ์ผู้พิทักษ์เมืองอย่างเชื่อฟัง แล้วเราอาจพิจารณาไว้ชีวิตคุณ”
คุณชายไจ้ซิงหัวเราะ “ลู่ จื่อฉวน พวกเจ้าทั้งสามคนกำลังอยู่ในความฝันงั้นหรือ? คิดว่าข้าจะยอมแพ้หรือ? ข้าบอกเลย พวกเจ้าทั้งสามคนจะต้องตายที่นี่วันนี้!”
“ช่างไร้ยางอาย!” อี คูหรงพ่นลมอย่างเย็นชา “ข้ารับใช้ที่แข็งแกร่งที่สุดของท่าน เทพเซียนผู้พ่ายแพ้ ได้ตายลงในมือของพวกเราแล้ว ท่าน เทพเซียนระดับกลาง จะสู้กับพวกเราได้อย่างไร”
ฟู่เสี่ยวเฟิงกล่าว: “คุณชายไจ้ซิง หยุดพูดจาไร้สาระได้แล้ว มอบมันให้หรือไม่? ผู้ที่มอบมันให้จะมีชีวิตอยู่ ผู้ที่ไม่มอบจะตาย!”
“ไอ้โง่สามตน แกไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าแกกำลังจะตาย ฉันจะส่งแกลงนรกเดี๋ยวนี้!”
แสงสีขาวบนมือขวาของคุณชายไจ้ซิงพวยพุ่งออกมาราวกับน้ำพุ และเดือดพล่านขึ้นมาทันที แสงสีขาวนี้เปรียบเสมือนการสำแดงพลังชีวิตอันร้อนแรง!
แม้ว่า City Guarding Divine Pearl จะเป็นอัญมณีที่ไม่มีใครเอาชนะได้และมีพลังมหาศาล แต่การเปิดใช้งานก็ยังต้องมีค่าใช้จ่ายสูงมากเช่นกัน
นี่คืออาวุธวิเศษที่อยู่ในอาณาจักรนักรบมังกรขึ้นไป และนักรบผีทั่วไปไม่สามารถเปิดใช้งานมันได้เลย
คุณชายไจ้ซิงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องพยายามอย่างเต็มที่เพื่อเปิดใช้งานไข่มุกศักดิ์สิทธิ์พิทักษ์เมือง ขณะเผาผลาญชีวิตของตนเอง เขาก็ทุ่มเทพลังทั้งหมดลงในไข่มุกศักดิ์สิทธิ์พิทักษ์เมืองโดยไม่ลังเล เพียงเพื่อการโจมตีอันน่าสะพรึงกลัวและทรงพลังอย่างบ้าคลั่งนั้น
หลี่ฮั่นเซว่ ซึ่งอยู่ห่างไกลออกไป รู้สึกได้ว่ารัศมีของท่านหนุ่มไจ้ซิงค่อยๆ อ่อนลง และการฝึกฝนของเขากำลังลดลงจากระดับที่ 6 ของอาณาจักรการต่อสู้ผี
ขณะเดียวกัน ลูกปัดศักดิ์สิทธิ์ปราบเมืองก็เกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างน่าอัศจรรย์เช่นกัน ลูกปัดสีแดงเปลี่ยนสีอย่างรวดเร็ว จากสีแดงเป็นสีแดงเข้ม จากนั้นเป็นสีแดงเข้ม แดงอมม่วง และในที่สุดก็เป็นสีดำ ทันทีที่สีดำปกคลุมเมืองจนหมด ก็มีสีขาวอันน่าสะพรึงกลัวปรากฏขึ้น ทันใดนั้นลูกปัดศักดิ์สิทธิ์ปราบเมืองทั้งเมืองก็ถูกย้อมเป็นสีขาวราวกับหิมะ
แสงสีขาวความยาวพันฟุตพุ่งออกมาจากไข่มุกศักดิ์สิทธิ์ที่ปิดกั้นเมือง ครอบคลุมพื้นที่ในรัศมีหนึ่งหมื่นไมล์ทันที
คลื่นแห่งหัวใจเต้นแรงแผ่ออกมาจากอากาศ
การแสดงออกของ Lu Zichuan, Yi Kurong และ Fu Xiaofeng เปลี่ยนไปอย่างมาก: “นี่มันพลังประเภทไหนกัน!”
“ไป ไป!”
“พลังนี้มันแข็งแกร่งเกินไป ถ้าโดนมันโจมตี แกจะต้องตายแน่ๆ!”
หลี่ฮั่นเซว่สัมผัสได้ถึงความหวาดกลัวครั้งใหญ่ที่กำลังใกล้เข้ามา และโดยไม่พูดอะไรสักคำ เธอได้ทำลายพื้นที่ของราชาผู้ศักดิ์สิทธิ์และซ่อนตัวอยู่ในนั้น
อย่างไรก็ตาม ลู่จื่อชวน, อี้คูหรง, ฟู่เสี่ยวเฟิง และคนอื่นๆ ก้าวพลาดไปอย่างน่าเสียดาย เมื่อพวกเขาพยายามจะทำลายพื้นที่ของราชาศักดิ์สิทธิ์เพื่อหลีกเลี่ยงหายนะ ลูกปัดศักดิ์สิทธิ์ที่ปิดกั้นเมืองได้ปล่อยแสงสีขาวทำลายโลกออกมา และพุ่งตรงไปยังพวกเขาทั้งสามคน
ทั้งสามคนรู้สึกหวาดผวา
ลู่จื่อชวนตะโกนว่า “พี่อี้ พี่ฟู พวกเราหนีไม่ได้! ถ้าพวกเราฉีกกระชากพื้นที่เทพเซียนตอนนี้ ต่อให้ซ่อนตัวอยู่ข้างใน พลังนี้ก็อยู่ใกล้ตัวเรามาก พวกมันจะระเบิดพื้นที่เทพเซียนและพวกเราเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยอย่างแน่นอน มีเพียงความร่วมมือกันต้านทานการโจมตีนี้เท่านั้นที่จะช่วยให้พวกเรารอด!”
อี้ คูหรง และ ฟู่ เสี่ยวเฟิง ต่างรู้ดีว่าสถานการณ์อยู่ในภาวะวิกฤต และข้อเสนอแนะของลู่ จื่อชวน ก็ถูกต้อง
ทั้งสามกัดฟันแน่น อัดพลังศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดเข้าที่จุดเดียว ก่อตัวเป็นลูกบอลพลังงานสีดำ ลูกบอลพลังงานสีดำขยายขนาดขึ้นเป็นร้อยฟุตในทันที ก่อนจะพุ่งทะยานออกไปอย่างกะทันหัน
อันหนึ่งเป็นสีดำและสีขาว ลำแสงอันน่าสะพรึงกลัวสองลำพุ่งชนกันในอากาศ
ผลลัพธ์ไม่น่าแปลกใจ ลำแสงพลังงานสีขาวพุ่งเข้าใส่ลูกบอลพลังงานสีดำทันทีด้วยพลังอันมหาศาล จมลงสู่ก้นบึ้งของหลู่จื่อชวน อี้คูหรง และฟู่เสี่ยวเฟิง